Secondary intramedullary nailing after distraction osteogenesis30 patients followed for 2–12 years

Lambiris, E.; Papadopoulos, A.; Karabasi, A.; Karageorgos, Athanasios D.

doi:10.1080/00016470410001286-1

Cited by 7 publications

(3 citation statements)

References 14 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Their research showed that this scheme could shorten the time in external fixator and solve the problem of docking site nonunion, but the patient should be informed of the risk of infection recurrence in advance. Lambiris et al found that it was a good choice to replace the external frame with an intramedullary nail when docking site nonunion, angular deformity of the transport segment or intolerance of the external fixator occurred [ 24 ]. A prospective study by Xiayimaierdan et al displayed that in the treatment of large segmental bone defects, bone graft and internal fixation after bone transport could promote healing, improve joint functions and reduce complications [ 25 ].…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Bone transport combined with bone graft and internal fixation versus simple bone transport in the treatment of large bone defects of lower limbs after trauma

Huang

Ren

et al. 2022

BMC Musculoskelet Disord

View full text Add to dashboard Cite

Background Bone transport has been successfully applied for the management of large segmental bone defects. However, its main shortcoming is the long-lasting consolidation period, which may cause lots of related complications. To overcome this shortcoming, we developed bone transport combined with bone graft and internal fixation technique. The purpose of this study was to compare the clinical effects of this modified technique with simple bone transport in the treatment of large segmental bone defects of lower limbs after trauma. Methods Eighty-four patients with large segmental bone defects treated in our institution from January 2014 to January 2017 were selected for retrospective study. A total of 77 cases were completely followed. Among them, 35 patients were treated by bone transport combined with bone graft and internal fixation technique (Group A), and 42 by simple bone transport technique (Group B). Patients with open injuries were classified according to Gustilo-Anderson (GA) classification. The general data of Group A and B were compared. The time in external fixator, total cure time and operation times of two groups were recorded. Ennecking score was used to evaluate the recovery of limb functions while self-rating anxiety scale (SAS) for the postoperative anxiety evaluation. In addition, the total complication incidence was compared between Group A and B. Results There was no significant difference in demographic data between Group A and B (p > 0.05). The time in external fixator of Group A and B was (4.8 ± 1.6) and (18.2 ± 3.9) months, respectively (p < 0.05). The total cure time was (17.6 ± 2.2) and (20.4 ± 2.8) months in Group A and B (p < 0.05). The number of operations in Group A and B was (4.9 ± 1.2) and (4.8 ± 1.0) (p > 0.05). Ennecking score of Group A and B was 84.7 and 75.7% (p < 0.05). SAS score and total complication incidence in Group A were significantly lower than those in Group B (p < 0.05). Conclusions The clinical effects of bone transport combined with bone graft and internal fixation technique were better than that of simple bone transport technique, including shorter time in external fixator, shorter total cure time, lower anxiety score and better limb functions.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Bone transport combined with bone graft and internal fixation versus simple bone transport in the treatment of large bone defects of lower limbs after trauma

Huang

Ren

et al. 2022

BMC Musculoskelet Disord

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Although the shortening and re-lengthening technique can also reduce the external fixation index, external fixation is still required during both the re-lengthening and consolidation periods, resulting in a long time in frame 8 . Several scholars have demonstrated that the technique of first BT followed by nailing is a good option for patients with segmental bone defects 10 , 11 . However, this technique often necessitates bone grafting, which additionally increases the patient’s trauma.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Shortening/re-lengthening and nailing versus bone transport for the treatment of segmental femoral bone defects

Yang

Liu

et al. 2023

Sci Rep

View full text Add to dashboard Cite

Segmental femoral bone defects are a severe challenge for orthopedic trauma surgeons. The objective of this study was to compare the efficacy of the shortening/re-lengthening and nailing (SRN) technique with the traditional bone transport (BT) technique in treating patients with such defects. A retrospective study was conducted involving 46 patients with segmental femoral bone defects, with 21 cases treated using the SRN technique (SRN group) and 25 cases managed with the traditional BT technique (BT group). The mean length of the bone defect was 5.8 ± 1.1 cm in the SRN group and 6.1 ± 1.6 cm in the BT group. Various parameters including time in frame, external fixation index, self-rating anxiety scale (SAS) scores, bone healing scores, limb function scores, and complications were recorded. The mean time in frame for the SRN group was 3.7 ± 1.4 months, significantly shorter than the 9.4 ± 3.7 months observed in the BT group (p < 0.05). Furthermore, the mean external fixation index for the SRN group was 0.62 ± 0.12 months/cm, significantly lower than the 1.50 ± 0.19 months/cm observed in the BT group (p < 0.05). There were no significant differences in bone healing scores between the SRN and BT groups (p = 0.237). The SAS scores and incidence of complications were significantly lower in the SRN group compared to the BT group (p < 0.05). Overall, the SRN technique demonstrated superior clinical efficacy compared to the traditional BT technique for the management of segmental femoral bone defects, with shorter time in frame, lower external fixation index, and reduced complications. Therefore, the SRN technique may be considered an optimal choice for treating patients with such conditions.

show abstract

“…Η χρήση ενός εμφανιστεί μέχρι και 4 έτη μετά την ήλωση. Για την αντιμετώπισή της προτείνεται αφαίρεση του ενδομυελικού ήλου και τοποθέτηση για 6 εβδομάδες ενδομυελικού spacer με αντιβιοτικό [151,152,153].…”

unclassified

Ο ρόλος του TSF - Taylor Spatial Frame - στην αντιμετώπιση του τραύματος και των οστικών παραμορφώσεων στην παιδική ηλικία

