Specifics of communication skills in medicine

Abstract

Communication in medicine is considered a core skill of the doctor on the way to successful diagnosis and treatment, and establishing an adequate relationship with the patient. In a similar way, should take place and the communication process between physician-patient and nurse-patient, and between all actors of the medical team and patients. Good communication skills, patience and sensitivity to the problems of the patient are necessary to create mutual trust. It is important to be in communication with the patient never imposing your own views, even when we are deeply convinced that whatever we do, we do it for their own good. Communication in health care requires knowledge, competence and technical skills, including the need for continuing active learning and practicing communication skills of all members of the medical team, both doctors and nurses and other staff who work with patients.

Assertive communication in health care

“…idu korak dalje, te ističu da je, prema Svetskoj zdravstvenoj organizaciji, "kvalitetna komunikacija definisana kao jedna od pet veština neophodnih za zdrav i sretan život", te da se stoga "veštine komuniciranja neprestano moraju usavršavati i poboljšavati" i još navode da komuniciranje u zdravstvu predstavlja "složen, neprekidan i interaktivan proces, koji stvara osnovu za izgradnju pozitivnih odnosa na relaciji medicinsko osoblje -pacijent". 6 Efikasna ili dobra komunikacija podrazumeva kao osnovni stil asertivnost i asertvino ponašanje, čime se postiže međusobno uvažavanja i poverenje, sklad u odnosima s drugim ljudima. Primenom četiri zlatna pravila u komunikaciji od kojih je pored fleksibilnosti, veština i timskog rada značajan aspekt poštovanja sebe, sagovornika i situacije, jer se samim tim, smanjuje nivo stresa i nezadovoljstva.…”

Communication of members of the health team with the patient during preoperative preparation

“…Jedna od takvih delatnosti jeste zdravstvena delatnost. Komunikacija u zdravstvu je sredstvo profesionalnog delovanja i veština koja se uči, vežba i razvija (1)(2)(3).…”

“…Jedan od najčestih prigovora bolesnika tokom lečenja vezan je za nedostatak vremena u komunikaciji i nesklad između informacija koje su važne bolesniku i onih koje zdravstveni radnici smatraju značajnim. Bolesnik očekuje da ga zdravstveni radnici, pre svega, saslušaju, da ga razumeju i prihvate, da poštuju njegovo dostojanstvo i potrebe, da poseduju dovoljno znanja i veština kako bi mu pomogli na najkvalitetniji način, i na kraju, ali ne manje bitno, da ga poduče tehnikama i metodama kako sam može da unapredi svoje zdravstveno stanje (2). Sa druge strane, zdravstveni radnici od bolesnika očekuju da može dati jasne, kratke i konkretne odgovore, da ima poverenje u primenjene metode nege i lečenja, da poštuje date savete i uputstva.…”