Günümüzde, iş doyumu ve mesleki tükenmişlik psiko-sosyal riskler arasında üzerinde önemle durulan faktörlerdendir. İş doyumsuzluğu olduğunda, çalışanlarda verimliliğin azalması, isteksizlik, işe gelmeme, çalışanlar arasındaki ilişkilerin zayıflaması ve tükenmişlik meydana gelebilmektedir. Tükenmişlik ortaya çıktıktan sonra ilerleyen aşamalarda çatışma ve uyumsuzluk, iş kazalarında artış gibi sonuçlar doğurabilmektedir. Bu noktadan hareketle, çalışmanın amacı; kayak eğitmenlerinin mesleki tükenmişlik düzeyleri ve iş doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmanın evrenini Türkiye'nin farklı coğrafi bölgelerinde yer alan kayak merkezlerinde "Öğretici-Antrenör" olarak görev yapan, 200'ü erkek 36'si ise kadın olmak üzere toplam 236 kayak eğitmeni oluşturmaktadır. Araştırmada “Minesota İş Doyumu Ölçeği-MİDÖ” ve “Maslach Tükenmişlik Envanteri-MTE” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde; frekans analizi, betimsel istatistik, bağımsız grupla için t-testi, tek yönlü varyans analizi, Tukey testi, ölçekler arasındaki ilişkinin tespiti için Pearson korelasyon testi yapılmıştır. Analiz sonuçları, katılımcıların MİDÖ puanları arasında cinsiyete göre anlamlı farklılık olmadığı ancak MTE’nin duyarsızlaşma puanlarında anlamlı farklılık olduğunu göstermiştir. ANOVA analiz sonuçları, katılımcıların MİDÖ ve MTE puanlarının eğitim düzeyi değişkenine göre anlamlı farklılık olmadığını göstermiştir. Hizmet süresi değişkenine göre yapılan ANOVA analiz sonuçlarına göre ise sadece MTE’nin kişisel başarı alt boyutunda grupların ortalama puanları arasında anlamlı farklılık vardır. Ayrıca, katılımcıların iş doyum düzeyleri ile tükenmişlik düzeyleri arasında negatif düzeyde anlamlı ilişki olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak, kayak eğitmenlerinin iş doyum düzeyleri arttıkça tükenmişlik düzeylerinin de azalacağı ifade edilebilir
