Resultaten van de operatieve behandeling van periprothetische femurfracturen

Abstract

De cumulatieve incidentie is 0,4-1,1% na een primaire prothese en 2,1-4,0% na revisie van een prothese. 2,3 De incidentie neemt toe vanwege de hedendaagse ruimere indicatiestelling voor een heupprothese, de toenemende populatie patiënten met een heupprothese en het toenemende aantal heuprevisies. 4 Met uitzondering van trochantere fracturen, hebben operatief behandelde PPF's betere resultaten dan conservatief behandelde PPF's. 5,6 Voor de operatieve behandeling bestaan verschillende operatietechnieken, afhankelijk van locatie, stabiliteit van de steel, type prothese en botkwaliteit. Recentelijk zijn er algoritmen ontwikkeld, gebaseerd op de vancouverclassificatie ( fig. 1), om bij PPF de optimale behandeling te kiezen, met revisie van de femurcomponent als trend bij een PPF met een loszittende prothese. [7][8][9][10][11] De vancouverclassificatie verdeelt PPF's naar type A,B of C. Een PPF type A bevindt zich in het proximale deel van de femur, met als subclassificaties AG en AL als de trochanter major respectievelijk InleidingEen periprothetisch femurfractuur (PPF) ontstaat in het algemeen na een laagenergetisch trauma. Risicofactoren voor het ontstaan zijn: hoge leeftijd, osteoporose, een losse steel van de heupprothese, het type prothese dat is geplaatst na de oorspronkelijke fractuur, osteolyse, status na revisie en corticale perforaties ten gevolge van de gebruikte operatietechniek, zoals boorgaten of na verwijdering van cement.