The Expression of Prothymosin α Gene in T Lymphocytes and Leukemic Lymphoid Cells Is Tied To Lymphocyte Proliferation

Απομονωση Και Φυσικοχημικος Χαρακτηρισμος Των Α- Και Β-Θυμοσινων Της Πεστροφας (Salmo Gairdneri)

“…Β) Στην κατεύθυνση της κυτταρικής αύξησης: α) Αυξημένα επίπεδα mRNA γιά την προθυμοσίνη α, έχουν παρατηρηθεί σε διεγερμένα με μιτογόνα λεμφοκύτταρα (Eschenfeldt and Berger 1986), σε λεμφοκύτταρα λευχαιμικών ασθενών (Gomez-Marquez et al, 1989a) και σε αναγενόμενο συκώτι (Bustelo et al, 1991). 0) Ενεργοποίηση του πρωτο-ογκογόνου MYC οδηγεί σε ταχεία αύξηση της μεταγραφής του γονιδίου της προθυμοσίνης α ακόμη και απουσία πρωτεϊνικής σύνθεσης (Eilers et al, 1991).…”

Μελέτη Του Ρόλου Των Αναδιοργανωτών Της Χρωματίνης Στην Αποπτωτική Απόκριση Των Κυττάρων

“…Η προθυμοσίνη α (ProT α) είναι μία μικρή (109-113 aa), πολύ όξινη πυρηνική πρωτεΐνη (pI 3.55), συντηρημένη εξελικτικά, της οποίας η έκφραση έχει ανιχνευθεί σε κύτταρα ανθρώπου (Pan et al, 1986, Eschenfeldt et al, 1986, Gómez-Márquez et al, 1989, βοός (Panneerselvam et al, 1988), επιμυός (Frangou-Lazaridis et al, 1988, Haritos et al, 1984a, μυός (Haritos et al, 1984b), βατράχου (Rana esculenta) (Aniello et al, 2002) και Zebrafish (Danio rerio) (Donizetti et al, 2008). Αρχικά, είχε απομονωθεί από το θύμο επιμυός και είχε χαρακτηριστεί ως το πρόδρομο μόριο της ορμόνης θυμοσίνη α, καθώς ολόκληρη η αλληλουχία του πεπτιδίου αυτού εμπεριέχεται στο αμινοτελικό άκρο της προθυμοσίνης α (Haritos et al, 1984a).…”

Απομονωση Και Χαρακτηρισμος Των Πολυπεπτιδιων Προθυμοσινη Α Και Παραθυμοσινη Απο Ιστους Χοιρου (Sus Scrofa)

“…Επίσης mRNA προθυμοσίνης α βρέθηκε τόσο σε λεμφικούς όσο και μη λεμφικούς ιστούς ποντικού (Eschenfeldt and Berger, 1986;Clinton et al•, 1989a). Επιπλέον ανιχνεύτηκε mRNA προθυμοσίνης α σε ανθρώπινες κυτταρικές σειρές που μελετήθηκαν και περιλαμβάνουν μετασχηματισμένα ινοβλαστικά κύτταρα (Goodail et al, 1986;Berger, 1986), περιφερειακά λεμφοκύτταρα (Goodail et al, 1986;Eschenfeldt and Berger, 1986;Gomez-Marquez et al, 1989) και μια μυελωματική γραμμή Β κυττάρων (Eschenfeldt and Berger, 1986 (Pan et al, 1986), βοός (Panneerselvam et §Λ_., 1988a), ποντικού (Low et ad.,1990) και σπλήνα αίγός (Frillingos et al, 1991). Η πλήρης αλληλουχία του πεπτιδίου προσδιορίστηκε με μελέτες των αντιστοίχων cDNA από ανθρώπινη σπλήνα (Goodall et al, 1986), ανθρώπινους ινοβλάστες και λεμφοκύτταρα (Eschenfeldt and Berger, 1986), σπλήνα επίμυος (Frangou-Lazaridis et aJL• , 1988), την κυτταρική σειρά ποντικού HD 34 που προέρχεται απο ασκιτικό όγκο Ehrlich (Schmidt and Werner, 1991) και την απομόνωση του γονιδίου της ανθρώπινης προθυμοσίνης α (Eschenfeldt et al_., 1989 (Goodall et al , 1986), επίμυος (Frangou-Lazaridis et al, 1988), βοός (Panneerselvam et al, 1988a), ποντικού (Schmidt and Werner, 1991) και αιγός (Frillingos et al, 1991).…”

“…Οι διαφορές σημειώνονται με πλα(σιο. μιένων αμινοξέων, ενώ ζεύγη βασικών αμινοξέων υπάρχουν στις θέσεις 19-20, 88-89, 102-103, 105-106. ν. Η Ν-τελική αλληλουχία (1-30) είναι ταυτόσημη σε προθυμοσίνη α ανθρώπου (Pan et al, 1986;Goodall et al, 1986;Eschenfeldt and Berger, 1986;Eschenfeldt et al, 1989;Gomez-Marquez et al, 1989), επίμυος (Haritos et al, 1985a;Frangou-Lazaridis et aj..,1988), ποντικού (Low et ad . , 1990;Schmidt and Werner, 1991) και αιγός (Frillingos et al, 1991).…”

“…Στη περιοχή (1-30) που περιλαμβάνεται η αλληλουχία της θυμοσίνης αϊ (αμινοξέα 1-28) παρατηρείται πλήρης συντηρητικότητα της δομής του πολυπεπτιδίου γεγονός που έχει εξακριβωθεί από μελέτες ανθρώπου (Pan et al, 1986;Goodall et al, 1986;Eschenfeldt and Berger, 1986), επίμυος (Haritos et al, 1985a;Frangou-Lazaridis et al•, 1988), βοός (Panneerselvam et al, 1988a), ποντικού (Low et al, 1990), αιγός (Frillingos et al, 1991) καθώς και την αλληλουχία της θυμοσίνης αϊ από θύμο βοός (Low and Goldstein, 1979) και θύμο προβάτου και χοίρου (Hu, 1980). (Haritos et al, 1984a) συντίθεται σε λεμφικούς και μη λεμφικούς ιστούς των θηλαστικών και απο ποικιλία κυττάρων (Goodall et §Λ., 1986;Eschenfeldt and Berger, 1986;Frangou-Lazaridis et al., 1988;Clinton et al, 1989a;Gomez-Marquez et al, 1989) Η ευρεία κατανομή σε ιστούς της προθυμοσίνης α η οποία επιβεβαιώνεται και από τα αποτελέσματα της εργασίας αυτής δείχνει ότι η δράση της δεν θα πρέπει να αναφέρεται μόνο στο ανοσολογικό σύστημα. Εξ άλλου πρόσφατες εpγασCες αποδεικνύουν την πυρηνική θέση της προθυμοσινης a (Watts et al, 1989;Watts et al, 1990;Clinton et al, 1991;Manrow et aA., 1991) και συνδέουν τη δράση της με τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό και πιθανόν διαφοροποίηση (Dosil et al, 1990;Bustelo et al, 1991;Eilers et al, 1991;Sburlati et al, 1991 (Panneerselvam et al, 1988b), επίμυος (Komiyama et al, 1986;Frangou-Lazaridis et al, 1988;Trompeter et a_l.…”