Rap jako muzyka tożsamościowa: od czarnego getta do polskiego pop-nacjonalizmu

Abstract

Rap as identity music: from the black ghetto to Polish pop-nationalismIn today’s world, cultural products, technologies, information and ideologies more and more permeate from one society to another, crossing all kinds of borders in the least expected way. Rap career is an illustration of this process. It was created in the late seventies and eighties of the twentieth century in New York ghettos and today it represents one of the most popular genres on the global scale. Rap is not only a symbol of revolution and the domination of Western capitalist business practices but also a cultural tool by which different groups, often marginalized or considering themselves as such, express their own identity. I am analyzing the indicated above phenomenon using two, extreme at first glance, examples. First, I present the story of the emergence and development of hip-hop culture in the United States. I try to show how rap music, which is an important element of this culture, allowed a marginalized part of American society for manifesting and communicating their views, beliefs and values, becoming a “transmission channel” for various ideologies, including the ideology of black nationalism. In the second part of the text, I am additionally analyzing the artwork and public appearances by Tadeusz “Tadek“ Polkowski, a Polish rapper, whom I consider a representative of an expanding hip-hop society relating to or sympathizing with the national movement. The music he creates is designed not only to restore the Poles’ “memory”, and therefore also the pride in their heroic and admirable past, but also to open their eyes to what is happening in their country that he believes is being colonized by the occupants. Rap jako muzyka tożsamościowa: od czarnego getta do polskiego pop-nacjonalizmuWe współczesnym świecie wytwory kultury, technologie, informacje i ideologie coraz częściej przenikają z jednego społeczeństwa do drugiego, przekraczając różnego rodzaju granice w najmniej oczekiwany sposób. Przykładem tego procesu jest kariera rapu, który powstał na przełomie lat 70. i 80. XX wieku w nowojorskich gettach, a współcześnie jest jednym z najbardziej popularnych gatunków muzycznych w skali globu. Rap jest bowiem nie tylko symbolem rewolucji informatycznej i dominacji zachodnich, kapitalistycznych praktyk biznesowych, lecz także kulturowym narzędziem, za pomocą którego różne grupy, często marginalizowane bądź za takie się uważające, wyrażają własną tożsamość. Zasygnalizowany powyżej fenomen analizuję, posługując się dwoma, skrajnymi na pierwszy rzut oka, przykładami. W pierwszej części artykułu przedstawiam historię powstania i rozwoju kultury hip-hopowej w Stanach Zjednoczonych. Staram się przy tym pokazać, w jaki sposób muzyka rapowa, będąca ważnym elementem tej kultury, pozwoliła marginalizowanej część społeczeństwa na manifestowanie i komunikowanie swoich poglądów, przekonań oraz wartości, stając się „kanałem transmisyjnym” dla różnych ideologii, w tym także ideologii czarnego nacjonalizmu. W drugiej części tego tekstu analizuję twórczość i wypowiedzi medialne Tadeusza „Tadka” Polkowskiego, polskiego rapera, którego postrzegam jako przedstawiciela coraz liczniejszej grupy hiphopowców związanych bądź sympatyzujących z ruchem narodowym. Tworzona przez niego muzyka ma za zadanie nie tylko przywrócić Polakom „pamięć”, a zatem także dumę z ich heroicznej i godnej podziwu przeszłości, lecz także otworzyć oczy na to, co dzieje się w ich „skolonizowanym przez okupantów państwie”.

Studia Socjologiczne

“…Co więcej, także ruchy społeczne domagające się w pewnych obszarach obrony mniejszości, w obszarach innych mogą żądać ograniczenia praw. Wśród przykładów wykluczających ruchów emancypacyjnych znajdziemy chociażby ruch Black Panthers (Majewski 2015), promujący "czarny nacjonalizm", albo ultranacjonalistyczny Prawy Sektor w rewolucji Majdanu, wiążący retorykę narodowego ekskluzywizmu z postulatami liberalizacji i obrony demokracji.…”