Prevalence and Characteristics of Frailty at 6 months Following Total Hip and Knee Arthroplasty in Patients With End-Stage OA

Abstract

Introduction Lower-limb osteoarthritis (OA) in the elderly can be a risk factor for frailty, which is the preliminary of disability, but it may be reversible with appropriate interventions. We aimed to use the Kihon Check List (KCL) to assess multiple domains of frailty and to identify the characteristics of frailty in patients with hip or knee OA following total joint arthroplasty. Materials and Methods This study included 136 ≥ 65-year-old patients (mean age: 73.0 years) who underwent total arthroplasty with end-stage hip and knee OA. We assessed frailty status, instrumental activities of daily living (IADL), and health-related quality of life (HRQoL) according to the KCL, functional ambulatory index (FAI) and EuroQol-5 Dimension (EQ5D), respectively, as well as the extent of pain preoperatively and at postoperative 6 months. Results Using KCL, seventy-eight (57.4%) patients were frail preoperatively, but the prevalence significantly decreased to 52 patients (38.2%) at postoperative 6 months. Total arthroplasty intervention provided significant improvements in the total KCL scores, including the physical domain ( P < .01), pain ( P < .01), FAI scores ( P < .01), and EQ5D ( P < .01), but not the social domain. Multivariate logistic regression analysis identified age at surgery (OR: .93, 95% CI: .86-.99) and preoperative FAI score (OR: 1.10, 95% CI: 1.03-1.19) as independent predictors of postoperative frailty. Conclusions Total arthroplasty procedures on patients with hip and knee OA reduced their KCL score, but social aspects were less improved than physical aspects in the shortterm. Older age and preoperative lower IADL score can be useful for accurately estimating less improvement of frailty in the early postoperative phase. Our results suggest that long term follow-up of OA is needed to provide comprehensive interventions, including in social aspects, especially for patients with lower activity.

Evaluation of the Level of Fragility in Patients with Total Knee Arthroplasty Surgery According to Patient Training Intervention: Parallel Group, Randomized Controlled Trial

“…Kırılganlık bireylerde biyolojik, psikolojik, sosyal alanları etkileyen ve stres faktörlerine karşı azalan dirençle karakterize olan bir durumdur. 3,4 Kırılgan bir birey için nispeten küçük stresörler (idrar yolu enfeksiyonu, minimal invaziv cerrahi gibi) bakıcılara artan bağımlılık ve uzun süreli yatış gibi istenmeyen sonuçlara neden olmaktadır. 3 Diğer taraftan ortopedik cerrahi kırılganlığı ve sonraki süreçleri tetikleyen akut bir stresördür.…”

“…1,2 Aynı zamanda literatürde yaşanan tüm bu biyopsikososyal sorunların kırılganlıkla ilişkilendirildiği görülmektedir. [3][4][5][6] Kuwakado ve ark. TDP sonrası hastaların %38,2'sinde kırılganlık görüldüğünü ve kırılganlığın yaş, ağrı, hareketlilik, düşmeler, kaygı ve günlük yaşam aktivitelerinden kaynaklanan stres durumlarına karşı dayanıklılığın azalması gibi durumlarla ilişkili olduğunu belirtmişlerdir.…”

“…TDP sonrası hastaların %38,2'sinde kırılganlık görüldüğünü ve kırılganlığın yaş, ağrı, hareketlilik, düşmeler, kaygı ve günlük yaşam aktivitelerinden kaynaklanan stres durumlarına karşı dayanıklılığın azalması gibi durumlarla ilişkili olduğunu belirtmişlerdir. 3 Elektif ortopedik cerrahi sonrası hastaların %53'ünde kırılganlık görüldüğü belirtilmektedir. 4 Kırılganlık daha çok ileri yaştaki bireylerde görülen biyolojik, psikolojik ve sosyal alanlarda azalan rezerv ve stres faktörlerine karşı azalan dirençle karakterize olan bir durumdur; aynı zamanda özellikle ameliyat sonrası yaşlı hastalarda yüksek hassasiyete yol açan karmaşık bir sendromdur.…”

“…4 Kırılganlık daha çok ileri yaştaki bireylerde görülen biyolojik, psikolojik ve sosyal alanlarda azalan rezerv ve stres faktörlerine karşı azalan dirençle karakterize olan bir durumdur; aynı zamanda özellikle ameliyat sonrası yaşlı hastalarda yüksek hassasiyete yol açan karmaşık bir sendromdur. 3,4 Kırılgan bireyler klinik olarak beslenme, fonksiyonellik, dayanıklılık, hareketlilik, denge, bilişsel fonksiyonlar ve bağımsızlık düzeyinde azalma ile tanımlanan bireylerdir ve bu bireylerde yara iyileşmesinde gecikme, düşmeler, tedaviye uyumda yetersizlik, yeniden ameliyat olma oranında artış, hastanede kalış süresinin uzaması, komplikasyon gelişme oranında artış, hastaneye tekrarlı yatışlar ve mortalite ve morbidite oranlarında artış görülmektedir. 7,8 Bu nedenlerle kırılganlık TDP hastaları için perioperatif süreçte ciddi risk faktörü olarak görülmektedir.…”

“…7,8 Bu nedenlerle kırılganlık TDP hastaları için perioperatif süreçte ciddi risk faktörü olarak görülmektedir. 3,5 Diğer taraftan kaçınılmaz bir süreç olan yaşlanma; kronolojik ilerleyen yaş ile karakterize olarak tanımlanırken, kırılganlık klinik olarak fark edilebilen biyolojik-psikolojik-sosyal tüm alanlarda artan savunmasızlık olarak tanımlanır ve sadece yaşlı olmak kendi başına kırılganlığın bir ön koşulu değildir. 9 Bu nedenle sağlık profesyonellerinin multidisipliner bir yaklaşımla sadece yaşlı hastalar değil, daha fazla bakım gereksinimi olan kırılgan hastaları tespit etmeleri ve uygun stratejik müdahaleler ile istenmeyen sonuçların önüne geçmeleri son derece önem arz et-mektedir; çünkü kırılganlık süreci iyi yönetilebilen bireyler bağımsızlıklarını sürdürebilecek, günlük yaşamlarına uyum sağlayabilecek ve yaşam kaliteleri artacaktır.…”