Study of the safety of methylphenidate: Focus on nephrotoxicity aspects

Salviano, Luiza Herbene Macedo Soares; Linhares, Maria Isabel; Lima, Klistenes Alves de; Souza, Alana Gomes de; Lima, Dânya Bandeira; Jorge, Antônio Rafael Coelho; Costa, Marcus Felipe Bezerra da; Filho, Adriano José Maia Chaves; Martins, Alice Maria Costa; Monteiro, Helena Serra Azul; Carvalho, Tereza Cristina de; Fonteles, Marta Maria de França

doi:10.1016/j.lfs.2015.09.014

Cited by 8 publications

(5 citation statements)

References 31 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…11 Further, the findings of Saliviano et al indicated that MPH altered the renal function by reducing the glomerular activity, urinary flow, and sodium transfer, as well as renal toxicity. 21 Nymark et al in a case report claimed that an eighteen-year-old young impaired renal function due to the consumption of MPH. 43 Furthermore, a 32-year-old woman who abused MPH hydrochloride indicated complications such as the liver and renal toxicities, along with elevations in serum BUN and Cr levels.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

“…20 The injection of MPH into the isolated kidney significantly reduced the urine flow, glomerular filtration rate, and sodium transfer percentage while no significant differences were observed in urea, Cr, Cr clearance, as well as the fractional excretion of sodium and potassium. 21 On the other hand, 8-week aerobic exercise (AE) in the rats caused a significant decrease in the serum BUN and Cr levels, indicating an improvement in renal function following AE. 22,23 In addition, Rafati et al concluded that there was no significant difference in the serum BUN and Cr levels between the control and experimental groups after the eight-week of AE with 60-80% of VO2 max .…”

mentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

The Effect of Methylphenidate and Aerobic Exercise on Renal Function of Male Rats

Sepehrian

Shakeri

Abednatanzi

et al. 2019

Int J Basic Sci Med

View full text Add to dashboard Cite

Introduction: Inadequate awareness and knowledge exists regarding the effects of stimulant drugs on renal health among athletes. The present study aimed to determine the effects of methylphenidate, as a stimulant drug, and aerobic exercise on renal function in rats. Materials and Methods: Eighty male rats were randomly divided into 8 groups (n=10 per group) including control (Co), aerobic exercise sham (AE Sh), drug sham (D Sh), aerobic exercise (AE), the effective dose of drug (ED, 10 mg/kg), 3 times of effective dose (TED, 30 mg/kg), aerobic exercise-effective dose (AE-ED), and aerobic exercise-three times of effective dose (AE-TED). The drug was orally administrated to the animals, and then they were placed on a rat treadmill after 30 minutes. The physical activity (25 m/min) was performed 30 minutes a day, 3 days a week for two months. Twenty-four hours after the last session of AE, blood samples were taken from the rats and serum creatinine (Cr) and blood urea nitrogen (BUN) were determined. Results: The results showed that serum Cr and BUN levels were not significantly different in the exercise group compared to the control groups (i.e., Co, AE Sham, and D Sham). However, serum BUN and Cr significantly increased in the AE-ED and AE-TED groups compared to the AE group (PCr=0.001 and PBUN=0.001). Conclusion: In general, significant increases in the serum BUN and Cr levels in rats received methylphenidate indicated decreased renal function in these animals.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

mentioning

confidence: 99%

The Effect of Methylphenidate and Aerobic Exercise on Renal Function of Male Rats

Sepehrian

Shakeri

Abednatanzi

et al. 2019

Int J Basic Sci Med

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…There was no significant difference between the cells treated with the extracts and control cells. The studies performing the MTT assay [21] also observed no reduction in cell viability when MDCK cells were treated with methylphenidate at concentrations of 80 to 1.25 µL/mL.…”

Section: Cell Viability For Non-neuronal Cellsmentioning

confidence: 96%

“…Among the 16 studies, nine (56.25%) used non-neuronal cultures or cells isolated from animals . These cell lines were accessed through Cytomyx Ltd. (Cambridge, UK), the Deutsche Sammlung von Mikroorganismen und Zellkulturen (DSMZ) (Braunschweig, Germany) [9], and from the Biochemistry Institute of São Paulo University, Brazil [21].…”

Section: Non-neuronal Cell Culturesmentioning

confidence: 99%

Using Cell Cultures for the Investigation of Treatments for Attention Deficit Hyperactivity Disorder: A Systematic Review

Chierrito

Villas-Boas

Tonin

et al. 2019

View full text Add to dashboard Cite

Background: Advances in basic and molecular biology have promoted the use of cell cultures in a wide range of areas, including the evaluation of drug efficacy, safety and toxicity. Objective: This article aims to provide a general overview of the methodological parameters of cell cultures used to investigate therapeutic options for Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Methods: A systematic search was performed in the electronic databases PubMed, Scopus, and DOAJ. In vitro experimental studies using cell cultures were included. Results: A total of 328 studies were initially identified, with 16 included for qualitative synthesis. Seven studies used neuronal cells (SH-SY5Y neuroblastoma and PC12 cell line) and nine used nonneuronal cells. All the studies described the culture conditions, but most studies were inconsistent with regard to reporting results and raw data. Only one-third of the studies performed cell viability assays, while a further 30% conducted gene expression analysis. Other additional tests included electrophysiological evaluation and transporter activity. More than 50% of the studies evaluated the effects of drugs such as methylphenidate and atomoxetine, while plant extracts were assessed in four studies and polyunsaturated fatty acids in one. Conclusion: We suggested a flowchart to guide the planning and execution of studies, and a checklist to be completed by authors to allow the standardized reporting of results. This may guide the elaboration of laboratory protocols and further in vitro studies.

