Post Occupancy Evaluation of Adaptively Reused Buildings: Case Study of an Office Building in Saudi Arabia

Abstract

Adaptive reuse of buildings is the process of renovating, or rehabilitating existing buildings, or structures to fulfill a use other than their current use [1]. Adaptive reuse of buildings can provide economic, social and environmental benefits to societies. The economic benefits can be achieved through reductions in the time and cost of realizing functional buildings [2]. Rehabilitated buildings can be configured quickly, in comparison to constructing new buildings, provided that their structural systems are adequate [3]. Additionally, rehabilitated buildings would cost less than new construction, since many of the building elements already exist [4]. The social benefits can be achieved by preserving historical buildings, which could be in advantageous locations [5]. The environmental benefits can be achieved through the reuse of the utilities and materials, including water, gas, and power systems, hence, reducing the demand to provide new utilities, as well as the amount of embodied energy produced through the manufacturing processes of construction materials [3]. Nevertheless, adaptively reused buildings could provide several building performance concerns for their users [6]. These concerns range from the lack of effec

Review and assessment of factors affecting adaptive reuse of commercial projects in Saudi Arabia

“…The layout of space in adaptively reused buildings might be frequently altered due to various demands. The facilities managers should always ensure an efficient utilization of all spaces in these buildings (Fieldson, 2017;Hamida and Hassanain, 2020).…”

“…In adaptively reused buildings, control over the internal conditions improves the overall building performance (Brown and Cresciani, 2017). Lack of appropriate levels of IEQ results in users' discomfort in the new occupancy (Al-obaidi et al, 2017;Hamida and Hassanain, 2020). Facilities managers should conduct continuous systems' tuning and calibration, to provide satisfactory IEQ conditions (Fournier and Zimnicki, 2004).…”

“…Assessment of user satisfaction during the post-adaptation phase provides for understanding the performance of the building, after the change of use (Douglas, 2006). The assessment aims to investigate the overall building performance (Al-obaidi et al, 2017), and the quality of services and workflow of activities (Ali et al, 2018;Hamida and Hassanain, 2020). Responding to users' concerns is crucial for the continuity of the new use (G€ unçe and Misirlisoy, 2019).…”

Εφαρμοσμένη Αστική Βιώσιμη Ανάπτυξη

“…Επιπλέον, ο βαθμός επιρροής (influential impact) D i , ο βαθμός επηρεασμού (influenced impact) R i , ο αποασαφοποιημένος βαθμός σημαντικότητας (defuzzified degree of importance) (D i + R i ) def καθώς και ο αποασαφοποιημένος βαθμός αιτιώδους συνάφειας (defuzzified causal degree) (D i -R i ) def δύναται να εξεταστούν και υπό το πρίσμα της οικονομικής, κοινωνικής, περιβαλλοντικής και πολιτιστικής διάστασης. Έτσι , παρουσιάζεται στον Πίνακας 12 ότι η τιμή του αποασαφοποιημένου βαθμού αιτιώδους συνάφειας (defuzzified causal degree) (D i -R i ) def της οικονομικής διάστασης είναι η υψηλότερη, ενώ η τιμή του αποασαφοποιημένου βαθμού σημαντικότητας (defuzzified degree of importance) Η γνώμη των επισκεπτών του ΕΜΣΤ ως προς την επίδραση που δύναται έχει στην συνολική αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής, η προσαρμοσμένη επανάχρηση του κτιρίου ΦΙΞ, όπως προκύπτει από την εκτενή βιβλιογραφική ανασκόπηση του πρώτου κεφαλαίου, φέρεται να εξαρτάται εκτός από τα κοινωνικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά, από τη γνώση για την ιστορία του κτιρίου (Aigwi et al, 2020;Misirlisoy & Günçe, 2016a, 2016bYazdani Mehr & Wilkinson, 2020), καθώς και από τη διαμορφούμενη άποψη σχετικά με την επιλογή της νέας χρήσης (Fedorczak-Cisak et al, 2020;Glumac & Islam, 2020;Parpas & Savvides, 2020;Ribera et al, 2020) και του τελικού αποτελέσματος επανάχρησης από τεχνικής-αρχιτεκτονικής άποψης (Foster, 2020;Hamida & Hassanain, 2020;Hein & Houck, 2008;Sanchez et al, 2020;Xu et al, 2020), από το κατά πόσο έμειναν ικανοποιημένοι από την επίσκεψή τους στους χώρους και τις εκθέσεις του ΕΜΣΤ (Ariffin et al, 2020;Gao et al, 2020;Ghaderi et al, 2020;Huh & Uysal, 2004;Thomas, 2010), από το κατά πόσο θεωρούν ότι τα μουσεία αποτελούν τουριστικούς πόλους έλξης (Johanson & Olsen, 2010;Leiper & Park, 2011;Pearce, 1998;Trinh & Ryan, 2016;, καθώς και από τον τρόπο, τον λόγο, το κόστος και τις συνθήκες της επίσκεψης (Freedman, 2000;Jansen-Verbeke & van Rekom, 1996;Marty, 2007;…”

“…Επομένως, το συγκεκριμένο εύρημα καλύπτει αυτό το κενό στην ευρύτερη βιβλιογραφία για την διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ενώ, μπορεί εκτός αυτού, να αποτελέσει και ένα χρήσιμο εργαλείο για μελλοντικούς εμπλεκόμενους στο σχεδιασμό έργων προσαρμοσμένης επανάχρησης, κατευθύνοντάς τους ώστε να συμπεριλάβουν ένα ακόμη κριτήριο στις κατόπιν παράδοσης του έργου αξιολογήσεις τους (Hamida & Hassanain, 2020) Αναλυτικότερα, όσον αφορά τη μελέτη περίπτωσης, η παρούσα διατριβή μελετά το πρώην βιομηχανικό κτίριο ΦΙΞ στην Αθήνα, το οποίο επαναπροσδιορίστηκε προκειμένου να στεγάσει το ΕΜΣΤ. Το κομμάτι του κτιρίου που είχε επιζήσει από την κατεδάφιση για τη δημιουργία του ομώνυμου σταθμού του μετρό, παρέμενε αντιπροσωπευτικό της αρχιτεκτονικής παρέμβασης του Τάκη Ζενέτου, ενός από τους πρωτοπόρους εκπροσώπους του μεταπολεμικού μοντερνισμού στην αρχιτεκτονική της Ελλάδας, και του συνεργάτη του Μαργαρίτη Αποστολίδη, που έγινε στα τέλη της δεκαετίας του ΄50.…”