Super-refractory Status Epilepticus: An atypical presentation and case-based review

Abstract

ÖzetSüper refrakter status epileptikusun tipik olarak ya belirgin bir altta yatan nedenden kaynaklanır ya da apaçık bir neden gelişmemiş, epilepsi öyküsü olmayan hastalarda görülür. Son zamanlarda belirsiz bir hastalık kalıbı şeklinde ortaya çıkmıştır. Halen kaynakları kıt ortamlarda bu sorunu çözmeye yönelik değişik girişimlerde bulunulmaktadır. Elli yaşındaki bir Nijeryalı kadında atipik semptomlar sonrası süper refrakter status epileptikusa ilişkin güncel deneyimimiz ve çıkardığımız dersleri raporlamakta ve özellikle kıt kaynaklı ortamlarda tedavisine ilişkin gün-cel kavramları kısaca gözden geçirmekteyiz. Süper refrakter status epileptikus karmaşık bir klinik tabloyla karşımıza çıkabillir. Bu zor sorunun yönetiminde iyi bir sonuç elde etmek doğru tanı ve acil tedaviye bağlıdır. Kaynakları yetersiz ülkelerde süper refrakter status epileptikus hastalarının optimal tedavisi için gerekli kaynaklara ve olanaklara erişim zorluğu göz önüne alındığında, ilerde bu ortamlarda kolayca ulaşılabilir seçenekleri de hesaba katan tedavi protokolleri geliştirilecektir.Anahtar sözcükler: Antiepileptik ilaçlar; gelişen ülkeler; kaynakları kıt ortam; süper refrakter status epileptikus. SummarySuper-refractory status epilepticus is known to typically arise either from a distinct underlying cause or, in patients with no history of epilepsy, from no overt cause. It has recently presented in an unclear pattern, and thus there are various challenges in its management in resourcepoor settings. This case report presents a recent experience and lessons learned from a case of super-refractory status epilepticus preceded by atypical features in a 50-year-old Nigerian woman, and briefly reviews the current concepts in management of this epilepsy, especially in the context of resource-poor settings. Super-refractory status epilepticus can present with a confusing clinical picture. A good outcome in the management of this difficult problem is highly dependent on accurate diagnosis and prompt treatment. In view of the difficulties resource-poor countries have in accessing the resources and facilities required for optimal care of patients with super-refractory status, any future treatment protocols should allow for the provision of readily available therapy options in such settings.