Regression models for biopsychosocial factors affecting patients with haemoglobinopathies in a Greek hospital

Abstract

IntroductionSickle cell and thalassemia (haemoglobinopathies) are autosomal recessive inherited conditions that affect haemoglobin and as chronic diseases, stress, anxiety and depression are comorbid conditions.ObjectivesTo examine possible biopsychosocial factors affecting stress, anxiety and depression symptoms in these patients.AimsTo investigate whether different condition related markers, contribute to the psychological symptomatology.MethodsA total of 97 patients participated in the study, 21 males (21.6%) and 76 females (78.4%), with a mean age of 44.35. Convenience sampling method was used and participants were recruited from the General Hospital of Nikaia, ‘Ag. Panteleimon’, in Athens, Greece. DASS and MFI scales were used to measure the dependent and independent variables. Data were analysed with the SPSS 21 software.ResultsMultivariate analysis revealed that days between transfusions (beta = −0.454), reduced activity (beta = 0.350) and age (beta = −0.207) explained 30.1% of the variance in Stress [F(3.91) = 13.04 R2 = 0.301 P = 0.03]. Reduced activity (beta = 0.417) and days between transfusions (beta = 0.318) explained 30,3% of the variance in Anxiety [F(2.92) = 19.96 R2 = 0.301 P = 0.03]. Finally reduced activity (beta = 0.334), days between transfusions (beta = 0.364), and reduced motivation explained 41.3% of the variance in Depression [F(3.91) = 21.34 R2 = 0.413 P = 0.03]. Levels of ferritin, haemoglobin, age and present condition of health had a NS effect in the models.ConclusionsSimilar factors were found to affect stress, anxiety and depression in the sample, with days between transfusions and reduced activity being the major factors affecting the psychological symptoms in haemoglobinopathy patients. More research is needed in order for all the biopsychosocial factors to be revealed in this field.Disclosure of interestThe authors have not supplied their declaration of competing interest.

Μελέτη Της Κόπωσης Ως Χρόνιο Σύμπτωμα Σε Ασθενείς Με Αιμοσφαιρινοπάθειες

“…προβλημάτων στους φροντιστές παιδιών με ΜΑ και ειδικά στις μητέρες των παιδιών, αφού φέρουν όλο το ψυχολογικό φορτίο της φροντίδας των πασχόντων(Yengil et al, 2014) Στην Ελλάδα, όπως έχει φανεί μέσα από μελέτες, οι θαλασσαιμίες αποτελούν νοσήματα που επηρεάζονται τόσο από βιολογικούς, όσο και από ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες, ενώ στη διερεύνηση των παραγόντων που επιδρούν στη συναισθηματική κατάσταση των πασχόντων, τα αποτελέσματα μέσα από αναλύσεις πολλαπλής παλινδρόμησης έδειξαν πως οι ημέρες μεταξύ των μεταγγίσεων, η ύπαρξη μειωμένης δραστηριότητας ως χαρακτηριστικό ύπαρξης κόπωσης και η ηλικία εξηγούσαν το 30,1% της διακύμανσης του στρες. Αντίστοιχα, η μειωμένη δραστηριότητα ως χαρακτηριστικό ύπαρξης κόπωσης και οι ημέρες μεταξύ των μεταγγίσεων, εξηγούσαν το 30,3% της διακύμανσης στο άγχος, ενώ η μειωμένη δραστηριότητα, οι ημέρες μεταξύ μεταγγίσεων και τα μειωμένα κίνητρα λόγω κόπωσης εξηγούσαν το 41.3% της διακύμανσης στην κατάθλιψη(Lyrakos, Aslani, Spinaris, Drossou-Servou, & Tsironi, 2017).Σε μία άλλη μελέτη που διερευνούσε τους παράγοντες που επιδρούν στην ικανοποίηση από τη ζωή σε πάσχοντες με μεσογειακή αναιμία, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 16,8% των ασθενών ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένοι με τη ζωή τους και το 16,4% ήταν ελαφρώς κάτω από το μέσο όρο, το 19,8% ήταν στο μέσο όρο. Στη συγκεκριμένη μελέτη, υπήρξε σημαντική διαφορά μεταξύ των ανδρών και των γυναικών, ενώ η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι οι παράγοντες που επιδρούν στην ικανοποίηση από τη ζωή, ήταν η αισιοδοξία, το άγχος, η ύπαρξη συζύγου και το φύλο(Lyrakos, Vini, Drossou-Servou, Aslani, & & Spinaris, 2014).Αναφορικά με την επίδραση της θεραπείας αποσιδήρωσης στην ψυχολογική κατάσταση του ασθενή και στην ποιότητα της ζωής του, σε μία μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε άγχους σε 11 (9,6%) και συμπτώματα στρες σε 35 (30,2%).…”

