Sosyal bilgiler öğretmenlerinin çevre okuryazarlığı becerisine ilişkin görüşleri

Abstract

Bu araştırmada, sosyal bilgiler öğretmenlerinin çevre okuryazarlığı becerisinine ilişkin görüşlerini belirlemek amaçlanmıştır. Çalışmada nitel araştırma yaklaşımlarından temel nitel araştırma deseni kullanılmış, araştırma verileri uzman görüşü alınarak hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formuyla toplanmıştır. Araştırma katılımcıları, amaçlı örnekleme yöntemiyle belirlenmiş olup, 2021-2022 eğitim öğretim yılında Urfa ilinde görev yapan 9 sosyal bilgiler öğretmeninden oluşmaktadır. Araştırma verileri içerik analiziyle çözümlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre çevre okuryazarlığı becerisinin kazandırılmasında derslerde genellikle öğretmen merkezli öğretimin kullanıldığı bunun yanı sıra öğrenci merkezli ders faaliyetlerinin de bazı öğretmenler tarafından uygulandığı görülmüştür. Öğretmenlerin çevre okuryazarlık becerisinin kapsamına yönelik farkındalıklarının yüksek olduğu ancak ders saatinin yetersizliği, öğretim programının kalabalık olması ve okul dışı etkinliklerin yapılamaması sebebiyle beceri kazandırmada sıkıntılar yaşadıkları sonucuna ulaşılmıştır. Bazı öğretmenlerin çevre okuryazarlığı becerisine ilişkin öz yeterliliklerinin istenilen seviyede olmadığı ve bu öğretmenlerin hizmet içi eğitim talebinde bulundukları tespit edilmiştir.

Sosyal Bilgiler Ders Kitaplarında Ekofobi: İçeriksel Bir Bakış

“…Bu sebeple çevre eğitiminin etkililik durumunun değerlendirilmesi demek, eğitimin gerçekleştirildiği toplumun çevre okuryazarlık oranının da değerlendirilmesi demek olacağı için (Spinola, 2015) çevre okuryazarlığının toplum için önemli olduğunu söyleyebiliriz. Bu kadar önemli bir mevzuu üzerine literatür taraması yapıldığında (Akçay & Pekel, 2017;Akıllı & Genç, 2015;Aksoy & Karatekin, 2011;Aslan & Bulut, 2021;Bahar, Erdaş & Özel, 2013;Benzer & Şahin, 2012;Büken & Katılmış, 2022;Can, Üner & Akkuş, 2016;Demirtaş, Akbulut & Özşen, 2018;Dere & Çinikaya, 2023;Fettahlıoğlu, 2018;Gürbüz & Kışoğlu, 2017;Kayalı, 2018;Balkan Kıyıcı, Yiğit & Darçın, 2014;Kocalar & Balcı, 2013;Koç & Karatekin, 2013;Sontay, Gökdere & Usta, 2014;Ulu Kalın, 2018 vb. olmak üzere) pek çok çalışmaya rastlanmıştır.…”