Przypadkowo wykryte napadowe migotanie przedsionków

Abstract

StreszczenieW pracy opisano przypadek bezobjawowego, napadowego, wykrytego przypadkowo migotania przedsionków u młodego dorosłego.Słowa kluczowe: migotanie przedsionków, wielodobowe monitorowanie EKG Folia Cardiologica 2015; 10, supl. C: 27-30 WstępMigotanie przedsionków (AF, atrial fibrillation) jest najczęś-ciej występującą, mogącą mieć negatywne skutki kliniczne arytmią w dorosłej populacji. W połączeniu z nadciśnieniem tętniczym i niewydolnością serca AF zwiększa ryzyko udaru mózgu. Leczenie obejmuje zapobieganie powikłaniom zatorowym w zależności od ryzyka u danego pacjenta oraz kontrolę częstości rytmu lub przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego. Opis przypadkuU 31-letniego informatyka wykonano 7-dniowe monitorowanie elektrokardiogramu (EKG) w ramach programu naukowego testującego nowy tryb urządzenia do stałego telemonitoringu. W 5. dobie badania w godzinach nocnych wystąpiły napady AF trwające około 2 godzin. W 2., 3., 4. i 5. dobie nagrania wystąpiła ekstrasystolia nadkomorowa pojedyncza i złożona (ryc. 1-4), w pozostałych dniach zaburzenia rytmu nie wystąpiły. Częstość rytmu w trakcie napadów wynosiła do 106/min. Wszystkie arytmie były bezobjawowe. W 12-odprowadzeniowym EKG nie było istotnych patologii, nie wystąpiły żadne arytmie, podobnie nie stwierdzono ich w 12-odprowadzeniowym EKG metodą Holtera (ryc. 5).U pacjenta nie występowały choroby wewnętrzne, wykluczono nadczynność tarczycy, w wywiadzie negował stosowanie używek czy infekcje. Po 2 miesiącach pacjenta poddano kolejnemu 14-dniowemu monitorowaniu, w któ-rym ponownie rejestrowano epizody AF -w sumie około 2 godzin w 5. i 8. dobie nagrania. Epizody arytmii nadkomorowych były szybsze niż w poprzednich rejestracjachdo około 140/min. Pacjent nadal nie wykazywał objawów. Rozpoznano idiopatyczne napadowe AF.W trakcie diagnostyki wykonano również przezklatkowe badanie echokardiograficzne. Uwidoczniono prawidłowy obraz oraz funkcję serca; jedyną drobną patologią był mały tętniak przegrody międzyprzedsionkowej, bez cech przecieku. Tętniak przegrody przemieszczał się z prawa na lewo; w badaniu przezklatkowym nie rejestrowano przecieku. W trakcie próby wysiłkowej potwierdzono dobrą wydolność wysiłkową, prawidłową reakcję ciśnienia tętniczego, bez arytmii. Według skali CHA 2 Ds 2 -VASc pacjent nie miał wskazań do leczenia przeciwkrzepliwego. Wobec braku objawów nie podejmowano również decyzji o ablacji.Po roku wykonano badania kontrolne, w których ponownie w 7-dniowej rejestracji, w 2. i 3. dobie, w godzinach wieczornych wystąpiły epizody AF (trwające w sumie ok. 2 h) (ryc. 6, 7) i złożona ekstrasystolia nadkomorowa. W badaniu echokardiograficznym obserwowano stabilny obraz, bez powiększenia przedsionków. Pacjent pozostaje pod obserwacją.