The open and distance education systems using the method of distance learning provide an opportunity for lifelong learning, which does not require the physical presence of learners during the learning process. An important concept of distance learning is transactional distance, which concerns all kinds of educational systems andrefers to the communicative and psychological distance between the teacher and the learner. Moreover, the main purpose of distance education systems is to make the learner autonomous so as to be able to undertake the responsibility and control of his learning path on his own. Graham Moore in 1993 has linked these two concepts in the theory of transactional distance according to its increase between teacher and learners that lead to the increase of the autonomy of learners. Moore's theory has received strong criticism from many theorists, but most checked these two concepts separately and even surveys which examine the connection of autonomy and transactional distance limited mostly to students studying at distance. The purpose of this research is a comparative study of the connection between transactional distance and autonomy to undergraduate students studying in conventional and non-conventional educational systems to verify or reject the validity of Moore's theory.
Key-words: transactional distance, autonomy, distance learning, conventional education
ΠερίληψηΤα ανοικτά και εξ αποστάσεως εκπαιδευτικά συστήματα με τη μέθοδο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης παρέχουν τη δυνατότητα για δια βίου μάθηση, η οποία δεν απαιτεί τη φυσική παρουσία των εκπαιδευόμενων κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας. Μια σημαντική έννοια της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είναι η διαδραστική απόσταση, η οποία αφορά κάθε είδους εκπαιδευτικό σύστημα και αναφέρεται στην επικοινωνιακή και ψυχολογική απόσταση μεταξύ Καθηγητή-Συμβούλου και εκπαιδευόμενου. Ακόμα, βασικός στόχος των εξ αποστάσεως εκπαιδευτικών συστημάτων είναι να καταστεί ο εκπαιδευόμενος αυτόνομος αναλαμβάνοντας ο ίδιος την ευθύνη και τον έλεγχο της μαθησιακής του πορείας. Ο Graham Moore το 1993 συνέδεσε τις δυο αυτές έννοιες στη θεωρία του για τη διαδραστική απόσταση σύμφωνα με την οποία όσο αυξάνεται η διαδραστική απόσταση μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενων τόσο πιο αυτόνομοι γίνονται οι διδασκόμενοι. Η θεωρία του Moore έχει δεχθεί έντονη κριτική από πολλούς θεωρητικούς, ωστόσο οι περισσότεροι εξέτασαν τις δυο αυτές έννοιες ξεχωριστά ενώ ακόμα και οι έρευνες που εξετάζουν τη σχέση της αυτονομίας και της διαδραστικής απόστασης περιορίζονται ως επί το πλείστον σε φοιτητές/τριες που σπουδάζουν εξ αποστάσεως. Σκοπός λοιπόν της παρούσας έρευνας είναι η συγκριτική μελέτη της σχέσης της διαδραστικής απόστασης και της αυτονομίας σε προπτυχιακούς φοιτητές/τριες συμβατικών και μη συμβατικών εκπαιδευτικών συστημάτων με στόχο την επαλήθευση ή μη της ισχύς της θεωρίας του Moore.Λέξεις-κλειδιά: διαδραστική απόσταση, αυτονομία, εξ αποστάσεως εκπαίδευση, συμβατική εκπαίδευση
1.ΕισαγωγήΕίναι γεγονός ότι τα ανοικτά εκπαιδευτικά συστήματα χρησιμοποιώντας τη μ...