Single centre experience with Excluder^® stent graft; 17-year outcome

Abstract

Background Endovascular abdominal aortic aneurysm repair (EVAR) has become a mainstay of abdominal aorta aneurysm treatment. Long term follow-up on specific stent grafts is needed. Patients and methods This study included 123 patients (104 men; mean age 73.0 years, range 51–89) with abdominal aorta aneurysm, treated with Excluder® stent graft between October 2002 and June 2008. Periprocedural and follow-up data were retrieved by reviewing the records of our institution, while time and cause of death were retrieved from the National Institute of Public Health. If an abdominal aortic aneurysm rupture was listed as the cause of death, records were retrieved from the institution that issued the death certificate. Our primary goal was to assess the primary technical success rate, type 1 and type 2 endoleak, reintervention free survival, 30-day mortality, the overall survival and aneurysm rupture-free survival. Results The median follow-up was 9.7 years (interquartile range, 4.6–13.8). The primary technical success was 98.4% and the 30-day mortality accounted for 0.8%. Secondary procedures were performed in 29 (23.6%) patients during the follow-up period. The one-, five-, ten-, fifteen- and seventeen-year overall survival accounted for 94.3%, 74.0%, 47.2%, 35.8% and 35.8%, while the aneurysm-related survival was 98.4%, 96.3%, 92.6%, 92.6%, 92.6%. In seven (5.7%) patients, abdominal aortic rupture was found as the primary cause of death during follow-up. Conclusions Our data showed that EVAR with Excluder® stent graft offers good long-term results. More than 75% of patients can be treated completely percutaneously. Late ruptures do occur in the first ten years, raising awareness about regular medical controls.

Kirurško zbrinjavanje kasnih komplikacija nakon endovaskularnog liječenja aneurizme abdominalne aorte

“…Studija autora Snoj i sur. 17 potvrđuje održivost metode praćenjem pacijenata do 17 godina od izvođenja EVAR-a, no naglašava potrebu za redovnim doživotnim kontrolama 4 . CT se smatra zlatnim standardnom za praćenje bolesnika nakon učinjenog EVAR-a, no zbog veće incidencije abdominalnih karcinoma u bolesnika s aneurizmom abdominalne aorte liječenih EVAR-om 18 , ultrazvuk se smatra vrijednom alternativom.…”

“…24 koja prati bolesnike tijekom 15 godina, pokazala bolje preživljavanje pacijenata kojima je učinjena otvorena operacija, odnosno veći broj sekundarnih ruptura AAA u skupini kojoj je učinjen EVAR (13 naspram 2). Iako se danas zbog smanjenog promjera mehanizma za postavljanje stent-grafta i razvoja perkutanih uređaja za zatvaranje mjesta punkcije EVAR u dvije trećine bolesnika može izvesti potpuno perkutano, treba naglasiti da se u do 10 % pacijenata zahvat kon- vertira na otvoreni kirurški zahvat, stoga se preporučuje izvođenje metode u većim ustanovama s vaskularno-kirurškom potporom 17,25 . Iako EVAR ima prednost u vidu manjeg perioperativnog morbiditeta i mortaliteta, povezan je s većom frekvencijom kasnih sekundarnih reintervencija 26 .…”

“…Iako EVAR ima prednost u vidu manjeg perioperativnog morbiditeta i mortaliteta, povezan je s većom frekvencijom kasnih sekundarnih reintervencija 26 . Metoda EVAR pokazuje 30-dnevni mortalitet od 1 do 2,6 %, s tendencijom pada u novijim studijama 17,27 , no endoleak i potrebe za reintervencijama i dalje predstavljaju izazov nakon EVAR-a. Do 25 % bolesnika treba sekundarne intervencije, što naglašava važnost adekvatnog praćenja bolesnika nakon EVAR-a s ciljem sprječavanja kasnih komplikacija, od kojih najveći mortalitet nosi sekundarna ruptura aneurizme 17 .…”

“…Metoda EVAR pokazuje 30-dnevni mortalitet od 1 do 2,6 %, s tendencijom pada u novijim studijama 17,27 , no endoleak i potrebe za reintervencijama i dalje predstavljaju izazov nakon EVAR-a. Do 25 % bolesnika treba sekundarne intervencije, što naglašava važnost adekvatnog praćenja bolesnika nakon EVAR-a s ciljem sprječavanja kasnih komplikacija, od kojih najveći mortalitet nosi sekundarna ruptura aneurizme 17 . Iako postoje anatomski kriteriji za postavljanje stent-grafta, u praksi se EVAR izvodi i kod bolesnika sa subomptimalnim anatomskim odnosima.…”

“…Određeni udio pacijenata ne zadovoljava kriterije specifične za pojedini stent-graft, što predstavlja povećan rizik za neadekvatno isključivanje aneurizme iz protoka 1,28 . Budući da uspjeh EVAR metode ovisi o redovitom praćenju bolesnika 17 , kao relativnu kontraindikaciju treba uzeti i nevoljkost bolesnika prema postproceduralnom oslikavanju (CT-u), koje nije potrebno nakon otvorene kirurške operacije 4 . Zbog porasta broja bolesnika liječenih EVAR-om, posebno bolesnika s izazovnim anatomskim odnosima, očekujemo porast kasnih komplikacija i potrebu za sekundarnim intervencijama kao novi izazov za vaskularne kirurge, intervencijske radiologe i kardiologe te druge liječnike uključene u praćenje bolesnika s aneurizmom abdominalne aorte.…”