Preoperative fasting: current practice and areas for improvement

Abstract

Preoperative fasting aims to increase patient safety by reducing the risk of adverse events during general anaesthesia. However, prolonged fasting may be associated with dehydration, hypoglycaemia and electrolyte imbalance as well as patient discomfort. We aimed to examine compliance with the current best practice guidelines in a large surgical unit and to identify areas for improvement. Adult patients undergoing elective and emergency general, orthopaedic, gynaecology and vascular surgery procedures in the Royal Infirmary of Edinburgh were surveyed over a 3-month period commencing November 2011. A standardised questionnaire was used to collect information on the duration of preoperative fasting and the advice administered by medical and nursing staff. 292 patients were included. Median fast from solids was 13.5 h for elective patients (IQR 11.5-16) and 17.38 h for emergency patients (IQR 13.68-28.5 h). Similarly, the median fast from fluids was 9.36 h for elective patients (IQR 5.38-12.75 h) and 12.97 h for emergency patients (IQR 8.5-16.22 h). The instructions that elective patients received contributed to prolonged fasting times. The median fast for elective patients fully compliant with fasting advice would be 10 h for solids (IQR 8.75-12 h) and 6.25 h (IQR 3.83-9.25 h) for clear fluids. Elective patients fasted for longer than recommended confirming that clinical practice is slow to change. The use of universal fasting instructions and patient choice are factors that unnecessarily prolong preoperative fasting, which however appears to be multifactorial. Service improvement by abbreviation of the observed fasting periods will rely on targeted staff education and effective clinical communication by provision of written information for both elective and emergency surgical patients. The routine use of preoperative nutritional supplements may need to be re-examined when further evidence is available.

Fasta á undan skurðaðgerð: Leiðbeiningar til sjúklinga og lengd föstu – framskyggn könnun

“…3,4 Þrátt fyrir þessar leiðbeiningar sýna ný-legar rannsóknir að sjúklingar fasta að meðaltali í 9-13 klukkustundir á taera vökva og 13-17 klukkustundir á mat. [5][6][7][8] Óþarflega löng fasta hefur margvísleg neikvaeð áhrif á líkamsstarfsemi og líðan skurðsjúklinga, og eru þorsti, höfuðverkur, hungurtilfinning, þreyta, kvíðatilfinning, sljóleiki og svimi þekkt einkenni. 4,9,10 Löng fasta veldur einnig þurrki, insúlínónaemi, vöðva-rýrnun og veikir ónaemissvörun.…”

“…4,15 Mörg þessara raka hafa verið skoðuð og hrakin 4,7 en eftir situr að ábyrgðin er fyrst og fremst hjá starfsfólki sem þrátt fyrir að þekkja til gagnreyndra leiðbeininga á sínum vinnustað laetur undir höfuð leggjast að fylgja þeim. 16,17 Þó er einnig þekkt að sjúklingar fasti lengur en þeim er ráðlagt, 7,8 sem vekur upp spurningar um gaeði sjúklingafraeðslu. Allflestir sjúklingar koma inn á sjúkrahús til valaðgerða að morgni aðgerðardags nú til dags, seinna en áður þekktist.…”

“…Þessi rannsókn sýndi einnig að bráðasjúklingar föstuðu lengur en valaðgerðasjúklingar, svipað og kom fram í rannsókn Falconer og félaga. 7 Ástaeður þessa kunna að liggja í sjúkdóms-ástandi sjúklings, þar sem bráðasjúklingar eru oft hafðir fastandi frá komu á sjúkrahúsið eða við upphaf veikinda og ferlið frá þeirri ákvörðun þar til ákveðið hefur verið að gera skurðaðgerð og koma sjúklingi að á skurðstofu getur verið mjög langt.…”

“…Fyrri hópurinn fastaði marktaekt styttra á vökva, líkt og fram kom hjá Falconer og félögum. 7 Þetta styður það að skriflegar upplýsingar styðji við nám sjúklinga og því er ástaeða til að árétta við starfsfólk að afhenda öllum sjúkling-um slíkar leiðbeiningar. 25 Sjúklingar sem fengu réttar föstuleiðbeiningar föstuðu skemur en aðrir, en þó að meðaltali í 12,5 klukkustundir á mat og 8 klukkustundir á taera vökva.…”

“…Svipaðar niðurstöður hafa fengist í erlendum rannsóknum. 7 Ástaeður þess að sjúklingar fasta lengur en þeim er ráðlagt hafa lítt verið rannsakaðar en skýringar sem fram hafa komið eru ýmsar persónulegar, daglegar venjur, svo sem að forðast að borða rétt fyrir svefninn eða fara snemma að sofa, 8 auk þess að misminna hvenaer fastan skuli hefjast, jafnvel þegar skriflegar leiðbeiningar hafa verið veittar. 7 Önnur skýring gaeti verið að sjúklingar með fyrri reynslu af skurðaðgerðum fasti eins og þeim hefur áður verið ráðlagt og telji öruggara að fasta lengur en skemur.…”