Recent Developments in Hyponatremia and Its Management

Abstract

ÖZEn sık izlenen elektrolit bozukluğu olan hiponatremi, sodyum ve su arasındaki mükemmel dengenin birçok farklı nedene bağlı olarak bozulması sonucu gelişebilmektedir. Hiponatremi tanı ve tedavisinde bu faktörlerin tespiti önemlidir. Hiponatremi ile ilişkili belirtiler çoğunlukla hiponatreminin gelişme hızı ve derinliğine bağlıdır. Akut hiponatremiye bağlı gelişen beyin ödemi ve kronik hiponatreminin hızlı düzeltilmesine bağlı gelişen osmotik demiyelinasyon artmış ölüm riskine neden olmaktadır. Bu nedenle uygun olmayan tedavi yaklaşımları morbidite ve mortalitede artışa yol açabilir. Yakın zamanda hiponatremi tanı ve tedavisi ile ilgili yeni kılavuz ve uzman görüşleri yayınlanmıştır. Ancak önerilerle ilgili tartışmalar hala sürmektedir. Biz bu derlemede, hiponatremi ile ilgili güncel gelişmeleri özetledik ve hiponatremi yönetimindeki farklı yaklaşımları tartıştık. ANAHTAR SÖZCÜKLER: Hiponatremi, Kılavuzlar, Sodyum ABSTRACTHyponatremia is the most common electrolyte disorder and can develop due to many different reasons disrupting the perfect balance of sodium and water. Determination of these factors is important in the diagnosis and treatment of hyponatremia. Symptoms of hyponatremia depend mostly on the rate of development. Brain edema due to acute hyponatremia and osmotic demyelination due to rapid correction of chronic hyponatremia can cause an increased risk of death. Inappropriate therapeutic approaches can therefore lead to an increase in morbidity and mortality. New guidelines about the diagnosis and treatment of hyponatremia have been published recently. However, there is controversy regarding some of these recommendations. In this review, we summarize the current literature on hyponatremia and discuss the different approaches in hyponatremia management. KEY WORDS: Hyponatremia, Guidelines, Sodium SODYUM ve SU DENGESIOrganizmada; su, arter kan basıncı, osmolarite ve pH gibi birçok kritik yapıyı sürekli olarak kontrol eden; algılayıcılar (afferent yapı), algılayıcılarla elde edilen bilgiyi değerlendiren bir merkez ve merkezin oluşturduğu yanıtı icra eden molekül ve dokular (efferent yapı) vardır. Su ve sodyum (Na + ) dengesi için; algılayıcılar kardiyovasküler sistemde bulunurken (baroreseptör vb.), merkez beyin (hipotalamus) ve beyin sapıdır. En önemli efferent organ ise böbreklerdir. Ek olarak, bu sistemin trafiğini kusursuz hale getiren birçok molekül (antidiüretik hormon[ADH], katekolaminler, anjiyotensin II vb.) bulunmaktadır (1). Bu sayede, serum Na + konsantrasyonu; çok değişken sıvı alımı, katı gıda tüketimi ve idrar dışı sıvı kayıplarına rağmen çok dar bir aralıkta (135-145 mmol/l) tutulur.Su ve Na + değerinin dengede tutulmasının temel amaçları; damar yatağındaki hacmin kontrolü, doku kan dolaşımının istenilen düzeyde kalmasının sağlanması için gereken arteriyel basınç kontrolü ve hücre içi ve dışı parçacık yoğunluğunun (tonisite) devamıdır (2). Dolayısıyla böbrek; su, Na + , osmolarite ve basınç kontrolünün tamamında anahtar rol oynayan icracı bir organdır.