Pragmati̇zm Ve Popüli̇zm Sarkacinda Ak Parti̇ Ve Mi̇lli̇yetçi̇li̇k

Abstract

2002 yılından günümüze kadar iktidarını korumayı başarmış ve bu süreçte birbirine zıt birçok politikayı toplumda kaos yaratmadan hayata geçirmiş olan AK Parti’nin ideolojik olarak kendisini muhafazakar demokrat şeklinde ifade etmesi söz konusudur. Fakat burada bahsi geçen muhafazakarlığın bünyesinde milliyetçiliği de barındırdığı uygulanan politikalara bakıldığında anlaşılmaktadır. Ancak bu milliyetçiliğin bazen pragmatist ve popülist çerçevede kullanıldığı görülmektedir. Bu çalışma AK Parti’nin pragmatizm ve popülizm çerçevesindeki milliyetçiliğini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu konuda AK Parti’nin milliyetçiliğini daha belirgin halde görünür kılan ve kamuoyu nezdinde dikkat çeken politikalarını ve söylemlerini temel alacak kapsamda bir değerlendirme yapılması ile çalışma önemli hale gelmektedir. Bu amaçla çalışmanın gerçekleştirilmesi için, kütüphane ve internet üzerinden birçok makale, gazete yazısı, parti metni ve siyasi konuşmaları içeren video dokümanlarını toparlamaya dönük bir kaynak taraması yapılmıştır. Söyleme ve eyleme yansıyan ilgili politikalar üzerinden bir karşılaştırma ve inceleme yapılarak pragmatizm ve popülizm temelinde AK Parti’nin milliyetçi duruşunu açıklamaya dönük sonuçlara ve yorumlara ulaşılmıştır.

AK Parti Döneminde Yaşanan Dış Politika Sarmalı: Sebepler, Araçlar ve Örnekler

“…Bu çalışmalar AK Parti'nin pragmatist ya da popülist yönünü Parti'nin sadece belli politikalarını dikkate alarak açıklamaya çalışmışlardır. Turan (2022a) ise çalışmasında, diğer çalışmalardan farklı olarak, AK Parti'nin "çok sayıda örnek iç politikasına" odaklanmak suretiyle pragmatizm, popülizm ve milliyetçilik çerçevesinde bir inceleme yapmış ve bu esnada dış politikayı bir paragrafı geçmeyecek şekilde değerlendirmeye almıştır. Dolayısıyla literatürde çeşitli dış belirleyiciler sebebiyle AK Parti'nin dış politikada yaşadığı gel gitleri (bunalım, buhran ve sarmalı) dikkate alarak Yeni Osmanlıcılık çerçevesinde kapsamlı bir bakış açısıyla değerlendiren ve bu değerlendirmeyi pragmatizm ve popülizm bağlantısı içinde yorumlayan bir çalışma ile karşılaşılmamıştır.…”