Right Ventricular Ischemic Injury in Patients With Acute ST-Segment Elevation Myocardial Infarction

Abstract

Background-Experimental data show that the right ventricle (RV) is more resistant to ischemia than the left ventricle. To date, limited data are available in humans because of the difficulty of discriminating reversible from irreversible ischemic damage. We sought to characterize RV ischemic injury in patients with reperfused myocardial infarction using cardiovascular magnetic resonance. Methods and Results-In 3 tertiary centers, 242 consecutive patients with reperfused acute ST-segment elevation myocardial infarction were studied with cardiovascular magnetic resonance at 1 week and 4 months after myocardial infarction. T2-weighted and postcontrast cardiovascular magnetic resonance scans were used to depict myocardial edema and late gadolinium enhancement, respectively. Early after infarction, RV edema was common (51% of patients), often associated with late gadolinium enhancement (31% of patients). Remarkably, RV edema and late gadolinium enhancement were found in 33% and 12% of anterior left ventricular infarcts, respectively. Baseline regional and global RV functions were inversely related to the presence and extent of RV edema and RV late gadolinium enhancement. At follow-up, a significant decrease in frequency (25/242 patients; 10%) and extent of RV late gadolinium enhancement was observed (PϽ0.001). With the use of multivariable analysis, the presence of RV edema was an independent predictor of RV global function improvement during follow-up (␤-coefficientϭ0.221, Pϭ0.003). Conclusions-Early postinfarction RV ischemic injury is common and is characterized by the presence of myocardial edema, late gadolinium enhancement, and functional abnormalities. RV injury is not limited to inferior infarcts but is commonly found in anterior infarcts as well. Cardiovascular magnetic resonance findings suggest reversibility of acute RV dysfunction with limited permanent myocardial damage at 4-month follow-up. (Circulation.

Assessment of Right Ventricle Function and Myocardial Fibrosis by Cardiovascular Magnetic Resonance in Patients with Inferior Wall Myocardial Infarction

“…13 The assessment of RV function and its predictors enables early identification of individuals who tend to have worse outcomes and poor prognosis. The present study, in agreement with previous reports, [14][15][16][17] confirms the ability of CMR to precisely evaluate RV function and quantify myocardial fibrosis.…”

Italian registry of cardiac magnetic resonance

“…Most of the examinations were performed with intravenous administration of contrast agents (84.8%), confirming that CMR is a contrast-dependent technique in most of the cases and its ability in tissue characterization is further enhanced by use of gadolinium and late enhancement techniques allowing to characterize myocardial disease with different late enhancement patterns in a large variety of clinical conditions [12][13][14][15].…”

Right ventricular infarction in cardiovascular magnetic resonance

“…wykazali, że CMR charakteryzuje się 100-procentową czułością i 78-procentową swoistością w wykrywaniu zawału PK w odniesieniu do zmian odcinka ST w V4R [22]. Póź-niejsze doniesienia wskazują, że nierzadko także w przebiegu zawału ściany przedniej lewej komory -w wolnej ścianie PK występuje późne wzmocnienie pokontrastowe świadczące o towarzyszącym zawale PK [23][24][25][26].…”

“…Powyższe rozważania znajdują odzwierciedlenie w wynikach opublikowanych prac. Zawał PK jest częściej stwierdzany (47-59%) w przypadku większych zawałów ściany dolnej niż w przypadku zawałów PK towarzyszących zawałom przedniej ściany (12-65%) [21,24,26]. Tak znaczące rozbieżności może też tłumaczyć fakt, że identyfikacja póź-nego wzmocnienia pokontrastowego w obrębie koniuszka PK nastręcza największych trudności [25].…”

“…wykazano, że zmiany wystę-pujące w obrębie PK mają charakter częściowo odwracalny. Świadczy o tym mniejszy odsetek osób ze stwierdzaną martwicą w badaniu kontrolnym po 4 miesiącach (10%) niż w tydzień po zawale (31%) [26]. Powyższe wyniki są zbliżone do uzyskanych przez Larose [32].…”