Revision surgery for nonunion after early failure of fixation of fractures of the distal humerus

Abstract

Sixteen patients who underwent a revision operation for nonunion of fractures of the distal humerus following previous internal fixation were reviewed at a mean follow-up of 39 months (8 to 69). The Mayo elbow performance score was excellent in 11, good in two, fair in two and poor in one. In 15 patients union was achieved and in one with an infected nonunion a subsequent bone graft was necessary in order to obtain union.Age, gender, a history of smoking, mechanism of the injury and the AO classification of the initial fracture did not correlate with the development of nonunion. In 12 patients (75%), the initial fixation was assessed as being suboptimal. The primary surgery was regarded as adequate in only three patients. Our findings suggest that the most important determinant of nonunion of a distal humeral fracture after surgery is the adequacy of fixation.

Distal humerus kaynamamaları

“…Açık kırıklar, çok parçalı kırıklar, yüksek enerjili yaralanmalar ve enfeksiyon, kaynamamaya yatkınlığı arttıran faktörlerdir. [2,3,5,6,11] Distal humerus kaynamaması, az oranda da olsa tedavi edilmeyen kırıklar sonrası görülebilir. Cerrahi tedavi yapılmamış kırıklar-da, erken hareket kaynamamadan sorumludur.…”

“…[11] Kaynamayan humerus distal uçta; açık redüksiyon internal tespit ve gerekirse greftleme [2,3,13] , protez replasmanı [17] , allogreft ile dirsek replasmanı [18] , dirsek artrodezi [11] , distraksiyon artroplastisi [19] , Ilizarov tekniği ile osteosentez [20] tedavileri uygulanabilir. Kondil [9] ve epikondil kaynamamasında ise açık redüksiyon internal tespit ve gerekirse greftleme yapılabilir.…”

“…Kaynamamaya eşlik eden tedavi süreci uzadıkça problem büyüyerek devam eder. [2,3,5,7] Distal humerus kaynamaması sıklıkla suprakondiller seviyededir [2,5] ; dış ve iç kondil, osteokondral ve epikondil kaynamaması da görülür. [7][8][9][10] Kaynamama ile iç tespitin yetmezliği gelişir (Şekil 1).…”

“…Distal humerusta kaynamamanın en önemli nedeni ilk uygulanan cerrahi tespitin yetersiz yapılmış olmasıdır. [2,3] Osteosentez sonrası implant yetersizliği ve kırığın deplase olması cerrahiden sonraki birkaç ayda meydana gelir. [4] Tedaviye dirençli kırık kaynamaması, çok sayıda geçirilmiş başarısız cerrahi, kötü kemik stoğu, enfeksiyon, sigara içimi ve şişman-lık ile birliktedir.…”

“…[2] Şekil 1. a, b. Ateşli silah yaralanması sonrası suprakondiller kırık için osteosentez yapılan hastanın direkt ön-arka (a) ve yan (b) radyografisinde kaynamama nedeni ile dış kolona yerleştirilen plakta kırılma ve iç kolona yerleştirilen plak ve vidalarda gevşeme görülmektedir. …”