Pancreatitis and hyperparathyroidism

Abstract

Three patients with acute pancreatitis were found also to have hyperparathyroidism, two of them also formed pancreatic cysts. There appears to be more than an incidental relationship between the two diseases. The importance of serum calcium estimations in patients with pancreatitis is stressed. Theories as to why these diseases co-exist are reviewed.

Presentation of primary hyperparathyroidism to a general medical unit

“…It has recently been suggested that the incidence of pancreatitis related to primary hyperparathyroidism might be underestimated in the United Kingdom (Rosin, 1976). In this respect it is worth re-emphasizing that an elevated serum calcium may be reduced to normal values during acute pancreatitis and only when the pancreatitis has settled down does the elevated calcium level, become apparent.…”

Review of general surgery 1976

“…Rosin (1976) reports three such cases, two of whom also formed pancreatic cysts, and gives a detailed review of this subject.…”

Διερεύνηση Της Έκφρασης Πρωτεϊνών Σχετιζόμενων Με Την Αγγειογένεση Στην Ανάπτυξη Της Υπερπλασίας Και Των Αδενωμάτων Των Παραθυρεοειδών Αδένων

“…Οι εκδηλώσεις της νόσου προέρχονται από τα αυξημένα ποσά ασβεστίου, με ανορεξία, ναυτία, δυσκοιλιότητα, μυϊκή αδυναμία και εύκολη κόπωση, πολυδιψία, πολυουρία και ψυχικές διαταραχές. Από τους νεφρούς συχνή είναι η νεφρολιθίαση (σε ποσοστό έως 70% των περιπτώσεων), που μπορεί να είναι μονήρης, πολλαπλή, ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη, ενώ πολλές φορές είναι υποτροπιάζουσα(109) και η νεφρασβέστωση (5% των περιπτώσεων με νεφρικές εκδηλώσεις), από τους οφθαλμούς συχνά υπάρχουν αλλοιώσεις του κερατοειδούς και εναπόθεση ασβεστίου στους επιπεφυκότες.Από τα οστά η αυξημένη παραθορμόνη προκαλεί απορρόφηση του οστίτου ιστού, με αντικατάσταση του από ινώδη ιστό (ινώδη κυστική οστεΐτις) και σχηματισμό κύστεων, που συχνά προκαλούν αυτόματα κατάγματα.Σπανιότερα η υπερασβεστιαιμία εκδηλώνεται με υπέρταση (20-50%), καρδιακές αρρυθμίες, νεφρική ανεπάρκεια, πεπτικά έλκη (10-15%), ή οξεία παγκρεατίτιδα (5-7% των περιπτώσεων με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό)(107) .Η διάγνωση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού τίθεται σχετικά εύκολα από την κλινική εικόνα και από τις μετρήσεις του ασβεστίου στο αίμα (υπερασβεστιαιμία) και του φωσφόρου (υποφωσφαταιμία). διαταραχών, ενυδάτωση και διούρηση), έχει θέση και εφαρμόζεται μόνο προσωρινά σε υπερασβεστιαιμική κρίση με υψηλές τιμές ασβεστίου, μέχρι να επιβεβαιωθεί η διάγνωση.…”