The emergence of Leishmania major and Leishmania donovani in southern Turkey

Koltas, Ismail Soner; Eroglu, Fadime; Alabaz, Derya; Uzun, Soner

doi:10.1093/trstmh/trt119

Cited by 66 publications

(64 citation statements)

References 15 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Interestingly, recent reports have shown that the increased migration of Syrian refugees into southern Turkey has resulted in the higher incidence of CL due to L. major in Turkey. 17,18 As such, acquired immunity against L. major in Turkish patients is expected to be far less than in Syrian patients, which could potentially result in increased duration of lesions in Turkish patients. In a previous study of 160 CL patients in Tunisia, the mean duration of the disease was reported to be 12.7 months (range 1-96 months).…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

A Comparison of Demographic and Clinical Characteristics of Syrian and Turkish Patients with Cutaneous Leishmaniasis

Turan

Yeşilova

Sürücü

et al. 2015

The American Journal of Tropical Medicine and Hygiene

View full text Add to dashboard Cite

Abstract. Cutaneous leishmaniasis (CL) is a significant public health problem with increasing incidence, especially in extreme circumstances. In this study, we compared the sociodemographic and clinical characteristics of 685 Syrian CL patients afflicted by the Syrian conflict and 685 Turkish CL patients in 2012. Patient age, gender, duration of disease, lesion size, type, and localization were evaluated. The duration of CL disease in Syrian CL patients (4.5 ± 4.3 weeks) was shorter than that of Turkish CL patients (11.9 ± 9.7 weeks). The number of lesions was greater in Syrian patients (2.46 ± 2.43) than in Turkish patients (1.93 ± 1.47). Lesion sizes were comparable between both groups (Syrian, 11.2 ± 8.7 mm; Turkish, 10.7 ± 7.7 mm). In Syrian CL patients, nodular type lesions were the most common (325 patients, 49.1%), whereas, in Turkish CL patients, ulcer type lesions were the most common (352 patients, 51.5%). Our results indicate variations in the clinicoepidemiological features of CL between Turkish and Syrian patients within Sanliurfa province. This highlights the impact of social unrest and environmental conditions on the epidemiology of CL within this region. Approaches to prevention, control, and treatment of CL in these areas should take into consideration the emerging changes in clinicoepidemiological parameters of the disease.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

A Comparison of Demographic and Clinical Characteristics of Syrian and Turkish Patients with Cutaneous Leishmaniasis

Turan

Yeşilova

Sürücü

et al. 2015

The American Journal of Tropical Medicine and Hygiene

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Zoonotik kutanöz leishmaniasise yol açan L. major ise Türkiye'nin güneyde sınır komşuları olan Suriye, Irak ve İran'da oldukça endemik bir türdür (7). Son yıllarda özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesinde, Suriye'deki iç savaş sonrası, Türkiye'ye gelen göçmenlerin de etkisiyle KL vakalarında ciddi bir artış dikkati çekmektedir (11,12). Bu artış göz önüne alınarak gerçekleştirilen çalışmalarda KL olgularından L. major etkenlerine rastlandığı bildirilmiştir (12,13).…”

Section: Introductionunclassified

Determination the Role of Rhipicephalus sanguineus for Transmission of Leishmania major to Reservoir Animals

