Relational aggression, big five and hostile attribution bias in adolescents

Kokkinos, Constantinos M.; Karagianni, Kyriaki; Voulgaridou, Ioanna

doi:10.1016/j.appdev.2017.07.007

Cited by 42 publications

(52 citation statements)

References 109 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Οι παραπάνω τάσεις επιβεβαιώνο-νται τόσο για τον άμεσο όσο και για τον έμμεσο εκφοβισμό · Kokkinos & Kipritsi, 2012 και ειδικότερα για τις μορφές του σωματικού, λεκτικού (Κόκκινος κ.ά., 2014(Κόκκινος κ.ά., · Kokkinos et al, 2015(Κόκκινος κ.ά., · Σακκά & Μάρκος, 2013, συμπεριφορικού εκφοβισμού και έμμεσου εκφοβισμού σχέσεων 4 (Κόκκινος κ.ά., 2014). Προς την ίδια κατεύθυνση, βρέθηκε πως τα αγόρια προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας σημειώνουν υψηλό-τερες βαθμολογίες στην επιθετικότητα σχέσεων (Kokkinos, Karagianni, et al, 2016. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν ενδείξεις πως τα αγόρια εμπλέκονται συχνότερα σε άμεσες, σωματικές μορφές εκφοβισμού, ενώ τα κορίτσια δηλώνουν πως συμμετέχουν κυρίως σε έμμεσες μορφές και απεικονίζονται συχνότερα ως θύματα λεκτικού εκφοβισμού (π.χ.…”

Section: φύλοunclassified

“…Αναλυτικότερα, η υιοθέτηση μίας επι-θετικής συμπεριφοράς από τα αγόρια είναι αναμενόμενη, συνάδει με τα στερεότυπα περί ηγεμονικής ανδρικής ταυτότητας (Σακκά & Μάρκος, 2013 · Ψάλτη & Κωνσταντίνου, 2007) και θεωρείται αναγκαία για την αποδοχή τους από την ομάδα, ενώ τα κορίτσια αναμένεται κοινωνικά να επιλέξουν μία πιο θετική κοινωνική συμπεριφορά (Andreou & Bonoti, 2010). Οι συσχετίσεις με έμμεσες, μη σωματικές μορφές επιθετικότητας (επιθετικότητα σχέσεων, Κόκκινος κ.ά., 2014 · Kokkinos, Karagianni, et al, 2016· Kokkinos & Kipritsi, 2012, οι οποίες τείνουν να θεωρούνται συμπεριφορές που επιλέγο-νται από τα κορίτσια (Κόκκινος κ.ά., 2014) αποδόθηκαν στις ενδεχόμενες επιδράσεις που δέχονται τα αγόρια από το αντίθετο φύλο, που μπορεί να οδηγούν στην υιοθέτηση παρό-μοιων πρακτικών στις διαπροσωπικές τους σχέσεις (Murray-Close, Ostrov, Nelson, Crick, & Coccaro, 2010). Επίσης, υποστηρίχτηκε πως τα αγόρια είναι πιθανό να αποκλείονται από την κοινωνική ομάδα, όταν γίνονται αντιληπτά ως άτομα με μειωμένες αθλητικές δεξιότητες ή ως ομοφυλόφιλα (Pronk & Zimmer-Gembeck, 2010).…”

Section: φύλοunclassified

“…Ο νευρωτισμός έχει συν-δεθεί με μορφές/εκφάνσεις εκφοβισμού (σωματικός, λεκτικός, συμπεριφορικός, άμεσος και έμμεσος σχέσεων, Κόκκινος κ.ά., 2014, επιθετικότητα σχέσεων, Kokkinos, Karagianni, et al, 2016, ΚΕ, Kokkinos et al, 2013, καθώς και με μορφές/εκφάνσεις θυματοποίησης (σωματική, σχέσεων, ΚΘ, · Kokkinos, Voulgaridou, Koukoutsis, et al, 2016. Τα πα-ραπάνω ευρήματα συνάδουν με συναφή ερευνητικά πορίσματα που υποδεικνύουν θετική σύνδεση του νευρωτισμού με την επιθετικότητα (Ehrler, Evans, & McGhee, 1999) και την ΠΘ (Jensen-Cambell & Malcolm, 2007).…”

