Talking Green in the Public Sphere: Press Releases, Corporate Voices and the Environment

Abstract

In a climate of growing public concern and monitoring of business’s impact on the environment, corporations and industry groups have developed increasingly sophisticated strategies to manage their environmental reputation and to influence the outcome of environmental debates in the public sphere. In this article, we provide an exploratory overview of how the largest Swedish corporations selectively subsidise environmental news-making by supplying it with promotional materials disguised as journalistic copy. We analyse a year’s worth of public relations output from the largest 15 companies traded in the Stockholm exchange or owned by the Swedish state, in order to shed light on the environmental themes they cover, the techniques they adopt to maximise the likelihood of media coverage and the evidence they provide to support their claims. Our analysis shows that corporate voices make substantial use of environmental and ecological arguments in their strategic communication, but they provide little useful information about the company’s impact and do not usually foster forms of dialogic stakeholder engagement.

Ψευδείς Ειδήσεις Και Περιβαλλοντική Επικοινωνία

“…Από την ενεργό ίσως και εχθρική αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών οργανώσεων στη δεκαετία του 1960, ο επιχειρηματικός κόσμος έχει στραφεί προς την ευρεία υιοθέτηση της περιβαλλοντικής ευθύνης και την δημόσια επίδειξη της δέσμευσής του στον σκοπό της αειφορίας. Αυτή η συγκεκριμένη άποψη, που συχνά εννοείται ως «οικολογικός εκσυγχρονισμός» υποστηρίζει ότι η βελτιωμένη περιβαλλοντική απόδοση από τις εταιρείες οδηγεί σε καλύτερη φήμη, αυξημένα κέρδη και ευκαιρίες για μακροπρόθεσμη ανάπτυξη σε μια κατάσταση «win-win» (Lischinsky and Sjölander, 2014). Ενώ αρχικά οι περιβαλλοντικά φιλικές πρακτικές οφείλονταν κυρίως στην ανάγκη συμμόρφωσης με αυξημένες κανονιστικές απαιτήσεις, το επιχείρημα ότι η ρητή επικοινωνία σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιδόσεις θα παρείχε στην εταιρεία ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα οδήγησε σε μια πιο προορατική προσέγγιση και στην παροχή ευρύτερου φάσματος πληροφοριών στο κοινό.…”

“…Έτσι, το κοινό καλείται να «σώσει τον κόσμο» καταναλώνοντας «πράσινα» προϊόντα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η πραγματική βιωσιμότητα ενός τέτοιου συστήματος κατανάλωσης (Rice et al 2012). Τέτοιες στρατηγικές "greenwashing" έχουν δεχθεί σημαντική κριτική από οργανώσεις ακτιβιστών και ομάδες πίεσης, και μια σειρά από εκστρατείες επιδιώκουν να αποκαλύψουν το παραπλανητικό περιβαλλοντικό μάρκετινγκ αλλά και παραπλανητικά προγράμματα δημοσίων σχέσεων (Lischinsky and Sjölander, 2014).…”