“…Bölgeye ancak felaketin üçüncü gününde ulaşabilen Kızılay, büyük tepki çekti" ifadeleri yer almıştır. Türk Kızılay, örneğin kurumun belge yönetimi sisteminin geliştirilmesi (Külcü & Külcü, 2009), afet dönemlerinde insani yardım örgütlerinde tedarik zinciri yönetim sistemi (İlhan, 2009), kurumsal itibarı (Altıncık, 2014;Uçar, Gülmez, Mutlu, Erbaş & Gez, 2015), amaç ve faaliyetlerinin tanımlayıcı biçimde ortaya konulması (Kaya, 2016), gönüllülük ve marka itibarı (Çimen, 2016), pazarlama iletişiminde sosyal medya (Ağaçcı, 2017), gönüllü motivasyonu (Muştu, 2019), gönüllülük motivasyon eğilimleri (Tiftikçi, 2020), hizmet kalitesinin ölçümü (Gençal, 2020) gibi çok farklı açılardan incelenmiş bir kurum olsa da performans temelli olarak yaşadığı ve kamuoyunda çok tartışılan meşruiyet kaybı açısından yeterince incelendiği söylenemez. Bunun belki tek istisnası olan çalışmasında Uzun (2010), Kızılay'ın 1999 Marmara Depremi sonrası kaybettiği meşruiyetini yeniden kazanmak için gösterdiği çabaları yeni kurumsal kuram çerçevesinde incelemiştir.…”