Phenotypic Analyses of Fenhexamid Resistant Botrytis cinerea Mutants

Strong resistance to the fungicide fenhexamid entails a fitness cost in Botrytis cinerea, as shown by comparisons of isogenic strains

“…The present results for isogenic resistant strains, like those reported by Ziogas et al 31 and Saito et al 32 for chemically resistant mutants of B. cinerea , indicate that the acquisition of high‐level specific resistance to fenhexamid (equivalent to HydR3 + phenotypes) is associated with a decrease in fitness. The present data show that pathogenicity is not directly affected, whereas stages of the fungal life cycle during which there is no selection pressure seem to be the most affected.…”

Fenhexamid Resistance in the Botrytis Species Complex, Responsible for Grey Mould Disease

“…Statistically significant decreases were observed in the mutants for mycelial growth -especially in extreme conditions (restricted nutrients at low temperatures), for conidia-and sclerotia-production -the last parameter especially at low temperatures, and for mycelial outgrowth from frozen sclerotia. Theses results obtained with isogenic strains, like those reported by Ziogas et al (2003) and Saito et al (2010) for chemically resistant mutants of B. cinerea, indicate that the acquisition of high-level specific resistance to fenhexamid is associated with a decrease in fitness (Billard et al, submitted). Our data show that in vitro pathogenicity is not affected (measured on detached bean leaves), whereas stages of the fungal life cycle during which there is no selection pressure seem to be the most affected.…”

“…Other erg27 mutations have been found in fenhexamid resistant strains selected after chemical mutagenesis (G23S, C53R, T63I, K73E, H105Y, K159N, L195S, T273A, S310P, I397V, I411V, H423R, A452P, Q495R and C516R) (Saito et al, 2010). However, their involvement in resistance to fenhexamid remains to be shown.…”

Επιδημιολογία Και Αντιμετώπιση Του Βοτρύτη Σε Υδροπονική Καλλιέργεια Μαρουλιού

“…Τρεις μελέτες σε παρόμοια πειράματα παθογένεσης με μεταλλαγμένα στελέχη κατέδειξαν την αδυναμία περιορισμού της εξέλιξης της ασθένειας. Πάντως διατυπώθηκε η άποψη ότι τα μεταλλαγμένα ανθεκτικά στο fenhexamid στελέχη παρουσιάζουν μειωμένη προσαρμοστικότητα (Ziogas et al, 2003, Saito et al, 2010, Billard et al, 2012. Από τα πειράματα καταπολέμησης της ασθένειας στον αγρό της παρούσας εργασίας διαπιστώθηκε ότι η παρουσία φαινοτύπων με ανθεκτικότητα στο fenhexamid δεν επηρέασε σημαντικά την αποτελεσματικότητα του μυκητοκτόνου.…”

“…Από τα δείγματα που εξετάστηκαν μία ανθεκτική στο fenhexamid απομόνωση δεν έφερε μετάλλαξη στη θέση 412 του γονιδίου. Πιθανότατα να συνδέεται με μετάλλαξη σε άλλη θέση του γονιδίου, της οποίας η επίπτωση στη λειτουργία της πρωτεΐνης παραμένει άγνωστη (Saito et al, 2010.…”