Stavovi Učitelja I Nastavnika Prema Deci Koja Mucaju

Abstract

Poremećaj fluentnosti govora po tipu mucanja odražava se širokim spektrom različitih simptoma. Kada je prisutan kod dece, afektiran je mnogobrojnim psihološkim i sociološkim faktorima koji posledično utiču i na ponašanje samog deteta. Cilj rada bio je da se ispitaju stavovi učitelja i nastavnika prema deci koja mucaju. U razmatranje su uzete godine radnog staža, subjektivna ocena sopstvenih komunikacionih veština, zadovoljstvo poslom i ostvarenost u roditeljskoj ulozi, uz pravljanje komparacije između stavova učitelja i nastavnika. Istraživanje je sprovedeno u jednoj osnovnoj školi u Novom Sadu, u tri osnovne škole u Senti, a upitnik je distribuiran i na društvenim mrežama u vidu onlajn Google upitnika. Uzorak je obuhvatio 202 ispitanika. Utvrđeno je da ne postoje razlike u stavovima između učitelja i nastavnika prema deci koja mucaju, kao i da broj godina radnog staža i ostvarenost u roditeljskoj ulozi ne utiču na stavove prema njima. Zadovoljstvo poslom i sopstvenim komunikacionim veštinama pokazali su se kao statistički značajni u pogledu formiranja stavova. Ponašanja učitelja i nastavnika imaju uticaj na način na koji deca doživljavaju sebe. Zbog toga je bitno naglasiti važnost profesionalne uloge koju obavljaju, kao i potencijalnu mogućnosti da svojim reakcijama utiču na samopoštovanje i samopouzdanje dece koja imaju disfluentan govor.