Τσιμπιδάκης¹

View full text Add to dashboard Cite

Σκοπός: Η παρούσα διατριβή μελετά το ρόλο του συστήματος εξωτερικής οστεοσύνθεσης TSF (Taylor Spatial Frame) στην αντιμετώπιση του τραύματος και των οστικών παραμορφώσεων στην παιδική ηλικία. Ειδικότερα, σκοπεύει να καταγράψει τα προβλήματα, τα εμπόδια και τις επιπλοκές κατά τη διάρκεια της θεραπείας, να ταξινομήσει και να συστηματοποιήσει τους παράγοντες κινδύνου, που οδηγούν στις δυσκολίες, καθώς και να εξετάσει το βαθμό επιρροής του τελικού θεραπευτικού στόχου.Ασθενείς και μέθοδος: Υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση 86 παιδιά, 46 αγόρια (53,48%) και 40 κορίτσια (46,52%), με Μ.Ο. ηλικίας 11,15 έτη (3 έως 14). Συνολικά, μελετήθηκαν 103 κάτω άκρα, σε μια χρονική περίοδο επτά ετών (Ιανουάριος 2005 - Δεκέμβριος 2011). Ταξινομήθηκαν σύμφωνα με την ανατομική,την κυρίαρχη θέση και τον τύπο της παραμόρφωσης και μελετήθηκε η συχνότητα εμφάνισης των προβλημάτων, των εμποδίων και των επιπλοκών μεταξύ αυτών των ομάδων. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 54,2 μήνες (16 έως 84 μήνες). Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ενδελεχή κλινική και ακτινολογική αξιολόγηση, πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Τα δεδομένα εισήχθησαν στο πρόγραμμα λογισμικού Spatial Frame Version 3.1 TM, της Smith & Nephew. H διατατική οστεογένεση ξεκίνησε εντός επτά ημερών μετά την επέμβαση και η σταδιακή διόρθωση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το εξατομικευμένο χρονοδιάγραμμα, που παρέχεται από το λογισμικό.Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, η συχνότητα των προβλημάτων, των εμποδίων και των επιπλοκών δεν είναι διαφορετική μεταξύ των διαφόρων αιτιολογιών, αλλά ήταν στατιστικά σημαντική σε όλα τα έτη (p = 0,047). Έτεινε να είναι υψηλότερη για τα έτη 2005 και 2007. Συνολικά εντοπίστηκαν 37 προβλήματα, 11 εμπόδια και 4 επιπλοκές. Διαπιστώθηκε σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην ηλικία του ασθενή και τον αριθμό των επιπλοκών που παρατηρήθηκαν. Βρέθηκε ότι η ανατομική θέση της παραμόρφωσης στην εγγύς κνήμη και οι σύνθετες πολυεπίπεδες παραμορφώσεις σχετίζονται με στατιστικά σημαντικά αυξημένη συχνότητα εμφάνισης προβλημάτων και επιπλοκών. Αναδείχθηκε, επίσης, στατιστικά μη σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ των προβλημάτων και του χρόνου θεραπείας (r= 0,13), αλλά στατιστικά σημαντική έντονα θετική συσχέτιση μεταξύ των εμποδίων και του χρόνου θεραπείας (r = 0,46). Εντούτοις, δε βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των επιπλοκών και του χρόνου θεραπείας (r=0,05). Εντοπίστηκε, σχεδόν μηδενική συσχέτιση μεταξύ των προβλημάτων και του ΒΜΙ (r=0,03), ενώ αποδείχθηκε ότι η διόρθωση των παραμορφώσεων είναι απαιτητική και σίγουρα, έχει καμπύλη εκμάθησης.Συμπεράσματα: Το TSF είναι αποδεκτό από τα παιδιά και τους παρέχει μια σχετική ασφάλεια και αυτοπεποίθηση κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης με πλήρη φόρτιση του χειρουργημένου άκρου. Ο στόχος της διόρθωσης επιτεύχθηκε σε όλους τους ασθενείς, ενώ η υπολειμματική διόρθωση με το TSF δεν απαιτεί καμία επιστροφή στο χειρουργείο. Η χρήση του φαίνεται να είναι μια έγκυρη μέθοδος για τη διόρθωση των επίκτητων και συγγενών οστικών παραμορφώσεων στα παιδιά, ειδικά όταν πρόκειται για παραμορφώσεις με περισσότερα από ένα επίπεδα, που απαιτούν την ταυτόχρονη διόρθωση, τόσο σε οβελιαίο όσο και σε μετωπιαίο επίπεδο.

show abstract

Secondary intramedullary nailing after distraction osteogenesis30 patients followed for 2–12 years

Abstract: We believe that intramedullary nailing during the consolidation phase after bone lengthening or bone transport is a treatment option for delayed callus maturation or docking site nonunion, reducing prolonged use of the external fixator.

Cited by 7 publications

References 14 publications

Bone transport combined with bone graft and internal fixation versus simple bone transport in the treatment of large bone defects of lower limbs after trauma

Bone transport combined with bone graft and internal fixation versus simple bone transport in the treatment of large bone defects of lower limbs after trauma

Shortening/re-lengthening and nailing versus bone transport for the treatment of segmental femoral bone defects

Ο ρόλος του TSF - Taylor Spatial Frame - στην αντιμετώπιση του τραύματος και των οστικών παραμορφώσεων στην παιδική ηλικία

Contact Info

Product

Resources

About