Prywatyzacja kontroli migracyjnej w Europie – kazus przewoźników morskich

Abstract

Niniejszy artykuł przedstawia model prawny prywatyzacji zadań państwa w dziedzinie kontroli międzynarodowego przepływu osób ze szczególnym uwzględnieniem transportu morskiego. Fundamentalną tezą tych rozważań jest stwierdzenie, że są to regulacje prawne przenoszące, a także duplikujące kompetencje władcze państwa głównie w formie prywatyzacji pośredniej. W związku z powyższym, artykuł zawiera podstawowe rozstrzygnięcia definicyjne, jak również omówienie typów i cech rozwiązań prawnych przyjmowanych zakresie prywatyzacji kontroli migracji. Następnie wskazane są trzy podstawowe obszary przeniesienia bądź też duplikacji zadań państwa na przewoźników. W konsekwencji, przeanalizowane zostały obowiązki przewoźników w zakresie kontroli pasażerów, odpowiedzialność finansowa w postaci kar oraz odpowiedzialność organizacyjna i ekonomiczna w związku z koniecznością repatriacji – odwiezienia pasażera. Ponadto, niniejsze opracowanie zawiera refleksje dotyczące konsekwencji prywatyzacji. Jak to zostało wykazane, w przypadku sektora morskiego deficyty w zakresie odpowiedzialności państwa, a jednocześnie w zakresie dostępu cudzoziemców do sprawiedliwości azylowej mają charakter bardzo głęboki i w praktyce systemowy.