Scar prevention by low level laser therapy on surgical wound post hand flexor tendon repair

Abstract

Objective. To evaluate the effect of an early intervention of Low Level Laser Therapy (LLLT) on incisional wound scar formation and range of motion (ROM) of interphalangeal (IP) joints post surgical repair of hand lexor tendon laceration. Material and methods. Thirty male patients between the ages of 20 and 40 who underwent unilateral zone II lexor tendon repair of the hand were assigned randomly into two equal groups in number of 15 patients each group. Group (A) (Laser therapy group) received early LLLT in addition to post surgical medical care while the group (B) (Control group) received only post surgical medical care. The primary outcomes were color, pigmentation, pliability and height of wound scars which was measured by Vancouver Scar Scale (VSS). In addition to Total Active Motion (TAM) of hand's digits which measured by hand goniometer. The assessment was taken after 4 weeks and 12 weeks postoperative. Results. After 12 weeks compared to after 4 weeks in both groups, there was a signi icant decrease in the VSS and a signi icant increase in Total Active Motion (TAM) according to within group comparisons (p < 0.001). When compared to the control group at 4 and 12 weeks, the laser group had a signi icantly lower VSS and a signi icantly higher TAM (p < 0.01). Conclusion. Early applications of LLLT post surgical repair of lexor tendon improve TAM and minimize scar formation. Keywordslexor tendon repair, low level laser therapy, scar prevention, zone II, surgical wound StreszczenieCel. Ocena wpływu wczesńie wprowadzonej terapii laserowej niskiego poziomu (LLLT) na tworzenie się blizny po ranie pooperacyjnej i zakres ruchu (ROM) stawów międzypaliczkowych (IP) po chirurgicznej naprawie uszkodzenia sćięgna zginacza ręki. Materiał i metody. Trzydziestu pacjentów płci męskiej w wieku od 20 do 40 lat, którzy przeszli jednostronną naprawę sćięgna zginacza ręki w stre ie 2, przydzielono losowo do dwóch równych grup po 15 pacjentów w kazḋej. Grupa (A) (grupa terapii laserowej) była poddawana terapii LLLT oprócz pooperacyjnej opieki medycznej, podczas gdy grupa (B) (grupa kontrolna) otrzymała tylko pooperacyjną opiekę medyczną. Rezultaty dotyczyły głównie koloru, pigmentacji, elastycznosći i wysokosći blizn, które zostały zmierzone za pomocą skali Vancouver Scar Scale (VSS). Ponadto, obliczono Total Active Motion (TAM) dłoni, gdzie pomiarów dokonano za pomocą goniometru ręcznego. Oceny dokonano po 4 tygodniach i 12 tygodniach po operacji. Wyniki. Porównując wyniki po 12 tygodniach i po 4 tygodniach zaobserwowano, zė w obu grupach nastąpił znaczny spadek na skali VSS i znaczny wzrost w zakresie (TAM) (p < 0,001). W porównaniu z grupą kontrolną po 4 i 12 tygodniach, grupa, u której zastosowano terapię laserową miała znacznie lepsze wyniki na skali VSS i znacząco wyzṡzy TAM (p < 0,01) Wniosek. Wczesne zastosowanie terapii LLLT po chirurgicznej naprawie sćięgna zginacza poprawia TAM i minimalizuje powstawanie blizn. Słowa kluczowenaprawa sćięgien zginaczy, terapia laserowa niskiego poziomu, pro ilaktyka blizn, ...