Pharmacological Treatment of Hypoxemia during One-lung Ventilation

Gallart, Lluís; Silva-Costa-Gomes, Teresa; Bermejo, S.; Vallès, Jordi

doi:10.1097/aln.0b013e318223bbc0

Cited by 2 publications

(1 citation statement)

References 11 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Ο SVI εξελίσσεται με οριακά σημαντικό τρόπο μεταξύ των ομάδων μόνο στην τελική φάση. Οι μεταβολές αυτές είναι αναμενόμενες, αν αναλογιστεί κανείς την αύξηση της PaO 2 μετά τη διασωλήνωση και τη χρήση αυξημένης συγκέντρωσης οξυγόνου (φάση 1 -2)[168][169][170], την απότομη πτώση (φάσεις 3 -4) μόλις ο αερισμός περιορίστηκε στον έναν πνεύμονα[171] και τέλος την επακόλουθη εμφάνιση της υποξυγοναιμίας και τη σταδιακή αποκατάστασή της από τα Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων περιορίζονται στις υψηλότερες τιμές της ομάδας CPAP από αυτές της PEEP στις φάσεις του OLV, γεγονός που καθιστά το CPAP αποτελεσματικότερο τουλάχιστον για βραχείς χρόνους (μέχρι 30 min) αερισμού ενός πνεύμονα σε σχέση με τις δύο άλλες ομάδες [177]. Η εφαρμογή PEEP βελτιώνει την οξυγόνωση του υποκείμενου πνεύμονα αφήνοντας αμέτοχο τον υπερκείμενο, ενώ το CPAP δίνει οξυγόνο με θετική πίεση (μια μορφή PEEP) στον υπερκείμενο πνεύμονα.…”

unclassified

Η Διεγχειρητική Αντιμετώπιση Της Υποξυγοναιμίας Σε Θωρακοχειρουργικές Επεμβάσεις Με Αερισμό Τους Ενός Πνεύμονα

Katsikas¹,

Κατσίκας²

View full text Add to dashboard Cite

Ο αερισμός του ενός πνεύμονα (one lung ventilation) είναι μία συνηθισμένη τεχνική σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θωρακοχειρουργικές επεμβάσεις. H καθιέρωσή της βελτίωσε τις συνθήκες στη χειρουργική του θώρακα και έδωσε την δυνατότητα να πραγματοποιούνται δυσκολότερες και πολυπλοκότερες επεμβάσεις με ευκολία και ασφάλεια. Η εφαρμογή της είναι απλή, δεν απαιτεί ακριβό εξοπλισμό και οι δεξιότητες που απαιτούνται από τον αναισθησιολόγο αποκτιούνται με την σχετική εκπαίδευση. Ο αερισμός του ενός πνεύμονα πραγματοποιείται με την χρήση τραχειοσωλήνα διπλού αυλού με την βοήθεια του οποίου επιτυγχάνεται εκλεκτικά, παροδικός αποκλεισμός του ενός πνεύμονα, χωρίς να διακόπτεται ο αερισμός του άλλου. Παρά τα οφέλη μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα οξυγόνωσης τα οποία ο αναισθησιολόγος θα πρέπει να είναι σε θέση (με την χρήση του κατάλληλου monitoring) να τα ανιχνεύει έγκαιρα και να τα αντιμετωπίσει άμεσα. Η διαχείριση του αερισμού ενός πνεύμονα βασίζεται ουσιαστικά στην κατανομή της παροχής του αίματος που καθορίζει ο αποκλεισμός του ενός πνεύμονα. Παίρνοντας υπόψη ότι ο αερισμός ενός πνεύμονα ενέχει αυξημένο κίνδυνο συστηματικής υποξυγοναιμίας, είναι εξαιρετικά σημαντικό η διαχείριση του αερισμού σε τέτοιες καταστάσεις να γίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στη συγκεκριμένη προοπτική μελέτη η αντιμετώπιση της υποξυγοναιμίας πραγματοποιήθηκε με τρεις διαφορετικούς τρόπους, όσους και οι ομάδες στις οποίες χωρίστηκαν οι ασθενείς. Με χειρισμό επιστράτευσης κυψελίδων (recruitment maneuver ) στον υποκείμενο πνεύμονα και την αύξηση του PEEP από 5 σε 10 cmH2O (ομάδα Α), με την εφαρμογή CPAP 10 cmH2O με ροή οξυγόνου 5 lt/min στον υπερκείμενο πνεύμονα (ομάδα Β) και με απνοϊκή οξυγόνωση με συνεχή ενδοβρογχική εμφύσηση Ο2 10 lt/min στον υπερκείμενο πνεύμονα (ομάδα Γ). Οι δύο πρώτες τεχνικές (εφαρμογή CPAP και PEEP) είναι γνωστές, ασφαλείς και επιστημονικά αποδεκτές εδώ και πολλά χρόνια, αποτελώντας ισχυρό όπλο στα χέρια του αναισθησιολόγου. Η απνοϊκή οξυγόνωση είναι μία τεχνική που έχει περιγραφεί και εφαρμοστεί από παλιά. Συνίσταται στην εμφύσηση οξυγόνου στους πνεύμονες χωρίς αναπνευστικές κινήσεις. Έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε δοκιμασίες εγκεφαλικού θανάτου καθώς και σε θωρακοχειρουργικές επεμβάσεις, χωρίς όμως να υπάρχουν βιβλιογραφικές αναφορές στη χρήση της σε αερισμό του ενός πνεύμονα. Στην παρούσα μελέτη εφαρμόστηκε η ενδοβρογχική εμφύσηση οξυγόνου σε επεμβάσεις του θώρακα που εμφανίζουν διεγχειρητικά υποξυγοναιμία και αξιολογήθηκε κατά πόσο είναι ασφαλής και κατά πόσο μπορεί να βελτιώσει την οξυγόνωση. Η μελέτη περιλαμβάνει 60 ενήλικες ασθενείς, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε θωρακοχειρουργικές επεμβάσεις (θωρακοτομές και θωρακοσκοπήσεις, VATS) στις οποίες εφαρμόστηκε αερισμός ενός πνεύμονα. Μετά την τοποθέτηση του ασθενούς σε πλάγια θέση, τη διάνοιξη του θωρακικού τοιχώματος και την εφαρμογή αερισμού του ενός πνεύμονα, εφόσον παρουσιάστηκε υποξυγοναιμία τυχαία ο κάθε ασθενής τοποθετήθηκε σε μία από τις τρείς προαναφερόμενες ομάδες Α,Β και Γ ανάλογα με την στρατηγική που εφαρμόστηκε για την αντιμετώπιση της υποξυγοναιμίας. Από την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, προκύπτει ότι και οι τρεις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν είναι αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση της υποξυγοναιμίας κατά τη διάρκεια του αερισμού ενός πνεύμονα, είναι ασφαλείς και δεν επηρεάζουν το αιμοδυναμικό προφίλ των ασθενών. Εκτός λοιπόν από τις τεχνικές CPAP και PEEP καταλήγουμε με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι η ενδοβρογχική εμφύσηση οξυγόνου, αποτελεί μια αξιόπιστη μέθοδο στην αντιμετώπιση της υποξυγοναιμίας, είτε εναλλακτικά, είτε ως μέθοδος πρώτης γραμμής.

show abstract

unclassified