Bilgiç

Bakırcı²,

Köse³

et al. 2017

TurkiyeParazitolDerg

View full text Add to dashboard Cite

üzerinde beslenmesini takiben, doymuş larvalar ve uygun koşullarda gömlek değiştiren larvalardan elde edilen aç nimflerden oluşan toplam 65 kene havuzu oluşturulmuştur. Bu havuzlar polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) ve gerçek zamanlı PZR (RT-PCR) testi ile L. major yönünden test edilmiştir. Bulgular: Enfekte edilerek, üzerine Rh. sanguineus larvası konulan gerbil, tüm kenelerin düşmesini takiben uyutulmuş ve nekropsisi gerçekleştirilmiştir. Yapılan incelemelerde, gerbilin tüm iç organ ve dokularında amastigotlara rastlanmıştır. Rh. sanguineus doymuş larvalarının beslenmeleri esnasında paraziti alıp almadıkları ve bir sonraki nimf aşamasına aktarıp aktarmadıklarının test edilmesi amacıyla yapılan PZR ve RT-PCR sonucunda kene havuzlarının hiçbirisinde L. major'a rastlanılmamıştır. Sonuç: Çalışma neticesinde her ne kadar kenelerde etkenler tespit edilemese de, leishmaniasis ile ilişkili deneysel çalışmalarda asıl rezervuar olan köpeklerin kullanılması vektörlük potansiyeli yüksek olan insekt ve akarlar için daha net sonuçlar verebilecektir. Anahtar Kelimeler: Gerbil, Leishmania major, nakil, Rhipicephalus sanguineus Geliş Tarihi: 24.05.2016Kabul Tarihi: 06.10.2016 ABSTRACTObjective: This study aimed to explore the role of Rhipicephalus sanguineus in the transmission of Leishmania major, the etiological agent of zoonotic cutaneous leishmaniasis. Methods: Ten gerbils (Meriones unguiculatus) were infected with promastigotes of L. major, and 10 gerbils were maintained as controls. In a controlled environment, 2000 R. sanguineus larvae were fed to two gerbils. Following feeding to gerbils, 65 tick pools were prepared from the engorged larvae and molted unfed nymphs. These pools were tested for the presence of L. major using polymerase chain reaction and real time (RT) PCR. Results: One of the infected gerbil was anesthetized and necropsied following the dropping of all fed larvae. Following the examination, amastigotes were detected in all organs and tissues. PCR and RT-PCR were performed to test whether the engorged R. sanguineus larvae successfully took the parasite while feeding and was able to transmit it to the next nymphal stage; however, none of the tick pools were found to be positive for L. major. Conclusion: Although L.major was not detected in ticks that fed on gerbils, using dogs in experimental studies related to leishmaniasis will give clearer results in terms of detecting the potential role of insects and acars.

show abstract

“…Zoonotik kutanöz leishmaniasise yol açan L. major ise Türkiye'nin güneyde sınır komşuları olan Suriye, Irak ve İran'da oldukça endemik bir türdür (5,10). Son yıllarda özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesinde, Suriye'deki iç savaş sonrası, Türkiye'ye gelen göçmenlerin de etkisiyle KL vakalarında ciddi bir artış dikkati çekmektedir (9,11). Bu artış göz önüne alınarak gerçekleştirilen çalışmalarda KL olgularından L. major etkenlerine rastlandığı bildirilmiştir (11,12).…”

Section: Introductionunclassified

“…Son yıllarda özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesinde, Suriye'deki iç savaş sonrası, Türkiye'ye gelen göçmenlerin de etkisiyle KL vakalarında ciddi bir artış dikkati çekmektedir (9,11). Bu artış göz önüne alınarak gerçekleştirilen çalışmalarda KL olgularından L. major etkenlerine rastlandığı bildirilmiştir (11,12).…”

Section: Introductionunclassified

“…Leishmania major, Phlebotomus papatasi ve P.duboscqi türü kum sinekleri tarafından nakledilmekte ve fare, hamster, gerbil gibi kemirici grubu hayvanlar, etkenin yayılmasında en önemli rezervuar olarak bilinmektedir (11,13). Bunun yanında Türkiye'de L.major için vektör olan kum sineklerinden P. papatasi'nin varlığı farklı çalışmalarda ortaya konmuştur (3,14).…”

Section: Introductionunclassified

See 1 more Smart Citation

Gerbils, As Experimental Animals (Meriones unguiculatus): Is A Good Role Model for Leishmania major?

