The Byzantine Turks, 1204-1461

Shukurov, Rustam

doi:10.1163/9789004307759

Cited by 31 publications

(4 citation statements)

References 5 publications

(24 reference statements)

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…"Özellikle sonraki yüzyıllarda Osmanlı geleneğinde Sultan II. İzzeddin Keykâvus'u gölgede bırakacak şekilde efsanevî bir kimliğe dönüşecek Sarı Saltuk'un büyük ihtimâlle sultanı sürgünü sırasında takip eden Türk göçebe topluluklarıyla ilişkili olduğunu" da zikretmiştir 66. Göçebe Türklerin Bizans topraklarına göçüne dâir en ayrıntılı bilgilerin yine Yazıcızâde tarafından verilmiş olduğuna dikkat çekerek; "Sarı Saltuk'un manevî liderliğindeki bu göçebe grupların savaşçılarının imparatorun yanında, özellikle VIII.…”

unclassified

“…Göçebe Türklerin Bizans topraklarına göçüne dâir en ayrıntılı bilgilerin yine Yazıcızâde tarafından verilmiş olduğuna dikkat çekerek; "Sarı Saltuk'un manevî liderliğindeki bu göçebe grupların savaşçılarının imparatorun yanında, özellikle VIII. Mikhail Palaiologos adına Dobruca'nın fethedilmesi sırasında muzaffer savaşlara katılmış olduklarını" vurgulamıştır 67. Nitekim tarihî kaynaklarda da Türkmenlerin Bizans adına Rumeli'de Bizans'ın düşmanlarıyla mücâdelelerde yer aldığı mâlûmatı yer almaktadır.…”

unclassified

See 1 more Smart Citation

Sultan II. İzzeddin Keykâvus Döneminde Sarı Saltuk’un Balkanlara Geçişine Dâir Mütâlaalar

TAN¹

2021

jses

View full text Add to dashboard Cite

Sultan II. Gıyâseddin Keyhüsrev'in büyük oğlu olan II. İzzeddin Keykâvus dönemi (1256-1249 müstakil, 1249-1262 müşterek saltanat) Türkiye Selçuklu Devleti tarihi açısından son derece kritik hâdiselerin yaşandığı bir devir olmuştur. II. Gıyâseddin Keyhüsrev döneminde yapılan Kösedağ Savaşı (641/1243) ile Anadolu'da başlayan Moğolların tahakkümü giderek artmış ve II. İzzeddin Keykâvus döneminde bu baskılar ağır bir şekilde hissedilir olmuştu. Ayrıca siyasî, sosyal, idarî dengelerin ve devlet yönetiminde etkili olan şahsiyetlerin suhuletle değişebildiği de görülmüştür. Moğolları Anadolu'dan çıkarmak için askerî ve diplomatik mücâdelelerde bulunmuşsa da muktedir bir idâre sergileyemeyen Sultan II. İzzeddin Keykâvus nihayetinde tahtını terk etmek ve Bizans İmparatoru VIII. Mikhail Palailogos'a (1261-1282) sığınmak zorunda kalmıştır. Bu dönemde sultana bağlılık arz eden yakın adamları ve emîrleri ile liderlerinin Sarı Saltuk (ö. 697/1297-1298) olduğu düşünülen çok sayıda Türkmen'in, günümüzde Bulgaristan ve Romanya sınırları içinde yer alan Dobruca bölgesine yerleştirildikleri çeşitli kaynaklarda zikredilmektedir. Bu çalışmada özellikle Sarı Saltuk ve Selçuklu Sultanı II. İzzeddin Keykâvus arasındaki münâsebetler ve Türkmenlerin göç hâdisesi üzerine önce tarihî kaynaklar ardından da ikincil literatürde yer alan mâlûmat bir araya getirilmiş ve bu husustaki mevcut görüşler irdelenmiştir.

show abstract

unclassified

Sultan II. İzzeddin Keykâvus Döneminde Sarı Saltuk’un Balkanlara Geçişine Dâir Mütâlaalar

