Practice Parameter for the Assessment and Treatment of Children and Adolescents With Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder

Pliszka, Steven R.

doi:10.1097/chi.0b013e318054e724

Cited by 1,436 publications

(1,092 citation statements)

References 140 publications

Supporting

Mentioning

1,010

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Even so, data from adults misfit the model, while data from adolescents did not. In this regard, our results, along with previous studies, may indicate the existence of problems in the construct validity of ADHD diagnostic criteria for adults, since this diagnosis was more extensively validated in children and adolescents (Pliszka, 2007;Rohde, 2008;Wilens et al, 2004).…”

Section: Discussionsupporting

confidence: 63%

See 1 more Smart Citation

ADHD in a representative sample of the Brazilian population: estimated prevalence and comparative adequacy of criteria between adolescents and adults according to the item response theory

Polanczyk

Laranjeira

Zaleski

et al. 2010

Int J Methods Psych Res

View full text Add to dashboard Cite

Background: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a clinically significant disorder in adulthood, but current diagnostic criteria and instruments do not seem to adequately capture the complexity of the disorder in this developmental phase. Accordingly, there are limited data on the proportion of adults affected by the disorder, specially in developing countries. Method: We assessed a representative household sample of the Brazilian population for ADHD with the Adult ADHD Self-report Scale (ASRS) Screener, and evaluated the instrument according to the Rasch model of item response theory. Results: The sample was comprised by 3007 individuals, and the overal prevalence of positive screeners for ADHD was 5.8% [95% confidence interval (CI), 4.8-7.0]. Rasch analyses revealed the misfitt of the overall sample to expectations of the model. The evaluation of the sample stratified by age revealed that data for adolescents showed a signficant fittnes to the model expectations, while items completed by adults were not adequated. Conclusions:The lack of fitness to the model for adult respondents challenges the possibility of a linear transformation of the ordinal data into interval measures and the utilization of parametric analyses of data. This result suggests that diagnostic criteria and instruments for adult ADHD must take into account a

show abstract

Section: Discussionsupporting

confidence: 63%

“…It is well established the higher prevalence of ADHD among boys, specially in clinical samples (Pliszka, 2007). However, in community samples, the difference of ADHD rates between boys and girls is less prominent .…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 98%

ADHD in a representative sample of the Brazilian population: estimated prevalence and comparative adequacy of criteria between adolescents and adults according to the item response theory

Polanczyk

Laranjeira

Zaleski

et al. 2010

Int J Methods Psych Res

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Ακόμη, αν τα ψυχοδιεγερτικά φάρμακα δεν επαρκούν ή αποδειχθούν ακατάλληλα, τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, όπως είναι η ιμιπραμίνη, αποτελούν τη δεύτερη επιλογή φαρμάκων για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ (Γιαννοπούλου, 2008). Επιπλέον, αδήριτη ανάγκη για ένα παιδί με ΔΕΠΥ είναι η πολύ τακτική επαφή μ' έναν έμπειρο κλινικό ιατρό, με τον οποίο θα προγραμματίζονται συνεδρίες, τόσο με την οικογένεια, όσο και με το παιδί, και σύμφωνα πάντα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων της διαταραχής (Pliszka, 2007). Τυπικά, οι συνεδρίες αυτές θα πρέπει να γίνονται από δύο έως τέσσερις φορές το χρόνο, αν τα συμπτώματα δεν είναι σοβαρά, ή μία φορά την εβδομάδα σε περίπτωση που η διαταραχή προκαλεί πολλά και συχνά προβλήματα στο παιδί.…”

Section: θεραπευτική αντιμετώπιση της δεπυunclassified

“…Τυπικά, οι συνεδρίες αυτές θα πρέπει να γίνονται από δύο έως τέσσερις φορές το χρόνο, αν τα συμπτώματα δεν είναι σοβαρά, ή μία φορά την εβδομάδα σε περίπτωση που η διαταραχή προκαλεί πολλά και συχνά προβλήματα στο παιδί. Σ' οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμη δηλαδή κι αν το παιδί παρουσιάσει βελτίωση, είναι αναγκαίο να μη σταματήσουν οι συναντήσεις με τον κλινικό γιατρό (Pliszka, 2007). Ταυτόχρονα, οι βασισμένες σε επιστημονικές έρευνες ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ είναι η εκπαίδευση των γονέων και η άσκηση των κοινωνικών και σχολικών δεξιοτήτων των παιδιών.…”

Section: θεραπευτική αντιμετώπιση της δεπυunclassified

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα Στους Μαθητές, Αιτιολογικοί Παράγοντες Και Θεραπευτικές Παρεμβάσεις

