Sugar Metabolism and Blood Studies Following Vagotomy

Η Επιδρασις Της Στελεχιαιας Διατομης Των Πνευμονογαστρικων Επι Του Μεταβολισμου Των Υδατανθρακων

“…Ούτοι, διεγείροντες τον ραχιαΐον πυρήνα τοϋ πνευμονογαστρικοΰ επί ύποφυσιεκτομηθέντων και έπινεφριδιεκτομηθέντων πειραματόζωων, παρετήρησαν ταχείαν και σημαντικήν αυξησιν τής «ΐνσουλινικής ενεργείας» (Insulin Like Activity, ILA) τοϋ αίματος τής παγκρεατικής φλεβός 110 , 115 . Επίσης, οί Frohman, Ezdinli, Javid (1966--1967) 73 , 71 163 , κατόπιν άμφοτεροπλεύρου στελεχιαίας διατομής των πνευμονογαστρικων επί κυνών, παρετήρησαν αυ ξησιν του επιπέδου γλυχαιμίας και μείωσιν τής ανοχής έναντι υδατανθρά κων. Ό La Barre (1928) lae επίστευεν δτι, ή εκκρισις ινσουλίνης ρυθμίζε ται ύπο κέντρου τοϋ Κ. Ν. Σ. διεγειρομένου κατά την αυξησιν τής πυκνότητος τής γλυκόζης είς το αίμα, άπέδειξεν δε οτι ή τοιαύτη ρύθμισις αναστέλλεται μετά διατομήν των πνευμονογαστρικων.…”

“…Βραδύτερον, οί Houssay, Lewis, Foglia (1929) 98 μετά διακοπήν τής νευρώσεως του παγκρέατος είς το υψος του αγγειακού αυτού μίσχου, πα ρετήρησαν μείωσιν τής ανοχής έναντι ενδοφλεβίου χορηγήσεως γλυκό ζης, ένω το έπίπεδον γλυχαιμίας παρέμεινεν άμετάβλητον. Παρόμοια απο τελέσματα εδημοσιεύθησαν και ύπο των Hoet, Ernould (1930) 176 και των Aisner, Gorney, Segal (1936) 2 , ένω αντιθέτως οί Friedenwald, Feldman, Morrisson, Ullman (1933) 71 και Phillips (1933)…”