Psychotherapeutische behandeling van dermatitis artefacta in een klinische setting

Abstract

In dit artikel wordt een patie¨nte met dermatitis artefacta, opgenomen op een klinische afdeling Dermatologie, besproken. De patie¨nte werd behandeld door middel van een 'token economy programma' en gesprekken met de psycholoog. De patie¨nte leed aan acne en pruritus, die zich voor het eerst voordeden na het ontslag uit een klinische psychiatrisch ziekenhuis na een geslaagde behandeling van een endogene depressie. Tijdens de ambulante nazorg traden voor het eerst dematologische klachten op die vergezeld ging van waanachtig beleven. Er was sprake van automutilatie. Na de behandeling was de patie¨nte vrij van laesies. De pruritus was dramatisch gereduceerd (zowel volgens de patie¨nte als volgens de behandelend dermatoloog). Bij follow-up, zes maanden na de behandeling, was de patie¨nte eveneens klachtenvrij. Zij rapporteerde haar 'obsessie' kwijt te zijn. Gedurende de behandeling kwamen relationele problemen van de patie¨nte aan de orde. Deze problemen werden gee¨xploreerd en zoveel mogelijk, met nadruk op handhaving van de egogrenzen, besproken. Het is mogelijk dat de patie¨nte, na de doorbraak in het automutilatieve patroon, meer in staat was onderliggende (relationele) moeilijkheden te ervaren en te bespreken.