Αντωνίου¹

2016

edusc

View full text Add to dashboard Cite

<p>Η παρούσα μελέτη πραγματεύεται τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ), η οποία αποτελεί μία από τις πιο συχνές ψυχιατρικές διαταραχές που εμφανίζεται κατά την παιδική ηλικία και εκδηλώνεται με συμπτώματα απροσεξίας, παρορμητικότητας και υπερκινητικότητας σε βαθμό δυσανάλογο με την ηλικία του παιδιού. Επιπλέον, η διαταραχή αυτή πολύ συχνά επιμένει στο χρόνο και προκαλεί σημαντική έκπτωση της σχολικής, κοινωνικής και αργότερα επαγγελματικής λειτουργικότητας. Οι παράγοντες που σχετίζονται με την εκδήλωση των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ μπορεί να είναι γενετικοί, αλλά και περιβαλλοντικοί. Έρευνες έχουν δείξει ότι η κληρονομικότητα είναι ένα πιθανό αίτιο εκδήλωσης της ΔΕΠΥ, ότι σχετίζεται με δυσλειτουργία των συστημάτων των πολλαπλών νευροδιαβιβαστών, καθώς επίσης ότι σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως οι διαταραγμένες ενδοοικογενειακές σχέσεις ή το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο των γονέων. Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ επιτυγχάνεται με φαρμακοθεραπεία, αλλά και μέσω ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων, δηλαδή με εκμάθηση κοινωνικών και σχολικών δεξιοτήτων και εκπαίδευση γονέων. Ακόμη, απαραίτητο είναι και το έργο του εκπαιδευτικού, καθώς επιβάλλεται να γνωρίζει συγκεκριμένες στρατηγικές-παρεμβάσεις, ώστε να είναι σε θέση να βοηθήσει έναν μαθητή με ΔΕΠΥ να βελτιώσει τη σχολική του επίδοση, καθώς και τις σχέσεις του με τον ίδιο και με τους συμμαθητές του.</p><menu id="menuid"></menu><menu id="menuid"></menu>

show abstract

“…According to the Practice Parameter for ADHD [21], "the primary purpose of the interview of the child or the adolescent is not to confirm or refute the diagnosis (…) but to identify signs or symptoms inconsistent with ADHD" (p. 900). Our clinical experience, however, suggests that many parents desire the clinician to observe the child in order to arrive at a diagnosis, as parents who consult a clinician would not accept that the diagnostic decision is merely based on parent and teacher reports; parents want clinicians to ''look at their child'' themselves [4].…”

mentioning

confidence: 99%

Contextual variability of ADHD symptoms: embracement not erasement of a key moderating factor

Rommelse

Bunte

Matthys

et al. 2014

Eur Child Adolesc Psychiatry

View full text Add to dashboard Cite

this is clearly below the clinical cut-off. Is a child with such a clinical profile not meaningfully different from a child exhibiting six or more symptoms in all settings? It has long been recognized that this is the case [22]. We argue that this vaguely defined criterion reflects a broader neglected issue of variability in number and contextual (in)stability of symptoms that is so typical in ADHD affected populations. We believe that variation in number and contextual expression of symptoms is a key factor to improve diagnostic and treatment procedures. Below we provide a new perspective on this issue and how to embrace and not erase it in clinical practice and research [9]. We further believe that observational assessment that allows for standardized assessment of cross-contextual variation in child behavior of the child may aid in a more precise measurement of contextual variability of ADHD symptoms in a manner that is clinically feasible and ecologically valid [7]. Observational assessment should be part of the assessment of ADHD for clinical and research purposes in a similar manner as is currently the gold standard for autism spectrum disorder (ASD).In comparison to the DSM-IV, the DSM-5 has slightly toned down the contextual variability of symptoms. In the DSM-IV, the contextual variability of symptoms was clearly emphasized: it is very unusual for an individual to display the same level of dysfunction in all settings or within the same setting at all times (p. 81). In contrast, in the DSM-5 this contextual variability is formulated as 'typically, symptoms vary depending on context within a given setting' (p. 61). However, in both DSM versions, several situations are specifically described that suppress ADHD symptoms in individuals with ADHD, namely: when (1) frequent rewards are given for appropriate behavior (DSM-IV and DSM-5); (2) the person is under very strict control (DSM-IV) or under close supervision (DSM-5); (3) the person is engaged in especially interesting activities 'Several inattentive or hyperactive-impulsive symptoms are present in two or more settings (e.g., at home, school or work; with friends or relatives; in other activities). ' (p. 60,. It is remarkable that the DSM-5 stresses symptoms rather than impairment in relation to different contexts in the diagnostic criteria for Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD). One would expect that pervasiveness (criterion C) means the presence of impairment of functioning, due to ADHD symptoms, in two or more settings. According to the DSM-5, a diagnosis of ADHD is warranted-when all other criteria are met-if only two out of the minimal six symptoms occur at school, even though

show abstract

Practice Parameter for the Assessment and Treatment of Children and Adolescents With Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder

Cited by 1,436 publications

References 140 publications

ADHD in a representative sample of the Brazilian population: estimated prevalence and comparative adequacy of criteria between adolescents and adults according to the item response theory

ADHD in a representative sample of the Brazilian population: estimated prevalence and comparative adequacy of criteria between adolescents and adults according to the item response theory

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα Στους Μαθητές, Αιτιολογικοί Παράγοντες Και Θεραπευτικές Παρεμβάσεις

Contextual variability of ADHD symptoms: embracement not erasement of a key moderating factor

Contact Info

Product

Resources

About