Samfélagslegt hlutverk háskóla – Kostun í íslenskum háskólum

Abstract

ÚtdrátturSamfélagið er helsti hagsmunaaðili háskóla sem hefur það meginhlutverk að sinna kennslu og rannsóknum. Akademískt frelsi (e. academic freedom) er lykilatriði í starfi háskóla en í því felst frelsi háskólakennara til að kenna og rannsaka. Á liðnum áratugum hefur hinu akademíska frelsi hins vegar verið ögrað af hálfu hagkerfisins og atvinnulífsins og í uppgjöri eftir efnahagshrunið 2008 þóttu háskólarnir hafa verið of handgengnir atvinnulífi og stjórnvöldum.Í þessari rannsókn er kastljósinu beint að samfélagslegu hlutverki háskóla (e. public role of universities), einkum afstöðu akademískra starfsmanna og sér-fraeðinga í háskólum til akademísks frelsis og kostunar (e. sponsorship) kennslu og rannsókna. Leitað var viðhorfa akademískra starfsmanna og sérfraeðinga ís-lenskra háskóla til mismunandi fjármögnunar á kennslu og rannsóknum. Meðal niðurstaðna er að taepur þriðjungur starfsmanna höfðu unnið að rannsóknum kostuðum af fyrirtaekjum eða einkaaðilum á 3ja ára tímabili. Meirihluti svarenda var mótfallinn því að rannsóknir háskólamanna vaeru fjármagnaðar með styrkjum frá fyrirtaekjum og taepur helmingur að fjármögnun kaemi frá samkeppnissjóðum. Svarendur á sviði félags-, mennta-, hugvísinda og lista reynast mun lík-legri en svarendur af öðrum vísindasviðum til að hafa áhyggjur af því að kostun af einkaaðilum ógni hlutlaegni rannsókna. Svarendur sem tilheyra einkareknum háskóla eða stofnun með sjálfstaeðan fjárhag reynast líklegri til að hafa unnið að rannsóknum sem kostaðar eru af fyrirtaekjum eða einkaaðilum en svarendur sem tilheyra ríkisreknum háskóla eða rannsóknastofnun á fjárlögum. Reynast

Barriers to academic collaboration with industry and community: Individual and organisational factors

“…Apart from the obvious reason of simple inertia, academic freedom continues to have a high priority within universities and is often seen as a negative factor to engage in collaborative activities with industry (Tartari and Breschi, 2012). Accordingly, more involvement of governments or industry could be seen as a way to directly control research activities by offering rewards or disincentives based on the activities of academics (Jóhannesson, 2013; Kristinsson et al, 2015; Chantler, 2016; Shore and Taitz, 2012). Furthermore, global university rankings continue to prioritise research output, which causes a reluctance to align university mission and reward structures with outreach activities related to TM (Callagher et al, 2015; Benneworth et al, 2015).…”