Preventie en de aanpak van radicaliseren en terrorisme: een herziening

Abstract

Ongeveer de helft (54%) van de Nederlandse GGZ-instellingen heeft patiënten die radicaliseren. Deze kraamkamer van radicale verliezers verdient meer aandacht. Dat lukt alleen als de GGZ uit het vastgelopen discours treedt dat radicaliseren geen stoornis is. Een voedingsbodem van deze en andere kraamkamers zijn, naast sociale en psychologische invloeden, grieven over sociale, economische en gezondheidsongelijkheden, opvattingen over het buitenlands beleid (Bhui et al., 2014), en ook de oorlogen die jaarlijks vanaf 1798 door de Verenigde Staten worden geïnitieerd, al dan niet met hulp van het Verenigd Koninkrijk, de Europese Unie en dus ook Nederland (Middelkoop, 2018). In dit artikel wordt gepleit om 'vuur niet met vuur' te bestrijden. Gepleit wordt voor het toepassen van 'Activisme van de Hoop' (Lleshi, 2018) dat eigen grootvaders kent, zoals Martin Luther King, Mahatma Gandhi en Nelson Mandela. Tot slot wordt voor alle onderwijs-en hulpverleningsinstellingen een handelingsperspectief aangedragen voor de aanpak van jonge mensen in de tumultueuze fase van de adolescentie.