TAN¹

2021

jses

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…38 A year earlier, in April 1457, 39 a month after the beheading of Ladislas Hunyadi and the imprisonment of his younger brother Matthias, 40 Vlad, the sworn enemy of the late Ladislas, 41 had issued his first preserved domestic charter, for the Cozia Monastery, 42 the necropolis of Mircea I, deemed lateralike Sigismund 43 -"the true father" of John Hunyadi 44 (in the latter case, by the entourage of John Corvinus, duke of Croatia and citizen of Venice, the illegitimate son of Matthias 45 ). Vlad's next "set of donations", including a grant for the Philotheou Monastery (listed as an Albanian one), on Mount Athos, 46 came in the second half of 1461, 47 when the Albanian (-Serbian) 48 Skanderbeg was leaving on his Italian condotta 49 and Mehmed II was preparing to take Trebizond, "the last Byzantine Empire" 50 (then, in early 1462, with Skanderbeg on his Adriatic way back to the West-Balkans, Vlad launched his (in)famous attack along the Danube on Mehmed's subjects 51 ).…”

mentioning

confidence: 99%

From Dragula to Cypelles: Wallachia in the Late 1470s

Simon

2021

Acta Terrae Septemcastrensis

View full text Add to dashboard Cite

For Pope Pius II, Vlad was John Dragula and his cruelty completed the lamented fate of the Wallachians, Rome’s Eastern forgotten children, still capable of finding recovery and redemption, Vlad included, under the authority of Matthias, the king of Hungary and of Dacia (according to the same pope). Basarab IV, Cypelles for Beatrice of Aragon, that is either “Little Impaller” or “Little Shoemaker”, seems to have been quite the opposite, though otherwise his and Vlad’s “career choices” were quite similar: Vlad went from pro-Ottoman to pro-Hungarian, “chosing” West over East, and Basarab turned from pro-Hungarian to pro-Ottoman, inheriting also Mara Branković’s “medial” stand between West and East, that favoured a pro-Ottoman status-quo at the borders of divided Christendom. Their short “joint-rule” over Wallachia, turned into Christendom’s trench by King Matthias, Christendom’s hope, and Stephen of Moldavia, the athlete of Christendom, is eloquent for the bi-polar survival of a divided state that gradually came to a – temporary – end once both Ţepeş and Ţepeluş were gone. This occurred under the rules of Vlad IV Călugărul, a former monk, Vlad’s half-brother, and of his son, Radu IV the Great, an “agent” of Venice and of the Porte. At that time, the Greek rite Brankovićs were still barons of the realm of Saint Stephen, as well as “registered voters” at the royal Hungarian elections of 1490, the year that stands for both the end of Matthias’ plans and hopes for his son’s monarchic survival and in fact – in early modern Wallachian chronicles – for the end of Stephen III’s 16/ 17 years of rule over Wallachia.

show abstract

“…626.κάποιου Καζάνη853 . Στη Βαλκανική παρουσιάζονται, όπως επισημαίνει, λιγότεροι με ανατολίτικα επίθετα, όπως ο στρατιώτης Γεώργιος Πισσάς 854 και ο κτηματίας Θεόδωρος Σαφάς 855 στη Βέροια856 . Σε αυτούς, που εγκαταστάθηκαν Shukurov υποστηρίζει ότι ο επακόλουθος «εκτουρκισμός» της βυζαντινής κοινωνίας οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό και στην εσωτερική διείσδυση σε αυτήν αξιόλογου αριθμού Τούρκων 861 .…”

unclassified

Πληθυσμιακή Κινητικότητα, Εθνολογική Σύνθεση Και Η Εικόνα Του "Άλλου" Στην Αυτοκρατορία Της Νίκαιας (1204-1261)

