Sürekli İntravenöz Prostasiklin Tedavisi Alan Pulmoner Arteriyel Hipertansiyon Hastalarının Hemşirelik Bakımı ve Eğitimi

Abstract

Pulmoner hipertansiyon pulmoner arter basıncının yükselmesi ile karakterize, sağ kalp yetersizliği ve ölümle sonuçlanabilen bir hastalıktır. Hastaların yaşadıkları semptomlar günlük yaşam aktivitelerini ve yaşam kalitesini önemli derecede kısıtlayabilmektedir. Son yıllarda artış gösteren tedavi seçenekleri hasta sonuçlarını olumlu yönde etkilemektedir. Sürekli intravenöz prostasiklinler ileri evre pulmoner arteriyel hipertansiyon (PAH) tedavisinde tercih edilen tedavi seçeneğidir ve uzun süreli klinik yarar sağlamakta, sağ kalımı iyileştirmektedir. Sürekli intravenöz prostasiklin tedavisi karmaşıktır. Tedavi sürecinin yönetilmesi kritik önem taşır, dozdaki ani artış ve kesintiler ölümcül olabilir. Bu nedenle hemşirelerin hastalara ve bakım verenlerine eğitim vermesi ve izlemesi gerekmektedir. PAH hastaları farklı bir hastalık nedeniyle PAH merkezi dışındaki birimler ve hastanelere yattıklarında bu birimlerde çalışan hemşireler prostasiklin tedavileri ile karşı karşıya kalabilmekte, tedaviyi yönetmede sıkıntı yaşayabilmektedirler. Bu makalenin amacı, sürekli intravenöz prostasiklin tedavisi (epoprostenol) alan hastaların yönetiminde çok önemli rolü olan hemşirelere tedavi sürecinde hastalara sağlayacakları bakım, izlem, eğitim ve danışmanlık hizmetlerine rehber olmaktır. Anahtar sözcükler: Epoprostenol; hemşire; pulmoner arteriyel hipertansiyon; sürekli intravenöz prostasiklin.

Pulmoner Hipertansiyonu Olan Hastanın Gordon’un Fonksiyonel Sağlık Örüntüleri Modeline Göre Hemşirelik Bakımı: Olgu Sunumu

“…Ayrıca hasta kendini daha iyi hissettiğini ve hastalığının üstesinden gelebileceğini ifade etmiştir.Pulmoner hipertansiyon tedavisi temelde semptomların azaltılması, pulmoner vazodilatasyonun sağlanması ve ventriküler fonksiyonun en üst seviyeye çıkarılması amacıyla uygulanmaktadır. PH tedavisi, destek tedavi (oral antikoagülanlar, diüretikler, oksijen ve digoksin) ve özgül tedaviden (kalsiyum kanal blokerleri, endotelin reseptör antagonistleri, fosfodiesteraz tip 5 inhibitörleri ve guanilat siklaz uyarıcıları, prostasiklinler) oluşmaktadır(Ünsar ve ark., 2019;Sezgin & Mert, 2018). İncelenen bu olgunun tedavi rejiminde de oral antikoagülanlar, diüretikler ve kalsiyum kanal blokerleri yer almıştır.…”