“…Οι ασθενείς αισθάνονται ότι είναι διαφορετικοί, περιορισμένοι ή απομονωμένοι.Άλλος ένας παράγοντας που επηρεάζει την ψυχολογική κατάσταση των πασχόντων, είναι η ύπαρξη βαριάς αναιμίας που κάνει τον πάσχοντα να αισθάνεται αδύναμος και τρωτός. Η διατήρηση ενός ικανοποιητικού επίπεδου αιμοσφαιρίνης με μεταγγίσεις, περιορίζει τα συμπτώματα αλλά ταυτόχρονα και την ανησυχία του επικείμενου θανάτου.Δυστυχώς η μείωση της αιμοσφαιρίνης κατά τη διάρκεια των διαστημάτων των μεταγγίσεων μπορεί να οδηγήσει στην επανεμφάνιση των συμπτωμάτων όπως φάνηκε και στις ελληνικές μελέτες(Lyrakos, Aslani, Spinaris, Drossou-Servou, & Tsironi, 2017). Αυτό οδηγεί τους πάσχοντες να βιώνουν μία αίσθηση μη σταθερότητας και αμφιβολίας για τις φυσικές τους δυνατότητες, ενώ παράλληλα, λόγω του κινδύνου νοσημάτων που μεταδίδονται από τις μεταγγίσεις, ο φόβος επιμόλυνσης είναι πάντα υπαρκτός και ίσως αληθινός (υψηλός κίνδυνος μετάδοσης), όταν δεν οφείλεται σε ύπαρξη κάποιου ψυχολογικού προβλήματος όπως η συνύπαρξη μίας ειδικής φοβίας(Yamashita, Mednick, & Haines, 2014).…”

“…Αυτό οδηγεί τους πάσχοντες να βιώνουν μία αίσθηση μη σταθερότητας και αμφιβολίας για τις φυσικές τους δυνατότητες, ενώ παράλληλα, λόγω του κινδύνου νοσημάτων που μεταδίδονται από τις μεταγγίσεις, ο φόβος επιμόλυνσης είναι πάντα υπαρκτός και ίσως αληθινός (υψηλός κίνδυνος μετάδοσης), όταν δεν οφείλεται σε ύπαρξη κάποιου ψυχολογικού προβλήματος όπως η συνύπαρξη μίας ειδικής φοβίας(Yamashita, Mednick, & Haines, 2014). Ο παράγοντας που έχει όμως μελετηθεί περισσότερο σε σχέση με την ψυχολογία, είναι η θεραπεία αποσιδήρωσης και η συμμόρφωση σε αυτή, μιας και είναι ο καθοριστικός παράγοντας που βοηθά στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, την πρόληψη των επιπλοκών και την ποιότητα ζωής των πασχόντων.Τέλος, κατά την διάρκεια της εφηβείας και της νεαρής ενήλικης ζωής, μπορεί να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές που ανάλογα με τη βαρύτητα τους επηρεάζουν ψυχολογικά τους πάσχοντες, όπως φάνηκε και από τη μελέτη τωνLyrakos et al (2017). Έτσι, σε περίπτωση σοβαρής επιπλοκής, όπως είναι η καρδιοπάθεια ή η εκδήλωση διαβήτη, ο πάσχοντας βρίσκεται σε ψυχολογική αναπροσαρμογή, προσπαθώντας κατα καποιο τρόπο να ενοποιήσει τις ελπίδες και τον ενθουσιασμό της νεότητας του, με μία φυσική κατάσταση που έχει περιορισμούς στη λειτουργικότητα της και με τυπικά ιατρικά χαρακτηριστικά ατόμων μεγάλης ηλικίας.…”