Anastasiou¹,

Αναστασίου²

View full text Add to dashboard Cite

Η διατριβή επικεντρώνεται σε μία ιστορική εποχή έντονων διεργασιών σε όλους σχεδόν τους τομείς, κατά την οποία πληθυσμοί θα μετακινηθούν σε άλλες περιοχές, εξαιτίας της πολιτικής μεταβολής. Αυτή την κρίσιμη περίοδο οι αυτοκράτορες της Νίκαιας ενήργησαν με σύνεση και χειρίστηκαν επιδέξια τη δύσκολη κατάσταση, στην οποία περιέπεσε η αυτοκρατορία. Από τις πρώτες ενέργειές τους ήταν η πρόσκληση στην επικράτειά τους ατόμων εγνωσμένου κύρους από τις κατακτημένες από τους Λατίνους περιοχές, καθώς είχαν την πεποίθηση ότι η προσέλκυση όλο και περισσότερων βυζαντινών πληθυσμών και, μάλιστα επιφανών προσωπικοτήτων, θα προσδώσει στο νέο κράτος την παλιά αίγλη της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Αυτές οι μετοικεσίες προς τη Νίκαια θα τη νομιμοποιήσουν στα μάτια όλων ως τη μόνη διάδοχο κατάσταση του Βυζαντίου και, κυρίως, θα αποδυναμώσουν την προσπάθεια του κράτους της Ηπείρου να παρουσιαστεί ως συνέχεια της αυτοκρατορίας. Η έρευνα διαχωρίζεται σε τρία μέρη και αυτά διαιρούνται σε επιμέρους κεφάλαια. Στο πρώτο μέρος, η μελέτη πραγματεύεται τις μετακινήσεις και τις μετοικεσίες πληθυσμών με κάποιες επεξηγήσεις αρχικά σε ζητήματα ορολογίας. Επισημαίνεται ότι στο χρονικό πλαίσιο, που ορίζεται από την Άλωση της βυζαντινής πρωτεύουσας μέχρι την επαναφορά της στη βυζαντινή δικαιοδοσία (1204-1261), υπάρχει κινητικότητα ομάδων πληθυσμού και μεμονωμένων ατόμων, που σε ορισμένες περιπτώσεις βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την πολιτική κατάσταση που επικράτησε μετά τις εκστρατείες των Σταυροφόρων στην Ανατολή και, κυρίως, μετά την Δ’ Σταυροφορία και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Το πρώτο μέρος υποδιαιρείται σε τρία εκτενή κεφάλαια. Η διάρθρωση των τριών πρώτων κεφαλαίων πραγματοποιήθηκε με ανάλογη λογική, δηλαδή με τον διαχωρισμό της εξέτασης των μετακινούμενων ομάδων ή προσώπων βάσει της καταγωγής τους, αν δηλαδή ήταν ξένοι ή ελληνικής/βυζαντινής προέλευσης, καθώς και του λόγου που αυτή η μετοικεσία γίνεται. Ακολουθεί η παράθεση μικρότερων κεφαλαίων, τα οποία αναφέρονται στις μετοικεσίες που είχαν οικονομικά κίνητρα, στην ίδρυση μονών και στην εγκατάσταση ή εκδίωξη μοναχών, στα ταξίδια και τις ταξιδιωτικές πορείες, όπου είναι δυνατόν αυτές να καταγραφούν, καθώς και στα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν όσοι μετακινούνταν. Στη συνέχεια ακολουθούν άλλα δύο μέρη της διατριβής, τα οποία λειτουργούν ως συμπλήρωμα του πρώτου και βασικού μέρους της έρευνας. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής επιχειρείται ποσοτικοποίηση και κατάταξη των μετακινήσεων με βάση τις κατηγοριοποιήσεις, οι οποίες απαντούν στη σύγχρονη βιβλιογραφία. Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται και αναλύεται, κατά το δυνατόν, η εθνολογική σύνθεση, η βυζαντινή/ελληνική ταυτότητα και η εικόνα του «άλλου» στην αυτοκρατορία της Νίκαιας με βάση τις βυζαντινές πηγές. Στο τέλος, εξάγονται τα γενικά συμπεράσματα και από τα τρία μέρη της εργασίας και παρατίθενται οι λόγοι, που προκάλεσαν την εκούσια ή ακούσια μετοικεσία ατόμων και ομάδων πληθυσμού.

show abstract

The Byzantine Turks, 1204-1461

Cited by 31 publications

References 5 publications

Sultan II. İzzeddin Keykâvus Döneminde Sarı Saltuk’un Balkanlara Geçişine Dâir Mütâlaalar

Sultan II. İzzeddin Keykâvus Döneminde Sarı Saltuk’un Balkanlara Geçişine Dâir Mütâlaalar

From Dragula to Cypelles: Wallachia in the Late 1470s

Πληθυσμιακή Κινητικότητα, Εθνολογική Σύνθεση Και Η Εικόνα Του "Άλλου" Στην Αυτοκρατορία Της Νίκαιας (1204-1261)

Contact Info

Product

Resources

About