Stężenie selenu w narządach i tkankach psa domowego (Canis lupus familiaris) z terenu północno-zachodniej Polski

Abstract

Introduction: Selenium (Se) is a component of oxidoreductases and cytochromes. It also influences the growth and proliferation of cells, and it is essential for the proper functioning of the immune system. The aim of the study was to determine selenium concentration in the liver, kidneys, lungs, heart and muscles of dog (Canis lupus familiaris) from northwestern Poland. Materials and methods: Samples of organs and tissues were collected from 15 dogs at the age of 1 month to 17 years. The dogs were fed a diet similar to humans, with a small amount of commercial feed. Selenium concentration in the organs was determined spectrofluorometrically. Results:The highest Se concentration was found in the kidneys (0.57 ±0.42 mg/kg of wet weight -ww) and the lowest in muscles (0.11 ±0.09 mg/kg, ww). Mean selenium concentrations in the examined organs followed the order: kidneys>liver>lungs >heart>muscles. Conclusions: Our study shows that the Se concentration in the studied materials was below optimal level in 75% of the analysed dogs. This means that 75% of dogs had a deficiency of this element. The results obtained in this research suggest that the animal diet, which was very similar to the human diet, was not sufficient to ensure an optimum Selenium level in the bodies of these animals. Keywords: selenium; dog; Poland. ABSTRAKT Wstęp: Selen (Se) jest składnikiem enzymów oksydoredukcyjnych i cytochromów. Wpływa również na wzrost i proliferację komórek oraz jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu immunologicznego. Celem badań było oznaczenie stężenia selenu w wątrobie, nerkach, płucach, sercu i tkance mięśniowej psa domowego (Canis lupus familiaris) z terenu północno-zachodniej Polski. Materiały i metody: Próbki narządów i tkanek pobrano od 15 psów w wieku od 1 miesiąca do 17 lat. Dieta zwierząt była podobna do diety człowieka, z niewielką ilością komercyjnej karmy. Stę-żenia selenu były oznaczane metodą spektrofluorymetryczną.Wyniki: Największe średnie stężenie Se u badanych psów stwierdzono w nerkach (0,57 ±0,42 mg/kg mokrej masy -m.m.), a najmniejsze w mięśniach (0,11 ±0,09 mg/kg m.m.). Średnie stęże-nie Se w badanych narządach i tkankach psów można ułożyć w następujący szereg: nerki>wątroba>płuca>serce>mięśnie. Wnioski: U 75% badanych psów wartości stężenia Se w badanych materiałach znajdowały się poniżej optymalnego poziomu, co świadczy o niedoborze Se. Wyniki są dowodem na to, że dieta psów bardzo podobna do diety ludzkiej nie jest wystarczająca dla optymalnego poziomu Se w organizmach zwierząt.