The EU Party System after Eastern Enlargement

Abstract

teaching and research staff, visiting professors, graduate students, visiting fellows, and invited participants in seminars, workshops, and conferences. As usual, authors bear full responsibility for the content of their contributions. AbstractFrom 1953 on, a party system of the European Union has been build up with, at the end, some 6 or 7 distinct and more or less cohesive parties acting in parliament and beyond. It has been said that this party system was "ready for power" during the 5 th legislature of the directly elected European Parliament. In this article we ask whether and how Eastern enlargement has changed this state of affairs. The result of the empirical analysis is remarkably ambivalent: first, Eastern enlargement has increased the proportion of "homeless" MEPs, i.e. the non-aligned, and has at the same time added to the strength of the conservative majority of the house. Second, it did not significantly affect the format of the party system nor the stature of its political groups, neither their distinctiveness nor their cohesiveness. And third, the parties from the new Eastern member countries are not yet very well "rooted" in their national electorates. This is why the diagnosis of this early examination has to remain somewhat inconclusive -probably for some years to come. ZusammenfassungSeit 1953

Untitled

“…Powojenna historia świata zachodniego dostarcza przykładów świadczących o tym, że na wsparcie opinii publicznej mogą liczyć nie tylko interesariusze organizacji gospodarczej, lecz także ona sama jako interesariusz społeczeństwa obywatelskiego. Występując w obronie standardów kojarzonych z ideałem liberalnej demokracji, przekracza ono granice partykularnej oceny spraw wspólnych 6 .…”

“…Nic to zresztą dziwnego, wobec z jednej strony stopnia komplikacji kwestii wchodzących w grę (wystarczy pomyśleć różnicach wynikających z wielkości fi rm, ich statusu, rodzaju konkurencji czy specyfi ki branż), a z drugiej strony wobec niejednoznaczności samej teorii. Warto jednak przy okazji przypomnieć, że wyjściowe stanowisko Freemana w podstawowej dla teorii interesariuszy wersji z 1984 r. mieściło się w zasadzie właśnie w ramach wersji instrumentalnej, akcentując korzyści płynące ze stosowania teorii interesariuszy w praktyce i jej "menedżerski" charakter 6 .…”

“…Dla zaangażowanej w spór strony ministerialnej, reprezentowanej przez ówczesną minister Joannę Kluzik-Rostkowską "ludowym diabłem" stali się Elbanowscy, którzy w jej opinii kierowali się nie interesem sześcio-latków, ale potrzebą postawienia na swoim 5 . Wejście w życie obowiązku szkolnego ujawniło dychotomiczny podział na rodziców popierających posyłanie sześciolatka do pierwszej klasy ("Moja cór-ka poszła do szkoły jako siedmiolatek -uważam, że o rok za późno", odwoływanie się w opiniach do braku sensu protestu i niewiedzy rodziców 6 ) oraz przeciwników, którzy w listach na stronie ratujmymaluchy.pl wskazywali na problemy dzieci, które poszły wcześniej do szkoły ("Z miłej energicznej dziewczynki moja córeczka zrobiła się płaczliwa, zniechęcona, z niską samooceną", "Cały czas jest tylko nauka, pisanie i czytanie, z którymi całkowicie sobie nie radzi", "Mój syn codziennie przed szkołą (...) płacze straszliwie (...), a jest dopiero od tygodnia w szkole" 7 ). Dominowało charakterystyczne dla panik moralnych odwoływanie się do jednostkowych przykła-dów, które trudno sfalsyfi kować ("mam znajomą, która oddała syna rok wcześniej do szkoły" 8 ) oraz stosowanie emocjonalnych komunikatów, łatwo przemawiających do wyobraźni odbiorców ("[w] Polsce już od 1 klasy dzieci są wdrażane w pruski model edukacji z XVIII-XIX wieku -dzieci siedzą w ławkach jak szwaczki w fabryce, a ich tryb życia reguluje głośny dzwonek jak w koszarach" 9 ).…”

“…Interesariusze są bowiem swego rodzaju inwestorami wnoszącymi kapitały różnego rodzaju: umiejętności, wiedzę, morale, fi nanse itd. W im większym stopniu fi rma jest rozumiana -przez wszystkich interesariuszyjako organizacja nie tylko udziałowców (stockholders), ale wspólnota interesariuszy 6 , tym doskonalsza jest jej kultura organizacyjna, a więc jej etyczna substancja ufundowana na pozytywnych wartościach. Interesariusze powinni się wzajemnie traktować nie przedmiotowo, lecz podmiotowo, z dbałością o spełnianie powinności.…”

“…5 Chodzi o teorię systemów. 6 W encyklikach papieskich również czytamy, że: "Zobowiązania fi rmy, jako pewnej cało-ści, obejmują zatem różne grupy interesariuszy: inwestorów, kapitałodawców, udziałow-ców, menedżerów, pracowników i ich rodziny, klientów, rządy państw, społeczności lokalne, konkurencję, środowisko naturalne i przyszłe pokolenia" (Benedykt XVI 2009). Podobne stanowisko zawiera Manifest "Globalna etyka gospodarcza.…”