Poza metropolią, czyli na prowincji

Abstract

Poza metropolią, czyli na prowincji"W ciągłej niepogodzie, co lepsza jest od słońca, Bo wtedy wszystko zda się bliskim końca. Tak sobie wyobrażam Kielce -Symbol jako szczyt ohydy, Jako paramount najgorszej małomiasteczkowej brzydy, A może piękne to, ach, miasteczko, ach, i nawet miłe" Witkacy, Do przyjaciół gówniarzy Książka prof. Pawła Starosty Poza metropolią jest moją ulubioną i chyba najbardziej "wyczytaną". Na niej -między innymi -oparłam pod koniec lat 90. XX wieku moje wykłady na temat społeczności lokalnych i rozwoju lokalnego. Były to moje pierwsze dydaktyczne kroki na Uniwersytecie Warszawskim w kwitnącym wówczas EUROREG-u. Egzemplarz z dedykacją Autora straciłam, komuś go pożyczając. W posiadanie drugiego egzemplarza (nakład był wyczerpany) weszłam drogą przemyślną, acz nie w pełni legalną; trud jej ponownego zdobywania przydał jej znaczenia.Studium Pawła poświęcone jest mezostrukturom, czyli części rzeczywistości społecznej pomiędzy makrostrukturami i mikrostrukturami. Paweł Rybicki określa je jako przestrzeń "służącą sprawdzaniu związków między potencjalną sferą działalności stwarzaną przez makrostrukturę społeczną a tym, co aktualnie dokonuje się w małych grupach i społecznościach" (Rybicki 1979: 234). Podjął tam próbę "analizy polskich układów lokalnych (…), zarysowania struktury społeczności lokalnych oraz do ustalenia zakresu obecności niektórych cech porządku makrospołecznego na poziomie mezzo" (Starosta 1995: 10). Analizuje to na przykładzie badań w pięciu społecznościach lokalnych z Polski centralnej, liczących od ok. 1 tys. do 80 tys. mieszkańców. Mezostruktura jest więc kategorią bardzo szeroką.