The Effects Of Drama Based Digital Storytelling Program To 6 Age Childrens’ Some Social Skills

Abstract

Bu araştırma, ana sınıfına devam eden altı yaş çocuklarının, bazı sosyal becerilerine drama temelli dijital hikâye anlatıcılığı programının etkisini belirlemek amacıyla yapılan yarı deneysel bir çalışmadır. Araştırma 2016-2017 eğitim öğretim yılının birinci yarıyılında Aydın ili Efeler ilçesindeki resmi bir anaokulunda yapılmıştır. Araştırma bir deney ve bir kontrol grubunda bulunan toplam 48 çocuk üzerinde gerçekleştirilmiştir. On hafta süren araştırmada deney grubuna drama temelli dijital hikâye anlatıcılığı programında yer alan etkinlikler uygulanırken, kontrol grubunda okul öncesi programında yer alan etkinlikler kendi öğretmenleri tarafından uygulanmıştır. Ölçme aracı olarak deney ve kontrol grubuna "Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeği" (Avcıoğlu, 2007) öntestsontest olarak uygulanmıştır. Ayrıca deneysel müdahale programının öncesinde, çocuklar hakkında bilgi edinmek amacıyla "Kişisel Bilgi Formu" kullanılmıştır. Araştırmada veri toplama araçlarından elde edilen verilerin çözümleri SPSS (23.0) paket programından yararlanılarak gerçekleştirilmiştir. Grupların Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeğinden aldıkları puanlar arasında farklılaşma olup olmadığını belirlemek için kovaryans analizi kullanılmıştır. Analizlerde anlamlılık düzeyi p<.05 olarak alınmıştır. Sonuç olarak Sosyal Beceriler Değerlendirme Ölçeğinden elde edilen sontest puanları açısından deney ve kontrol grupları arasında deney grubu lehine anlamlı fark bulunmuştur. Ölçeğin dokuz alt boyutundan "Kızgınlık Davranışlarını Kontrol Etme ve Değişikliklere Uyum Sağlama Becerileri", "Akran Baskısı ile Basa Çıkma Becerileri", "Sözel Açıklama Becerileri", "Dinleme Becerileri", "Amaç Oluşturma Becerileri" ve "Görevleri Tamamlama Becerileri" alt boyutlarında deney grubu lehine anlamlı fark bulunmuştur. "Kişiler Arası Beceriler", "Kendini Kontrol Etme Becerileri" ve "Sonuçları Kabul Etme Becerileri" alt boyutlarında ise deney ve kontrol grubu sontest puanları açısından anlamlı bir fark bulunamamıştır.

The effect of drama activities on five-year-old childrens social skills

“…By using theater or drama techniques, in a group work, individuals experience a life, an event, an idea, sometimes a training unit, sometimes an abstract concept or behavior, through the reorganization of old cognitive patterns and observation, experience, meaningful revelation in life processes in which the experiences are reviewed. Children's socialemotional methods in experimental studies using early childhood drama method (Aslan, 2008;Başdaş, 2017;Bayrakçı, 2007;Eti, 2010;Gültekin, 2014;Güner, 2008;Güven-Metin, 1999;Kılıç, 2017;Şahan-Aktan , 2018;Uysal, 1996), language (Çakır, 2008;Solmaz, 1997;Uyar, 1995), cognition (Erbay, 2009;Erdoğan, 2006Kıyaker, 2017Ölekli, 2009;Sezer, 2008), creativity (Can- Yaşar, 2009;Ömeroğlu, 1990) and the findings about the contribution to school adaptation (Şentürk- Berber, 2015) reveal the importance of introducing drama in the early period.…”

Di̇ji̇tal Hi̇kaye Anlatimi Ve 2018 Türkçe Dersi̇ Öğreti̇m Programinin Karşilaştirilmasi

“…As a result of comparing the objectives related to the listening /watching skills in curriculum and the studies about the digital story is discussed; Başdaş (2017) has reached a number of skillful developments in drama-based digital storytelling in the work carried out with the participation of kindergarten students, such as oral explanations, listening and completing tasks. Ciğerci (2015), has reached that in the research of the effect of digital story in the…”

Dijital Öykülerin Türkçe Dil Becerilerinin Gelişimine Etkisi: Bir Meta Analiz Çalışması

“…Bu da dijital öykülerin bütün öğrenim düzeylerinde etkili bir yöntem olduğu sonucunu ortaya çıkarmaktadır. Alanyazındaki birçok çalışmada, dijital öykülerin dil becerilerinin gelişiminin yanı sıra fen bilimleri (Galbreath, 2015;Hung, Hwang ve Huang, 2012;Kahraman, 2013, Nam, 2017, fen eğitimi (Büyükcengiz, 2017;Torun, 2016;Ulum, 2017), sosyal bilgiler eğitimi (Demirer, 2013), güzel sanatlar eğitimi (Ayvaz-Tunç, 2016), değerler eğitimi (Yürük, 2015), okul öncesi eğitimi (Başdaş, 2017;Gözen ve Cırık, 2017), yetişkin eğitimi (Prins, 2017) gibi farklı disiplinlerde ve öğretmenler (Doğan ve Robin, 2008;Gordon, 2011;Karakoyun, 2014), öğretmen adayları (Gakhar, 2007;Göçen, 2014;Göçen-Kabaran ve Aldan-Karademir, 2017;Shelton, Archambault ve Hale, 2017;Yavuz-Konokman, 2015) ve öğrenciler (Baki, 2015;Ciğerci, 2015;Çıralı, 2014;Çiftçi, 2019;Demirbaş, 2019;Özerbaş ve Öztürk, 2017;Özkaya, 2017;Uslu, 2019) gibi farklı gruplar üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir. Buna göre dijital öykülerin farklı yaş gruplarında ve farklı disiplinlerde de etkili olduğu söylenebilir.…”