Spreading the word: pediatric pain education from treatment to prevention

Abstract

Pain affects everyone hence one can argue that it is in each individual’s interest to understand pain in order to hold correct and adaptive beliefs and attitudes about pain. In addition, chronic pain is reaching pandemic proportions and it is now well known that people living with chronic pain have a reduced life expectancy. To address and to prevent the growth of this public health disaster, we must start looking beyond adulthood. How children view pain has an impact on their behavioral coping responses which in turn predict persistent pain early in the lifespan. In addition, children who suffer from chronic pain and who are not (properly) treated for it before adolescence have an increased risk of having chronic pain during their adult life. Explaining pain to children and youth may have a tremendous impact not only on the individual child suffering from chronic pain but also on society, since the key to stop the pain pandemic may well lie in the first two decades of life. In order to facilitate the acquisition of adaptive behavioral coping responses, pain education aims to shift people’s view on pain from being an apparent threat towards being a compelling perceptual experience generated by the brain that will only arise whenever the conceivable proof of danger to the body is greater than the conceivable proof of safety to the body. Nowadays a lot of pain education material is available for adults, but it is not adapted to children’s developmental stage and therefore little or not suitable for them. An overview of the state-of-the-art pain education material for children and youth is provided here, along with its current and future areas of application as well as challenges to its development and delivery. Research on pediatric pain education is still in its infancy and many questions remain to be answered within this emerging field of investigation.

Pain therapy in the pediatric population

“…[6] , [20] Występowanie bólu jest powszechne u małych pacjentów, szczególnie w grupie pacjentów hospitalizowanych gdzie jego obecność można szacować w granicach od 33-82% , co związane jest nie tylko z konkretną jednostką chorobową ale także z zabiegami i wykonywaniem określonych procedur medycznych. [3] Mimo częstych sytuacji w których przewidywanie wystąpienia bólu nie sprawia większych trudności , jego ocena a w szczególności natężenie nie jest już tak łatwym zadaniem do wykonania dla personelu medycznego opiekującego się młodymi pacjentami. Pomimo dużej świadomości w ocenie i radzeniu sobie z bólem nadal bardzo duża część pacjentów pediatrycznych nie otrzymuje odpowiedniej pomocy.…”

“…Zastosowanie NLPZ wydaję się być bardzo korzystne przy jednoczesnym stosowaniu opioidów poprzez zarówno zmniejszenie zapotrzebowania na te leki jak i zmniejszenie częstości występowania działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem opioidów, co zostało potwierdzone licznymi badaniami naukowymi. [3] [1] Stosowanie NLPZ jest jednak obarczone występowaniem licznych działań niepożądanych i ich stosowanie w określonych sytuacjach klinicznych wymaga szczególnej ostrożności, zwłaszcza w grupie pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, niewydolnością nerek czy wątroby a także przy już istniejącym zwiększonym ryzyku krwawienia. Nie jest również zalecane łączenie ze sobą kilku leków z tej grupy.…”

“…Nawet w przypadku braku bolesnych doświadczeń u dziecka zachowanie rodziców wywiera ogromny wpływ na możliwe przyszłe reakcje i radzenie sobie z bolesnymi sytuacjami, głownie poprzez obserwację i naśladowanie opiekunów. [3] Do takich strategii możemy zaliczyć między innymi różnego rodzaju techniki rozpraszania uwagi. Najłatwiejszym do zastosowania jest oczywiście rozmowa, która pozwala w dużym stopniu zminimalizować stres, szczególnie przed wykonywanymi zabiegami i procedurami.…”

“…Nieliczne przeprowadzone badania u młodszych pacjentów pokazują jednak duży potencjał w pomocy radzeniu sobie z bólem u dzieci, dlatego tak ważne jest kontynuowanie rozwoju tej ścieżki jako jednej z możliwych interwencji przeciwbólowych. [3] Samo przygotowanie pacjenta na możliwe odczucia sensoryczne przed przeprowadzanymi zabiegami zdaje się mieć istotny wpływ na ich odbiór. Wykazano, że pomniejszenie możliwych odczuć bólu pogarsza późniejszy ból proceduralny.…”

“…Skala VAS ma jednak zastosowanie dopiero od około 7-8 roku życia , kiedy to jest już możliwe zrozumienie jej zasad przez dziecko [6]. Przykładem wizualnej skali analogowej może być także skala twarzy Oucher Pain Scale czy Wong-Baker Faces Scale, które to wykorzystują rzeczywiste zdjęcia mimiki twarzy, z których każde wskazane zdjęcie otrzymuje inną punktację [3]. [5] Kolejną metodą samoopisową jest werbalna skala numeryczna NRS, w której pacjent proszony jest o określenie stopnia natężenia bólu od jednego do dziesięciu.…”