show abstract

“…Ομοίως, οι Levy και συν176 έδειξαν ότι ο 122 συνδυασμένος υπότυπος της ΔΕΠΥ βαρύνεται από συμπτώματα διαταραχών άγχους, εναντίωσης/ προκλητικότητας και διαγωγής σε βαθμό σημαντικά μεγαλύτερο απ' ότι οι άλλοι υπότυποι. Σε παρόμοιο συμπέρασμα είχαν καταλήξει νωρίτερα και οι Neuman και συν179 που ανέφεραν ότι τα παιδιά που Στην ίδια γραμμή, οι Bener και συν182 και οι Chen και συν183 124 μεθυλφαινυδάτη και η ατομοξετίνη μπορεί να επιβαρύνουν την ηπατική και σε μικρότερο βαθμό την νεφρική λειτουργία των ασθενών[188][189][190][191] . Οι Chen και συν195 και οι Ma και συν 19 κατέγραψαν χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης τόσο στα παιδιά με ΔΕΠΥ σε σχέση με ομάδα ελέγχου όσο και στην ομάδα ΔΕΠΥ υπερκινητικού/ παρορμητικού υποτυπου σε σχέση με τους άλλους δύο υπότυπους της διαταραχής.…”

unclassified

Νευροβιολογία Της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας

Angeli¹,

Αγγέλη²

View full text Add to dashboard Cite

Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις για δυσλειτουργία του συστήματος του στρες σε άτομα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχή- Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). Το σύστημα του στρες περιλαμβάνει νευροανατομικές και λειτουργικές συνιστώσες που συνεργάζονται για την διατήρηση της ομοιόστασης. Τα κύρια μέρη του είναι ο άξονας υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων (ΥΥΕ) και το συμπαθητικό νευρικό σύστημα (ΣΝΣ). Καθώς η δραστηριότητα του συστήματος του στρες χαρακτηρίζεται από ημερήσια διακύμανση, επιδιώξαμε να περιγράψουμε ταυτόχρονα τους ημερήσιους ρυθμούς λειτουργίας τόσο του άξονα ΥΥΕ όσο και του ΣΝΣ σε παιδιά με ΔΕΠΥ και σε ομάδα ελέγχου. Επιπλέον, επιχειρήσαμε να διερευνήσουμε την απάντηση του συστήματος του στρες σε ένα στρεσσογόνο γεγονός, τη φλεβοκέντηση, και στις δύο ομάδες. Εξήντα δύο παιδιά προεφηβικής ηλικίας με ΔΕΠΥ συνδυασμένου (ΔΕΠΥ-Σ) ή απρόσεκτου τύπου (ΔΕΠΥ-Α) και 40 παιδιά τυπικής ανάπτυξης παρείχαν δείγματα σιέλου σε έξι συγκεκριμένα χρονικά σημεία κατά την διάρκεια μιας ημέρας, καθώς και πριν και 10 λεπτά μετά από προγραμματισμένη πρωινή φλεβοκέντηση. Η κορτιζόλη και η α-αμυλάση σιέλου επελέγησαν ως αξιόπιστοι μη επεμβατικοί βιοδείκτες για τη λειτουργία του άξονα ΥΥΕ και του ΣΝΣ και οι συγκεντρώσεις τους μετρήθηκαν στα ληφθέντα δείγματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ-Σ είχαν χαμηλότερες τιμές κορτιζόλης σε σχέση με τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης, τόσο 30 λεπτά μετά την αφύπνιση όσο και στις 18:00 (p= 0,002 και p = 0,018 αντίστοιχα), καθώς και χαμηλότερες τιμές CAR και AUCi (p = 0,004 και p = 0,001, αντίστοιχα). Επίσης, η μέση τιμή CAR και η AUCi κορτιζόλης ήταν χαμηλότερες σε παιδιά με ΔΕΠΥ-Α σε σχέση με την ομάδα ελέγχου (p = 0,034 και p = 0,038 αντίστοιχα). Οι συγκεντρώσεις της α-αμυλάσης παρουσίασαν αύξηση με την πάροδο του χρόνου (p <0,001), η οποία ήταν παρόμοια και στις τρεις ομάδες. Οι μεταβολές της α-αμυλάσης με την πάροδο του χρόνου συσχετίστηκαν με τις αντίστοιχες μεταβολές της κορτιζόλης (p <0,001). Η φλεβοκέντηση προκάλεσε σημαντική αύξηση μόνο στα επίπεδα α-αμυλάσης και ιδιαίτερα στην ομάδα ελέγχου (p = 0,003). Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν μερική υπολειτουργία του συστήματος του στρες σε παιδιά με ΔΕΠΥ.

show abstract

Study of the safety of methylphenidate: Focus on nephrotoxicity aspects

Cited by 8 publications

References 31 publications

The Effect of Methylphenidate and Aerobic Exercise on Renal Function of Male Rats

The Effect of Methylphenidate and Aerobic Exercise on Renal Function of Male Rats

Using Cell Cultures for the Investigation of Treatments for Attention Deficit Hyperactivity Disorder: A Systematic Review

Νευροβιολογία Της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας

Contact Info

Product

Resources

About