Bakırcı¹,

Bilgiç²,

Köse³

et al. 2015

TurkiyeParazitolDerg

View full text Add to dashboard Cite

ÖZAmaç: Bu çalışma, deneysel olarak enfekte edilen gerbillerde (Meriones unguiculatus), klasik tanıdaki smear örnekleri yanında zenginleştiril-miş Novy-MacNeal-Nicolle (NNN) besiyerine ekim ve Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PZR) testi kullanılarak, Leishmania major amastigotlarının yayılabilme ve visseralize olabilme olasılıklarının gözlenmesi amacı ile gerçekleştirilmiştir. Yöntemler: Çalışmada kullanılan L.major suşu Bitlis ilimiz kırsalında yaşayan ve 18 yaşında olan erkek hastadan izole edilmiştir. Gerbillerin enfeksiyonu için de bu suştan faydalanılmıştır. 10 adet gerbile toplam 1×10 8 /mL dozda promastigot inokule edilmiştir. Enfeksiyonun visseralize olup olmadığı yönünden incelenmesi amacıyla hayvanlara ötenazi uygulanarak nekropsileri yapılmıştır. Nekropside tüm iç organlardan preparatlar hazırlanarak Giemsa ile boyanmış ve promastigot gelişimi için NNN besiyerine ekimler yapılmıştır. Bununla birlikte enfeksiyonu doğrulamak için gerçek zamanlı PZR testi uygulanmıştır. Bulgular: Enfeksiyondan sonraki ilk ayda, L. major ile enfekte edilmiş hayvanlardan alınan ve Giemsa ile boyanan doku örneklerinin muayenesinde, tüm dokularda (karaciğer, dalak, akciğer, böbrek, kalp, testis), Leishmania amastigotlarına rastlanılmış ve yapılan NNN besiyeri ekimlerinde 26°C'de Leishmania promastigotlarının ürediği görülmüştür. Leishmania parazitlerinin ribozomal internal transcribed spacer 1 (ITS1) bölgesine özgü tasarlanan primer ve problar ile gerçek zamanlı PZR testi yardımıyla gerbillerden alınan örneklerin L. major parazitine uygun erime eğrisi gösterdiği görülmüştür. Sonuç: Çalışma neticesinde, Zoonotik Kutanöz Leishmaniasis etkeni olan L.major'un gerbillerde visseralize olduğu hem giemsa ile boyalı preparatlarda, hem de PZR ile doğrulanmıştır. (Turkiye Parazitol Derg 2015; 39: 212- Özgün Araştırma / Original Investigation GİRİŞ Leishmaniasis, tropikal ve subtropikal bölgelerde Phlebotominae ailesine bağlı kum sinekleri tarafından nakledilen ve Leishmania cinsindeki parazitlerin neden olduğu zoonotik karakterli bir hastalıktır (1). Leishmaniasis'de klinik olarak visseral, kutanöz ve mukokutanöz olmak üzere üç farklı tablo ortaya çıkmaktadır (2). Türkiye'de şimdiye kadar visseral leishmaniasis (VL), kutanöz leishmaniasis (KL) ve köpek visseral leishmaniasis (KVL) formları görülmüştür (3). Türkiye, coğrafik olarak leishmaniasisin epidemiyolojisinde önemli olan farklı ekolojik ve klimatik özelliklere sahip bir ülkedir (4). Hastalığın seyri ile coğrafi yayılışı yanında, zoonotik/antroponotik karakterde olması nedeniyle de ayrı bir önem taşıdığına dikkat çekilmektedir (2). Türkiye'de KL'ye neden olan başlıca parazit türü Leishmania tropica olup, az sayıda L. infantum ve nadiren L. major kaynaklı olgular da tespit edilmiştir (5-8). Kutanöz Leishmaniasis oluşturan L. tropica insan-vektör-insan geçişli antroponotik kutanöz leishmaniasis (AKL)'e neden olurken, bir diğer KL etkeni L. major ise ana rezervuarın kemirgenler olduğu zoonotik kutanöz leishmaniasis (ZKL)'e neden olmaktadır (4). Türkiye'de, L. tropica'nın neden olduğu AKL...

show abstract

The emergence of Leishmania major and Leishmania donovani in southern Turkey

Abstract: This study revealed that in southern Turkey, L. major and L. donovani were the aetiological agents of CL and VL, respectively. It was assumed that emergence of L. major and L. donovani was due to influx of Syrian refugees, as well as the effects of global warming.

Cited by 66 publications

References 15 publications

A Comparison of Demographic and Clinical Characteristics of Syrian and Turkish Patients with Cutaneous Leishmaniasis

A Comparison of Demographic and Clinical Characteristics of Syrian and Turkish Patients with Cutaneous Leishmaniasis

Determination the Role of Rhipicephalus sanguineus for Transmission of Leishmania major to Reservoir Animals

Gerbils, As Experimental Animals (Meriones unguiculatus): Is A Good Role Model for Leishmania major?

Contact Info

Product

Resources

About