Section: μοντέλα χαρακτηριστικών προσωπικότηταςunclassified

“…Η τελευταία μορφή (αλλιώς γνωστή στη βιβλιογραφία και ως επιθετικότητα σχέσεων) αναφέρεται στην πρόκληση σκόπιμης βλάβης μέσω της χειραγώγησης των διαπροσωπικών/φιλικών σχέσεων που μπορεί να εκδηλωθεί με κοινωνικό αποκλεισμό, κουτσομπολιό και/ή διάδοση φημών (Kokkinos, Karagianni, & Voulgaridou, 2016) και εμπίπτει κυρίως στις έμμεσες, συγκεκα-λυμμένες, μη σωματικές μορφές επιθετικότητας (Smith, 2004). Ο εκφοβισμός διακρίνεται σε άμεσο (μέσω κατά πρόσωπο σωματικών και/ή λεκτικών επιθέσεων) και έμμεσο (μέσω συ-μπεριφορών κοινωνικού αποκλεισμού, όπου ο θύτης δε γίνεται γνωστός στο θύμα, Wang et al, 2009).…”

unclassified

“…Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις η υπάρ-χουσα βιβλιογραφία επικεντρώνεται στη μελέτη άμεσων σχέσεων συγκεκριμένων παραγό-ντων και μηχανισμών με τη συμμετοχή σε περιστατικά εκφοβισμού/θυματοποίησης και όχι στις αλληλεπιδραστικές σχέσεις πολλαπλών μεταβλητών (Ettekal et al, 2015). Εντούτοις, δεν είναι λίγες οι έρευνες στον διεθνή και ελληνικό χώρο που έχουν στραφεί στη μελέτη διαδρα-στικών σχέσεων μεταξύ ατομικών, καταστασιακών παραγόντων και ενδιάμεσων μηχανι-σμών/διαδικασιών, που μπορεί να συμβάλλουν στην εκδήλωση ΠΕ/ΚΕ και ΠΘ/ΚΘ (Andreou & Metallidou, 2004· Barlett & Anderson, 2012· Cavalcanti & Pimentel, 2016· Kokkinos, Karagianni et al, 2016· Kokkinos, Voulgaridou, Mandrali, & Parousidou, 2016 · · Papadaki & Giovazolias, 2015 · Smack, Kushner, & Tackett, 2015). Συνεπώς, η παρούσα ανασκόπηση συνθέτει και παρουσιάζει κριτικά ερευνητικά ευ-ρήματα που αφορούν τόσο άμεσες όσο και έμμεσες σχέσεις παραγόντων και διαδικασιών που συνδέονται με τα εν λόγω φαινόμενα.…”

unclassified

See 4 more Smart Citations

Εκφοβισμός Και Θυματοποίηση: Βιβλιογραφική Ανασκόπηση Ερευνητικών Ευρημάτων Από Τον Ελληνικό Χώρο

Kokkinos

Karagianni

2017

Ppej

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

The current review aims at providing an understanding of factors implicated in traditional and cyber-bullying/victimization (TB, TV, CB, CV). More specifically, the purpose of the present review is to critically analyze and synthesize empirical findings from Greek samples and organize them within the theoretical framework of General Aggression Model (GAM). According to the GAM, some person and situational factors based on pre-existing knowledge structures could lead to specific behavioral outcomes through cognitive, affective and arousal routes. The interplay among these routes reflecting the individual’s internal state may be associated with appraisal and decision- making processes which in turn may be linked to bullying or victimization experiences. Using the GAM as a theoretical framework, a synthetic review of past empirical research of person and situational factors related to TB/TV and CB/CV is presented. Socio-demographic (e.g., gender, age, academic achievement), personality factors (e.g., big five, psychopathic traits, self-esteem, emotional intelligence, social intelligence, sensation seeking, empathy), psychological states (e.g., depression), attachment style, online disinhibition, skills (e.g., social/internet), maladaptive behaviors (e.g., Specific Learning Difficulties), beliefs (e.g., low self-efficacy), and values/perceptions (e.g., moral disengagement), (i.e. person factors), as well as specific parenting styles/practices, low friendship quality, and perceived school climate (i.e. situational factors) are proposed as risk factors of such experiences. Furthermore, possible mechanisms and processes (i.e. present internal state; cognition, affect, arousal), which may serve as routes for both TB/TV and CB/CV experiences are described. In this vein, Hostile Attribution Bias, Theory of Mind, expectation of reward and expectation of victim suffering (i.e. social cognition) are suggested as paths through which specific individual or situational factors could lead to bullying and victimization. The present review also focuses on appraisal and decision-making processes, and specifically on coping strategies, through which individual and situational factors, as well as present internal states, could be linked to bullying and victimization. Moreover, some possible psychological and behavioral consequences (e.g., low self-esteem, internalizing and externalizing problems, aggressive behaviors) of experiencing TB/TV and CB/CV are suggested. Overall, the present review provides indications that some person and situational factors, which in many cases are common in both physical contexts and cyberspace, could be associated through specific processes to TB/TV and CB/CV. However, there are some differentiations among the factors linked with TB/TV and CB/CV suggesting that these phenomena, although partially related, may not be similar. The factors and processes, which could lead to aggression, seem also to be in line with the GAM. However, some empirical findings attest that a cluster of person, cognitive and emotional factors, as well as appraisal processes might interact (e.g., personality, social cognition and coping factors) to predict specific behavioral outcomes such as bullying and aggressive behaviors. These interactive relationships are not currently considered by the GAM. Thus, the present review provides further insights into the strengths and the limitations of the aforementioned theoretical framework. In this direction, it underlines the need for reconsidering past theory and integrating several theoretical models, in order to provide a comprehensive understanding of the factors and mechanisms implicated in bullying and victimization experiences. Some possible explanations about the proposed linkages are provided, while limitations and suggestions for future studies are discussed.

