Problemy edukacji w erze cyborgów. Spojrzenie z dystansu

Abstract

Problemy edukacji w erze cyborgów.Spojrzenie z dystansu streszczenie Artykuł dotyczy spojrzenia na problematykę cyborgizacji oraz cyborga, rozważanych ostatnio w licznych tekstach pedagogicznych, z dystansu, który może mieć cyfrowy imigrant, będący jednocześnie cyfrowym tubylcem, ale także kulturoznawca i medioznawca, spoglądający na problemy pedagogiczne z nieco innej perspektywy. Stąd tekst rozważa conditio humana w erze cyborga oraz granice zastosowań sztucznej inteligencji i zgody na ingerencje inteligentnych technologii w nasze życie codzienne. Rozwijając pojęcie ekstensji i immersji, zwraca uwagę na komponenty wirtualizacji edukacji, zastanawiając się, czy może ona podążać w kierunku pedagogiki cyborgów czy może cyberpedagogiki, jakie mogą być tego potencjalne skutki oraz możliwe bariery. Omawia też trendy edukacyjne, wskazując na wymuszane przez nowe tendencje edukacyjne i nowe technologie zmiany roli nauczyciela, zmiany przestrzeni edukacyjnej, przy jednoczesnej trosce pedagogów o wychowanie zorientowane na osobę. Analizuje także pokolenia C i L-kreatywnych i leniwych, wskazując dysproporcję pomiędzy twórcami i odbiorcami zwirtualizowanych treści, rozważając kreatywność w czasach internetu, fragmentaryzację treści i brak dialogu, rezygnację czy wręcz odmowę wiedzy na rzecz informacji, narcyzm i samotność "połączonych, ale samotnych" oraz algorytmizację i automatyzację informacji w mediach społecznościowych. W podsumowaniu rozważa koncepcję autonomizacji edukacji cyborgów oraz postulaty dotyczące aksjologii maszyn vs aksjologii człowieka, mające istotne znaczenie nie tylko w kontekście edukacji i wychowania, ale generalnych pytań o conditio humana w erze cyborga.słowa kluczowe: Conditio humana, cyborgizacja, wirtualizacja edukacji, sztuczna inteligencja, trendy edukacyjne, pokolenia młodzieży, autonomizacja edukacji, idiotyzm nowych mediów, aksjologia. WprowadzenieZastanawiałem się, pisząc na prośbę redakcji "Parezji" ten tekst do pisma młodych pedagogów, z jakiej perspektywy dokonać zaznaczonego w tytule spojrzenia - czy z pozycji cyfrowego imigranta, którym powinienem być ze względu na wiek 60+, który do młodych pedagogów mnie nie zalicza, a raczej za kilka lat, do emerytów - czy też z pozycji cyfrowego tubylca, którym nie powinienem być, a jestem - od końca lat 70., gdy po raz pierwszy napisałem Pomyślałem, że młodych pedagogów może zainteresować spojrzenie kogoś, kto używając cyfrowych technologii niemal od początku ich powstania może mieć dystans, trudny do uzyskania przez pokolenia wyrosłe w kulturze cyfrowej. Dlatego, pomimo iż cyfrowe technologie są dla mnie wciąż rodzajem coraz doskonalszego młotka, nad którym wciąż jeszcze panuję, obserwując beztroskie zanurzenie się współczesnych młodych ludzi w cyfrową przestrzeń i technologie, ale również obserwując udział tych technologii wraz z medycyną, farmakologią, genetyką, bioniką i innymi dziedzinami współczesnej nauki we wspieraniu coraz wyraźniejszych idei zmiany człowieka w cyborga, pozwalam sobie na kilka uwag i pytań, rodzących się z lęku i niepe...