Służba dyplomatyczna kobiet w II połowie XVII wieku. Inspiracje francuskie w Rzeczypospolitej

Abstract

Druga połowa XVII wieku przyniosła dla kobiet szansę na zaznaczenie swojej roli w życiu politycznym. We Francji, pod wpływem „sporu o kobiety” oraz doświadczeń wyniesionych z dworów królowych francuskich, arystokratki stały się pośredniczkami w działaniach dyplomatycznych. Damy zaangażowały się w negocjacje pokojowe oraz przybywały na dwory z misjami od króla. Przełomowym stało się nadanie Renée du Bec-Créspin rangi ambasadorowej nadzwyczajnej na dwór polski. Od tego czasu kobiety coraz częściej uczestniczyły w podróżach, nawet do tak dalekich krajów jak Persja. W Rzeczypospolitej, odmiennie niż w Francji, udział kobiet w sferze publicznej był znikomy. Pojawienie się Ludwiki Marii Gonzagi de Nevers i Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej ośmieliło damy do podjęcia bardziej zaangażowanych działań. W pracy przedstawione zostały przypadki Małgorzaty Kotowskiej i Teresy z Gosiewskich Słuszkowej, które podjęły się tajnych misji na dworach europejskich.