The diabetic foot: Charcot joint and osteomyelitis

Abstract

Foot problems are common causes of disability in diabetic patients with as many as 25% expected to develop severe foot or leg problems during their lifetimes. Although skin ulceration is the most frequent problem, bones may also be involved in two different clinical conditions: osteomyelitis and Charcot osteoarthropathy. Osteomyelitis causes complications in up to one third of diabetic foot infections and is due to direct contamination from a soft-tissue ulcer. Osteoarthropathy Charcot foot is a chronic and progressive disease of the bone and joints. Both osteomyelitis and Charcot joint are conditions with an increased risk of lower limb amputation, both may have a successful outcome when recognized and treated in the early stages. The major diagnostic difficulty is in distinguishing bone infection (osteomyelitis) from non-infectious neuropathic bony disorders as in osteoarthropathy Charcot foot. An additional difficulty is found when a bone infection superimposes a Charcot osteopathy. This condition, which can be clinically suspected when foot ulceration appears in Charcot foot, needs to be diagnosed because it implies a different therapeutic strategy. This article aims to summarize both these two clinical conditions and give indications to make a timely and correct diagnosis.

Osteomyelitis in diabetic foot: A comprehensive overview

“…These findings may be already evident 3 d after the onset of infection. The major limit is the reduced resolution in the evaluation of cortical bone that does not allow to highlight few cases of infection such as osteitis or to distinguish other causes of bone injury[45,46]. …”

Diyabetik ayak: Patogenez, klinik tablolar ve tedavileri, eş zamanlı hastalıklar

“…Duyudan yoksun ayakta tekrarlayan mikrotravma bağ laksitesine, eklemlerin instabilitesine ve kemik yıkımına (nörotrav-matik teori); otonomik nöropati ise sempatik denervasyona, vasküler yataktaki düz kasların gevşemesine, kemikte kan akımının artmasına ve osteolize neden olur (nörovasküler teori). [14] DİYABETİK AYAK ÜLSERİ Diyabet hastasında yaşam boyu ayak ülseri oluşma-sı riski %25 olarak bildirilmektedir. İyileşmiş diyabetik ayak ülserinin 5 sene içerisinde tekrar etme olasılığı %70'dir.…”

“…Esasında bu gibi durumlarda derin doku ve kemik biyopsisi yapmak en uygun yöntemdir. [14] kadar devam edilir. Alçı değişimi alçının ıslanmasına ve ülser infekte ise infeksiyon durumuna göre 3-15 günde bir değiştirilir.…”

“…Bu dönemdeki radyolojik tanı-da lökosit işaretli İndium sintigrafisi (duyarlılığı %89 ve özgüllüğü %78), MR (duyarlılığı %90-100 ve öz-güllüğü %83) ve halen tanı için "altın standart" olan kemik biyopsisi (duyarlılığı %95 ve özgüllüğü %99) yapılabilir. [14] Diyabetik ayak infeksiyonu olan hastalarda yapılan bir çalışmada, ilk başvuruda alınan mikrobiyolojik ör-neklerin %64'ünde bakteri üretilebildiği ve infeksiyonların %40'ının polimikrobiyal oluğu bildirilmiştir. [38] İzole edilen mikroplardan %52'si gram pozitif (Staphylococcus aureus %30, Enterococcus faecalis %10, streptococci %4), % 40'ı gram negatif çomak ( enterobacter %23, Pseudomonas aeruginosa %10) olarak tespit edilmiştir.…”

“…[14] Diyabetik ülserde osteomiyelit tanısı için "probe to bone" (PTB) testi yapılmalıdır. Ülsere sokulan bir sonda yardımıyla ülser derinliği ve ülserin ulaştığı anatomik yapılar incelenir.…”