“…Ολοι οι ασθενείς αυτοί απεβίωσαν. Συχνές ήσαν οι παρηγορικές επεμβάσεις, όπως τυφλοστομία (Strell 1908, Rose 1941, πλαγιοπλαγία αναστόμωση τυφλού και σιγμοειδούς (King 1937), πλαγιοπλαγία αναστόμωση του εγκαρσίου ένθεν και ένθεν των άνω μεσεντερίων αγγείων (Gardner 1935), διεύρυνση της οπισθοαρτηριακής σήραγγας (Truesdale 1935) ή απλή κινητοποίηση του εγκαρσίου κόλου και του 12δακτύλου (Mcintosh 1939, Warthen 1955. Αλλοι χειρουργοί ήσαν πιό επιθετικοί και διενεργούσαν εκτομή του τυφλού και ανιόντος κόλου και ακολούθως αναστόμωση του ειλεού με το εγκάρσιο κόλον (Dott 1923, King 1937, Doyle 1937, Holman 1940, Davies 1955, αλλά τα αποτελέσματα αυτών των σηπτικών επεμβάσεων ήσαν αποθαρρυντικά, διότι ελάχιστοι ασθενείς επιζούσαν.…”