Parental Use of Time Out Revisited: A Useful or Harmful Parenting Strategy?

Abstract

Time out has been widely advocated as an effective parental discipline practice to reduce disruptive and oppositional child behaviour in young children. Despite evidence showing that the procedure is effective when used as part of a comprehensive positive parenting strategy it has not been uniformly accepted and critics have questioned its effectiveness and potentially adverse effects on the parent-child relationship. This paper examines the controversy surrounding the use of time out, discusses the criticisms levelled against it, and concludes that its judicious use in parent training programs is justified and is of benefit to many children with conduct problems. Factors that influence the effectiveness of time out and some contraindications are also discussed.

Informatie op het internet over timeout als opvoedstrategie. Een analyse met inhoudelijke en formele criteria

“…Ook zou het kind door een time-out kunnen leren dat conflicten vermeden moeten worden en dat ieder ze voor zich moet oplossen (Everett et al, 2007;Owen, Slep, & Heyman, 2012). De opvoedtechniek is dan ook niet onomstreden en dit is in de loop der jaren nauwelijks veranderd (zie Hobbs & Forehand, 1977;Morawska & Sanders, 2011).…”

“…Moet een kind meerdere keren of juist maar 1 keer gewaarschuwd worden (Mace, Page, Invancic, & O'Brian, 1986;Roberts, 1982), of staat het vooraf dreigen met een time-out nu juist het opvolgen van normale instructies in de weg (Blokland, 2008)? Moeten de ouders misschien gewoon uitleggen waarom het kind de time-out ingaat (Morawska & Sanders, 2011)? Gaat de tijd van de time-out pas in als het kind niet meer schreeuwt (Blokland, 2008), of moet de time-out juist eindigen zodra het kind is gekalmeerd (Erford, 1999)?…”

“…Donaldson en Vollmer (2011) vonden geen verschil tussen een gefixeerde tijd en het stoppen van de time-out als het kind eenmaal rustig is geworden. Vaak wordt door experts geadviseerd om de tijd van een time-out te bepalen aan de hand van de leeftijd van een kind (1 minuut per leeftijd, met een maximum van 5 minuten; Blokland, 2008;Morawska & Sanders, 2011), maar hiervoor lijkt geen empirisch bewijs te zijn (Drayton et al, 2014) en ook kortere tijdspannes lijken effect te kunnen hebben (Hobbs, Forehand, & Murray, 1978).…”

“…Het is de vraag of opvoedinformatie op internet op al deze aspecten ingaat en ouders daarmee zo volledig mogelijk voorlicht over de mogelijkheden èn de risico's van time-out, opdat deze opvoedstrategie niet ontaardt in machtsmisbruik, maar een toegevoegde waarde heeft binnen een breder repertoire van opvoedtechnieken (Morawska & Sanders, 2011).…”

“…Er is -ook in bredere zin -geen consensus over het verschijnsel time-out, wat blijkt uit het feit dat sommige onderzoekers time-out bij voorbaat indelen bij positieve opvoedtechnieken (bijv. Morawska & Sanders, 2011) en anderen bij negatieve opvoedtechnieken (bijv. Kremer et al, 2010).…”