Tensegration massage

Abstract

Od zarania dziejów człowiek intuicyjnie wykorzystywał sposoby odkształcania ciała w celu normalizacji napięcia tkanek i tym samym zmniejszenia dokuczającego mu bólu. Uzyskiwana za pomocą masażu poprawa zazwyczaj była na tyle zadowalająca, że wraz z rozwojem cywilizacyjnym doskonalono techniki takiego oddziaływania terapeutycznego na organizm. Jednocześnie na podstawie posiadanej wiedzy próbowano zrozumieć jego działanie. W ten sposób powstał masaż, którego istotą działania jest sprężyste odkształcanie tkanek i narządów.Na podstawie wieloletnich doświadczeń różnych ośrod-ków na świecie zajmujących się masażem powstał tzw. masaż klasyczny posługujący się 5. podstawowymi technikami: głaskaniem, rozcieraniem, ugniataniem, oklepywaniem i wibracją. Z reguły masaż ten był stosowany w okolicy miejsca występowania dolegliwości i przynosił częściową ulgę. Jednak zazwyczaj dolegliwości te po pewnym czasie miały tendencję do nawrotów i aby móc uzyskać trwalszy efekt, trzeba było wykonywać go systematycznie, powtarzając go wielokrotnie przez dłuższy czas [1]. W miarę rozwoju wielu dziedzin nauki, a w tym między innymi anatomii, histologii, fi zjologii i neurologii, zostały stworzone podstawy do lepszego zrozumienia oddziaływania masażu na organizm. Skutkiem tego było stworzenie masażu łącznotkankowego i segmentarnego opartych na założeniu unerwienia segmentalnego [2,3].Since the dawn of civilisation man has been intuitively using all means of shaping the body in order to normalise tension of tissues and thus reduce pain symptoms. The improvement achieved by means of massage was usually satisfactory enough so that along with civi li sation progress such techniques of physiotherapeutic infl uence on the body were perfected. At the same time, on the basis of the possessed knowledge people tried to understand its activity. This way a massage technique was created which was based on elastic reshaping of tissues and organs.On the basis of long standing experiences of various centres all over the world dealing in massage classic massage was created and it used 5 basic techniques: stroking, rubbing, kneading, percussion and vibration. Usually such massage was used in the affected area and brought about partial relive. However, after a while such ailments had a tendency for reoccurring and in order to achieve a more long-lasting effect it was necessary to perform the massage regularly, repeating it over a longer period of time [1]. As many science fi elds including anatomy, histology, physiology and neurology the basis for better understanding the infl uence of massage on a human body was created. It resulted in developing new kinds of massage: connective tissue massage and segmentary massage based on the principles of segmental innervation [2, 3]. Masaż stanowi jedną z podstawowych form terapii wykorzystywaną w różnego rodzaju dysfunkcjach organizmu, szczególnie występujących w obrębie układu ruchu. Pomimo że jest powszechnie zalecany i stosowany nie do koń-ca znane są mechanizmy jego działania, co sprawia, że nie zawsze wykonywany ...

The Effect of Deep Tissue Massage on Tension Reduction in the Structural Components of the Superficial Back Line

“…W świe-tle badań Kassolika i wsp. opracowanie wszystkich obszarów związanych z bólem (również tych najbardziej oddalonych) i obniżenie wzmożonego napięcia przynosi pożądane efekty [3]. W celu zrozumienia tej zależność, należy odnieść się do zasady tensegracji wskazującej na struktury, które są w stanie osiągnąć stabilizację, dzięki wstępnemu ich naprężeniu, a to znaczy, że wszystkie jej elementy są w stanie napię-ciowej kompresji.…”

“…W danym układzie tensegracyjnym wszystkie sztywne elementy są poddawane ściska-niu, poprzez istnienie napięcia pochodzącego z gięt-kich elementów rozpiętych między nimi. Zatem sztywne elementy takiego modelu, które przenoszą naprę-żenia ściskające, będą rozciągać elementy giętkie, a elementy giętkie z tego powodu będą ściskać elementy sztywne [3]. W praktyce oznacza to, że wzrost napięcia danego mięśnia będzie powodował proporcjonalnie taki sam wzrost napięcia innego mięśnia lub struktur mięśniowo-powięziowo-więzadłowych, które pozostają z nim w bezpośredniej lub pośredniej…”

“…Z kolei z włókien powięzi krzyżowej (która łączy się z więzadłem krzyżowo-guzowym) rozpoczyna się mięsień prostownik grzbietu rozciągający się od kości krzyżowej aż do potylicy. Podobny schemat powiązań i zależności tkankowo-strukturalnych przedstawiony jest w postaci układu więzadła krzyżowo-guzowego [3,4,6,7].…”

“…If the treatment is limited to the area of the reported pain, the symptoms in the head and feet areas may even aggravate. In the light of the studies conducted by Kassolik et al, working on all areas of pain (also the most distant ones) and reduction of excessive tension brings about the desired effects [3]. In order to understand this relationship, we should refer to tensegrity, indicating the structures where stability can be achieved thanks to their initial tension, which means that all its elements are in the condition of tensile compression.…”

“…In a given tensegrity arrangement, all the stiff elements are compressed through tension exerted by the flexible elements between them. Thus, the stiff elements of such a model, that transfer compressive tension, will stretch the flexible elements while the flexible elements will compress the stiff elements [3]. In practice, this means that the increase of tension in a given muscle will cause the same increase of tension in the other muscle or myofascial-ligamentous structures which are directly anatomically or structurally related to it [4].…”