Sağlık çalışanlarının şiddet algısı, şiddete uğrama ve şiddetten etkilenme durumları Sağlık çalışanlarında şiddet

Abstract

Özet Amaç: Şiddet toplumun genelinde olduğu gibi sağlık çalışanları için de önemli bir sorundur. Bu çalışmada sağlık çalışanlarının şiddet algısının, şiddete maruz kalma sıklıklarının ve şiddetten etkilenme durumlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Denizli ili merkez sağlık kuruluşlarında görev yapan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 965 kişi çalışmaya dahil edilmiştir. Araştırmacılar tarafından literatüre dayanarak oluşturulan anket ile şiddetin tanımı, şiddetin olası nedenleri, şiddetin haklı nedenleri, şiddeti önleyebilecek etkenler, şiddete maruz kalma ve şiddetten etkilenme durumları değerlendirilmiştir. Sonuçlar meslek ve cinsiyet dağılımlarına göre incelenmiştir. Bulgular: Şiddet tüm meslek gruplarında ve her iki cinsiyette en sık fiziksel ve cinsel olarak tanımlanmıştır. Sağlık çalışanlarının %39,5'inin mesleki yaşantısında en az bir kez şiddete maruz kaldığı saptanmıştır. Şiddetin herhangi bir türüne maruz kalanlarla kalmayanlar arasında meslek dağılımları açısından anlamlı farklılık saptanmıştır. Sonuç: Çalışma sağlık çalışanlarına yönelik şiddetin fazlalığını, olumsuz etkilenme durumlarını ortaya koymuştur. Bunun yanında şiddeti tanıma ve önleyici tedbirlerle ilgili sağlık çalışanlarının farkındalıklarını da göstermiştir. Şiddeti önleyebilmek için şiddetin tanınması yanında risk faktörlerinin belirlenmesi ve önleyici etmenlere ilişkin daha fazla çalışma yapılması gerekmektedir.

Nurses' exposure to violence and their professional commitment during the COVID‐19 pandemic

“…There are many studies carried out in Turkey in which violence against healthcare workers varies by the department (99.7% for 112 employees, 90.4% for emergency service workers, 43.4% for paediatric service workers, 73.8% for inpatient services, 65% for primary care workers, etc. ), the type of violence that is exerted (physical violence at varying rates, such as 9.6% 16.7%, 20% and 23.2%; verbal violence at varying rates, such as 78.3%, 82%, 95.7% and 99.7%) and the profession (85% towards nurses, 69.4% towards research assistant doctors and 54.5% towards specialists) (Akbaş et al, 2016;Cerit et al, 2018;Coşkun & Karahan, 2019;Çuvadar & Ekuklu, 2020;Demirci & Uğurluoğlu, 2020;Oğuz et al, 2020;Şahin & Yıldırım, 2020;Yücens & Oğuzhanoğlu, 2020). It has been reported that nurses, who are in close contact with patients and patient relatives while giving care, are exposed to violence by patients and patient relatives due to factors, such as long waiting times in health institutions, an inadequate number of healthcare workers, lack of security personnel, lack of information about the responsibilities of healthcare professionals by patients and their relatives, poor working conditions, lack of professional experience, and working in the night shift (Angland et al, 2014;Fallahi Khoshknab et al, 2015;Park et al, 2015).…”