show abstract

Section: φύλοunclassified

Section: μοντέλα χαρακτηριστικών προσωπικότηταςunclassified

unclassified

See 3 more Smart Citations

Εκφοβισμός Και Θυματοποίηση: Βιβλιογραφική Ανασκόπηση Ερευνητικών Ευρημάτων Από Τον Ελληνικό Χώρο

Kokkinos

Karagianni

2017

Ppej

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Applying a bifactor model to the functions of relational aggression: Associations with hostile attribution biases and difficulties with emotion regulation

Colton

Godleski

Crane

2022

Aggressive Behavior

View full text Add to dashboard Cite

Previous research suggests that reactive and proactive aggression likely have distinct underlying mechanisms that uniquely contribute to the perpetration of each as a result of faulty cognitive and emotional processes. Still, very little work has examined the association of the functions of relational aggression with emotion dysregulation and hostile attribution biases. In addition, it is important to examine relational aggression in its pure and co-occurring functions given that past work finds reactive and proactive aggression to occur both jointly and distinctly. Thus, the current study employed a bifactor model to distinguish between pure reactive, pure proactive, and co-occurring relational aggression in emerging adulthood (N = 647, M age = 19.92, SD = 2.83), a developmental time period for which relational aggression is particularly prominent. To further address gaps in the relational aggression literature, indirect pathway models revealed that relational hostile attribution biases emerged as a concurrent indirect path in the relationship between emotion dysregulation and pure reactive relational aggression. Furthermore, emotion dysregulation was directly positively associated with both pure functions as well as co-occurring relational aggression, and hostile attribution biases for relational provocations were directly associated with both pure functions of relational aggression, though the association was negative for pure proactive and positive for pure reactive relational aggression.Findings highlight the potential influence of emotion dysregulation and attributing hostile intent to social situations on engaging in the different functions of relational aggression.

show abstract

Longitudinal relationships among interpersonal openness trait, hostile attribution bias, and displaced aggressive behaviour: Big Five treated as covariates

Quan

Xia

2021

Int J Psychol

View full text Add to dashboard Cite

Displaced aggressive behaviour is associated with many negative outcomes. Although certain personality traits predict displaced aggressive behaviour, the uniquely longitudinal effect of indigenous interpersonal traits on displaced aggressive behaviour is ignored. To address this gap, we explored the longitudinal relationship among an indigenously interpersonal trait of China (interpersonal openness), hostile attribution bias, and self‐reported displaced aggressive behaviour. Additionally, we tested whether hostile attribution bias mediated the relationship between interpersonal openness and self‐reported displaced aggressive behaviour. The Interpersonal Self‐Support Scale for Undergraduate Students, Word Sentence Association Paradigm for Hostility, Displaced Aggression Questionnaire, and the NEO Personality Inventory‐3 were administered to 942 undergraduates on two occasions, 6 months apart. A cross‐lagged model showed that, after controlling for the Big Five personality traits, interpersonal openness predicted subsequent hostile attribution bias, and hostile attribution bias predicted self‐reported displaced aggressive behaviour 6 months later. Hostile attribution bias at time 2 mediated the relationship between interpersonal openness at time 1 and self‐reported displaced aggressive behaviour at time 2. These results were consistent with the interpersonal self‐support theory's appraisals of interpersonal openness, and they extended the social information processing and general aggression models to explain displaced aggressive behaviour.

show abstract

Relational aggression, big five and hostile attribution bias in adolescents

Cited by 42 publications

References 109 publications

Εκφοβισμός Και Θυματοποίηση: Βιβλιογραφική Ανασκόπηση Ερευνητικών Ευρημάτων Από Τον Ελληνικό Χώρο

Εκφοβισμός Και Θυματοποίηση: Βιβλιογραφική Ανασκόπηση Ερευνητικών Ευρημάτων Από Τον Ελληνικό Χώρο

Applying a bifactor model to the functions of relational aggression: Associations with hostile attribution biases and difficulties with emotion regulation

Longitudinal relationships among interpersonal openness trait, hostile attribution bias, and displaced aggressive behaviour: Big Five treated as covariates

Contact Info

Product

Resources

About