Safety and tolerability of bosentan in the management of pulmonary arterial hypertension

Abstract

Endothelin receptor antagonism has emerged as an important therapeutic approach in pulmonary arterial hypertension (PAH). Bench to bedside scientifi c research has clearly shown that endothelin-1 (ET-1) is over-expressed in several forms of pulmonary vascular disease and plays an important pathogenetic role in the development and progression of PAH. Oral endothelin receptor antagonists (ERAs) have been shown to improve exercise capacity, functional status, pulmonary hemodynamics, and delay the time to clinical worsening in several randomized placebo-controlled trials. Bosentan, the fi rst oral ERA, was approved in 2001 and since that time it has established a strong record of safety and effi cacy in PAH. More recently, two additional ERAs, ambrisentan and sitaxsentan, have been approved for use. The objective of this review is to evaluate the available evidence supporting the effi cacy, pharmacology, safety and tolerability, and patient-focused perspectives for bosentan, the fi rst approved ERA for PAH. Ongoing and forthcoming randomized trials are also highlighted including the application of bosentan in combination with other PAH therapies.

Ο Ρόλος Της Μαγνητικής Τομογραφίας Καρδιάς Στη Μελέτη, Εκτίμηση Και Διαχείριση Ασθενών Με Πνευμονική Υπέρταση

“…BMPR2: bone morphogenetic peptide receptor 2, VIP: vasoactive intestinal peptide, NO: nitric oxide, RANTES: regulated on activation, normal T-cell expressed and secreted, MCP: monocyte chemoattractant protein, IL: interleukin, PDGF: platelet-derived growth factor, EGF: epidermal growth factor, FGF: fibroblast growth factor, VEGF: vascular epidermal growth factor, PDK: pyruvate dehydrogenase kinase, PDH: pyruvate dehydrogenase. Τροποποιήθηκε από Galie et al(128).Τα φάρμακα αυτά, αναστέλλοντας τη δράση της ενδοθηλίνης μέσω σύνθετων μηχανισμών που ενεργοποιούν βιοχημικά δίκτυα εντός των κυττάρων, έχουν ευεργετικές επιδράσεις στην πορεία των ασθενών, αφού έχουν συσχετισθεί με θετική πρόοδο στη λειτουργική κατάσταση των ασθενών, με μεγαλύτερο χρονικό διάστημα πριν την εμφάνιση κλινικής επιδείνωσης, ανάγκης προς νοσηλεία εξαιτίας επιδείνωσης της νόσου και ανάγκης για μεταμόσχευση πνεύμονα και τέλος ακόμη και με επιμήκυνση του χρόνου μέχρι το θάνατο(129)(130)(131)(132).Προσοχή θα πρέπει να δίνεται στην ηπατική λειτουργία του ασθενούς που λαμβάνει κάποιο από τα φάρμακα της κατηγορίας, γιατί παρουσιάζουν, όχι σπάνια, ως ανεπιθύμητη ενέργεια την αύξηση των ηπατικών ενζύμων πέρα από τα φυσιολογικά όρια. Έτσι οι ασθενείς θα πρέπει σε τακτά χρονικά διαστήματα να υπόκεινται σε βιοχημικό έλεγχο της ηπατικής τους λειτουργίας.…”